Gabriel-Węglowski Michał, Przedawnienie karalności przestępstwa jako podstawa zakończenia postępowania karnego

Ustawa karnoprocesowa nie zawiera hierarchii negatywnych przesłanek procesowych, w szczególności wskazanych w art. 17 § 1, które uniemożliwiają wszczęcie postępowania karnego, lub stanowią podstawę jego zakończenia. Jedynie art. 414 § 1 stanowi między innymi, że w razie stwierdzenia po rozpoczęciu przewodu sądowego okoliczności wyłączającej ściganie, sąd wyrokiem umarza postępowanie, a w razie stwierdzenia okoliczności wymienionych w art. 17 § 1 pkt 1 i 2 sąd wydaje wyrok uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny. Sposób wykładni tego przepisu został pozostawiony judykaturze i doktrynie. W związku z tym ukształtowana została jednolita linia orzecznicza, z której wynika, że przedawnienie karalności stanowi pierwszorzędną podstawę zakończenia postępowania sądowego, jednak tylko wówczas, gdy nie ma już zgromadzonych wystarczających podstaw do uniewinnienia oskarżonego.