0111-KDIB2-1.4010.623.2021.1.AR - Rozliczanie CIT w związku z dofinansowaniem wiązanym z COVID

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

23 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

- Czy wynagrodzenia sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji przyznanej Spółce na podstawie art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

- Czy ww. wynagrodzenie zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów należy skorygować i wyksięgować z kosztów uzyskania przychodów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie:

55.10.Z - hotele i podobne obiekty zakwaterowania,

55.20.Z - obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania,

55.30.Z - pola kempingowe (włączając pola dla pojazdów kempingowych) i pola namiotowe,

55.90.Z - pozostałe zakwaterowanie,

55.10.A - restauracje i inne stałe placówki gastronomiczne,

56.10.B - ruchome placówki gastronomiczne,

56.21.Z - przygotowywanie i dostarczanie żywności dla odbiorców z zewnętrznych (katering),

56.29.Z - pozostała usługowa działalność gastronomiczna,

56.30.Z - przygotowywanie i podawanie napojów,

68.10.Z -kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,

68.20.Z.- wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi,

68.32.Z - zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie,

70.21.Z - stosunki międzyludzkie (public relations) i komunikacja,

70.22.Z - pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,

74.90.Z - pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana,

79.11. A - działalność agentów turystycznych,

79.11.B - działalność pośredników turystycznych,

79.12. Z - działalność organizatorów turystyki,

79.90.B - działalność w zakresie informacji turystycznej,

79.90.C - pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji, gdzie indziej niesklasyfikowana Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług

W związku ze stanem pandemii COVID-19 Spółka skorzystała z pomocy w ramach tarcz branżowych.

Spółka dostała m.in. dofinansowanie na podstawie art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Spółka spełniała wymagania przewidziane w art. 15gga aby uzyskać dofinansowanie przewidziane w tym artykule.

Pytania

1) Czy wynagrodzenia sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji przyznanej Spółce na podstawie art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2) Czy wynagrodzenia zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów, pokryte dofinansowaniem z art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, należy skorygować i wyksięgować z kosztów uzyskania przychodów?

Ad. 1

Zdaniem Spółki, wynagrodzenia sfinansowane z dotacji uzyskanej na mocy art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych stanowią koszty uzyskania przychodów.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, wynagrodzenia zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów pokryte dofinansowaniem z art. 15gga ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 należy zaksięgować jako koszty uzyskania przychodów bez obowiązku ich skorygowania i wyksięgowania z kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15gga ust. 25 ustawy COVID-19, przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca w art. 15gga nie zawarł regulacji w przedmiocie kwalifikacji wynagrodzeń sfinansowanych dotacją uzyskaną na podstawie tego artykułu do kosztów uzyskania przychodów.

Ogólną definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 (wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu) ust. 1.

W doktrynie i orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 sierpnia 2004 r. sygn. akt FSK 358/04, PP 2005/9/56) przyjmuje się, że dla zaklasyfikowania określonego wydatku do kosztów uzyskania przychodu niezbędne jest łączne spełnienie następujących warunków. Wydatek musi być rzeczywiście poniesiony przez podatnika i musi pozostawać w związku przyczynowym z osiągniętym lub spodziewanym przychodem. Ponadto poniesiony wydatek nie jest zaliczony do kategorii wydatków, które ustawowo zakazuje się wliczyć w ciężar kosztów (por. Komentarz do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Włodzimierz Nykiel, Katarzyna Koperkiewicz-Mordel, Lex polonica).

Wydatki sfinansowane z dotacji uzyskanej na podstawie art. 15gga spełniają warunki przewidziane w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki poniesione zostały w celu osiągnięcia, zachowania albo zabezpieczenia przychodów, zostały należycie udokumentowane i nie zostały wskazane w katalogu kosztów art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15gga ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2021 r. poz. 2095 z późn. zm., dalej: Ustawa COVID),

Przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, który na dzień 30 września 2020 r. prowadził działalność gospodarczą, oznaczoną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) 2007, jako rodzaj przeważającej działalności, kodami 47.71.Z, 47.72.Z, 47.81.Z, 47.82.Z, 47.89.Z, 49.39.Z, 56.10.A, 56.10.B, 56.21.Z, 56.29.Z, 56.30.Z, 59.11.Z, 59.12.Z, 59.13.Z, 59.20.Z, 59.14.Z, 74.20.Z, 77.21.Z, 79.90.A, 82.30.Z, 85.51.Z, 85.52.Z, 85.53.Z, 85.59.A, 85.59.B, 86.10.Z w zakresie działalności leczniczej polegającej na udzielaniu świadczeń w ramach lecznictwa uzdrowiskowego, o którym mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1662), lub realizowanej w trybie stacjonarnym rehabilitacji leczniczej, 86.90.A, 86.90.D, 90.01.Z, 90.02.Z, 90.04.Z, 91.02.Z, 93.11.Z, 93.13.Z, 93.19.Z, 93.21.Z, 93.29.A, 93.29.B, 93.29.Z, 96.01.Z, 96.04.Z, i którego przychód z tej działalności w rozumieniu przepisów podatkowych uzyskany w jednym z trzech miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku był niższy w następstwie wystąpienia COVID-19 co najmniej o 40% w stosunku do przychodu uzyskanego w miesiącu poprzednim lub w analogicznym miesiącu roku poprzedniego, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4.

