Szpyrka Michalina, Wyrok SN z dnia 5 lipca 2023 r. (sygn. akt I PSKP 44/22) [dot. kompetencji strony do kształtowania treści układu zbiorowego pracy i wymogu rejestracji jako warunku wejścia w życie układu zbiorowego]

Procedura rejestrowania układów zbiorowych pracy jest elementem trybu stanowienia prawa, a nie wydawaniem decyzji administracyjnej. Powiadomienia Okręgowego Inspektora Pracy nie są decyzjami administracyjnymi, lecz oświadczeniami wiedzy o dokonaniu przez organ rejestrowy czynności materialno-technicznej wymaganej przez prawo (rejestracji bądź wyrejestrowaniu układu zbiorowego pracy) stosownie do procedury przewidzianej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 kwietnia 2001 r. w sprawie trybu postępowania w sprawie rejestracji układów zbiorowych pracy, prowadzenia rejestru układów i akt rejestrowych oraz wzorów klauzul rejestracyjnych i kart rejestrowych (Dz.U. Nr 34, poz. 408). Rejestracja jest warunkiem wejścia w życie układu zbiorowego, przez co należy rozumieć, że układ niezarejestrowany nie ma mocy obowiązującej. Tworzy on wprawdzie określone zobowiązania stron układu o charakterze cywilnoprawnym, ale nie ma mocy normatywnej. Związkom zawodowym i pracodawcom nie można bowiem odmówić prawa zawierania określonych porozumień o charakterze zobowiązaniowym, które regulowałyby ich zbiorowe stosunki pracy. Porozumienia takie nie muszą podlegać rejestracji. Układ niezarejestrowany stanowi porozumienia zbiorowe nieoparte na ustawie.