Piasecki Kazimierz, Separacja w prawie polskim
Separacja w prawie polskim
Słowo wstępne
Niniejsze opracowanie ujmuje kompleksowo problematykę prawną separacji małżeństwa (separatio quoad torum et mensam - rozłączenie od łoża i stołu). Oprócz zagadnień materialnoprawnych uregulowanych w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym w książce przedstawiono aspekty cywilnoprocesowe separacji oraz skutki prawne separacji przejawiające się w różnych dziedzinach prawa prywatnego i publicznego. Omówiono także - w ogólnym zarysie - pewne zagadnienia historyczne i prawnoporównawcze. Instytucja prawna separacji jest przyjęta w większości europejskich systemów prawnych. Idea separacji jest od dość dawna znana również polskiej myśli prawniczej.
ROZDZIAŁIRodzaje małżeństw według prawa polskiego
Ogólna charakterystyka uregulowań dotyczących małżeństwa w Rzeczypospolitej Polskiej jest niezbędna dla przedstawienia separacji.
Stan prawny dotyczący małżeństwa po drugiej wojnie światowej kształtował dekret Rady Ministrów z dnia 25 września 1945 r. (Dz. U. Nr 48, poz. 270). Wprowadzono obligatoryjność ślubów cywilnych, natomiast małżeństwa kościelne pozbawiono skutków cywilnoprawnych. W latach 1968-1989 obowiązywał zakaz zawarcia małżeństwa w formie religijnej przed ślubem cywilnym, obwarowany sankcją karną względem duchownego asystującego przy zawarciu takiego małżeństwa (art. 63 ustawy z dnia 29 września 1986 r. - prawo o aktach stanu cywilnego - Dz. U. Nr 36, poz. 180). Zawarcie małżeństwa kościelnego mogło nastąpić dopiero po uprzednim zawarciu małżeństwa w urzędzie stanu cywilnego i przedstawieniu duchownemu odpisu skróconego aktu małżeństwa. Za naruszenie tego przepisu duchownemu groziła kara aresztu lub grzywny (art. 84 ustawy - prawo o aktach stanu cywilnego).
Następnie na...
Pełna treść dostępna po zalogowaniu do LEX