W myśl art. 15gga ust. 3 ww. ustawy,

Do świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy uprawniony jest przedsiębiorca:

Zgodnie z art. 15gga ust. 4 i 5 ustawy COVID,

Dofinansowanie wynosi miesięcznie 2000 zł do wynagrodzenia jednego pracownika, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.

Dofinansowanie nie przysługuje do wynagrodzeń pracowników:

Jak stanowi art. 15gga ust. 9-13 ww. ustawy,

Dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy, po stwierdzeniu kompletności wniosku i złożeniu przez przedsiębiorcę wszystkich oświadczeń, o których mowa w ust. 6 pkt 2-7, występuje niezwłocznie w formie elektronicznej do dysponenta Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych o przyznanie limitu/zapotrzebowania na środki na wypłatę świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy.

Dysponent Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przekazuje dyrektorowi wojewódzkiego urzędu pracy, na podstawie limitu/zapotrzebowania, środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Dofinansowanie jest udzielane na podstawie umowy o świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy i przysługuje przez łączny okres 3 miesięcy kalendarzowych, przypadających od miesiąca złożenia wniosku.

Dofinansowanie nie przysługuje za miesiące, w których przedsiębiorca korzysta z innej pomocy w formie dofinansowania wynagrodzeń pracowników udzielonej w celu przeciwdziałania negatywnym skutkom COVID-19.

Dofinansowanie przekazywane jest w transzach miesięcznych.

W myśl art. 15gga ust. 25 ustawy COVID,

Przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm., dalej: "ustawa o CIT"),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Co do zasady, podatnik ma więc możliwość ujęcia w kosztach uzyskania przychodów każdego wydatku, który spełnia następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu

podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1-3 ustawy o CIT,

przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

2a) straty poniesionej ze źródła przychodów; 3) kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład;

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 58 ustawy o CIT,

nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56, 56b i 59.

Przedmiotem wskazanej we wniosku wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia czy wynagrodzenia sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji przyznanej Spółce na podstawie art. 15gga ustawy COVID stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 15gga ust. 1 ustawy o COVID, podmioty wskazane w tym przepisie mogą, po spełnieniu określonych warunków, zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników.

Natomiast na podstawie art. 15gga ust. 25, przychód z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przytoczony wyżej art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje natomiast, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o CIT nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Wskazać należy, że związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Należy zauważyć, że ww. katalog kosztów uzyskania przychodów ma charakter otwarty, co oznacza, że podatnik powinien dokonać oceny zasadności poniesionego wydatku pod kątem jego związku z osiągnięciem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Podkreślić w tym miejscu należy, że wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy CIT jest obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają regulacji, zgodnie z którą przedsiębiorca otrzymujący dofinansowanie na podstawie art. 15gga ustawy o COVID-19 powinien wyłączyć wydatki na wynagrodzenia pracowników sfinansowane tym świadczeniem z kosztów uzyskania przychodów.

Takim przepisem nie jest w szczególności art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT. W sprawie nie będzie mieć również zastosowania wyłączenie z art. 16 ust. 1 pkt 58, które dotyczy wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42,47, 48, 52, 53, 54a, 55, 56 i 59 ustawy.

Nie ma również podstaw do przyjęcia, że koszty wynagrodzenia pracowników pokryte świadczeniem niestanowiącym przychodu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W szczególności uzasadnieniem takiej konkluzji nie może być fakt wyłączenia przychodu z tytułu świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy z przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na mocy art. 15gga ust. 25 ustawy COVID-19.

Mając na względzie powyższe oraz fakt, że przepisy art. 16 ustawy CIT nie wyłączają wydatków sfinansowanych z przedmiotowej pomocy, ani wydatków poniesionych na ochronę miejsc pracy, nie ma przeciwwskazań, by poniesione wydatki stanowiły koszt uzyskania przychodu podatnika, przy spełnieniu wszystkich wymaganych ustawą przesłanek zaliczenia wydatku do kosztu uzyskania przychodów.

Jeżeli zatem poniesione przez Wnioskodawcę wydatki w postaci wynagrodzeń pracowników, sfinansowane ze środków otrzymanych z dotacji przyznanej Spółce na podstawie art. 15gga ustawy COVID, spełniają wszystkie przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, to stanowią dla Spółki koszt podatkowy.

Tym samym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek skorygowania ww. wydatków, jeżeli zostały one zakwalifikowane przez Spółkę do kosztów podatkowych.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem

czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).