0111-KDIB3-1.4012.929.2020.3.KO - Przeniesienie własności sieci kanalizacji deszczowej na rzecz gminy w związku z zaległościami podatkowymi z tytułu podatku od nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 listopada 2020 r. (data wpływu 1 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 2 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia ze Spółki na Gminę własności sieci kanalizacji deszczowej w zamian za niezapłacony podatek od nieruchomości, w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności przeniesienia ze Spółki na Gminę własności sieci kanalizacji deszczowej w zamian za niezapłacony podatek od nieruchomości, w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 marca 2021 r. (data wpływu 8 marca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 lutego 2020 r. znak: 0111-KDIB2-1.4010.498.2020.2.AM, 0111-KDIB3-1.4012.929.2020.3.KO.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zalega z zapłatą podatku od nieruchomości za następujące okresy: od sierpnia 2017 r. do grudnia 2017 r., od maja 2018 r. do grudnia 2018 r. oraz za pełen rok 2019 i cały rok podatkowy 2020. Spółka planuje przekazać posiadaną na własność sieć kanalizacji deszczowej poborcy podatku - Gminie, celem wygaśnięcia zaległości podatkowej, przy czym Gmina jest jednocześnie jedynym wspólnikiem dłużnika. Przenoszona na własność wartość sieci bądź jej części będzie odpowiadała wartości zaległości, a wartość ta będzie potwierdzona operatem szacunkowym.

Pismem z dnia 2 marca 2021 r. uzupełniono opis sprawy następująco.

Wnioskodawcy w przeszłości przysługiwało prawo do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia/nabycia sieci kanalizacji deszczowej, z którego to uprawnienia skorzystał, odliczając podatek od towarów i usług w całości.

W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytanie oznaczone nr 1:

Czy czynność przeniesienia ze Spółki na Gminę własności sieci kanalizacji deszczowej w zamian za niezapłacony podatek od nieruchomości, w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów lub usług (VAT)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zbycie sieci kanalizacji deszczowej na rzecz Gminy w zamian za wygaśnięcie zaległości podatkowej - podatku od nieruchomości - nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż jest to szczególny sposób uiszczenia należności podatkowej realizowany w ramach umowy, której przedmiotem nie jest wymiana świadczeń wzajemnych stron.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a za dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel - przy czym niezależnie od formy musi być to dostawa odpłatna. Przedmiotowa sieć kanalizacji deszczowej może być rozumiana za towar jako rzecz zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z przepisami Ordynacji podatkowej, wygaśnięcie zobowiązania podatkowego jest możliwe nie tylko poprzez zapłatę podatku w formie pieniężnej, ale i przeniesienie własności posiadanych rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Gminy (art. 66 Ordynacji podatkowej). Wskazana instytucja daje możliwość wywiązania się z ciążącego na podatniku zobowiązania podatkowego w formie innej niż pieniężna, dzięki czemu zapłata podatku zostanie zaspokojona, a zobowiązanie podatkowe wygaśnie. Celem realizacji powyższego Gmina i podatnik zawierają umowę. w ramach której nie wymieniają świadczeń wzajemnych, a jedynie spełniony zostaje jednostronny obowiązek dłużnika podatkowego - w szczególny sposób - na co organ podatkowy wyraża zgodę o charakterze administracyjnym, przyjmując daną rzecz lub prawo na własność.

Przyjęcie odmiennego stanowiska prowadziłoby de facto do sytuacji, w której przewidziane przez ustawodawcę formy uregulowania zaległości podatkowej nie są równorzędne. Bowiem z wyboru formy uregulowania zaległości podatkowej innej niż pieniężna wynikałaby konieczność uiszczenia podatku VAT, czyli jednocześnie poboru podatku dodatkowego do podatku od nieruchomości - co prowadziłoby docelowo do podwójnego opodatkowania samej nieruchomości. Wszak zgodnie z art. 6 Ordynacji podatkowej cechą podatku jest jego jednostronność, więc celem umowy, o której mowa w art. 66 Ordynacji podatkowej nie jest realizacja obrotu gospodarczego, a wyłącznie publicznoprawnego poprzez wygaśnięcie zobowiązania podatkowego. Docelowo zatem nie występuje świadczenie pieniężne, które mogłoby być uzyskane w zamian za inne świadczenie - w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Na gruncie przedstawianego zdarzenia mamy do czynienia z nieekwiwalentnością czynności zapłaty podatku, co wyklucza jej zaliczenie do odpłatnej dostawy towarów określonej w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe stanowisko potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 11 maja 2017 r. w sprawie C-36/16, postanowienie SN z dnia 14 listopada 2018 r., sygn. akt I CSK 285/18, wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 20 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Go 189/17, wyrok NSA z dnia 27 lutego 2014 r., sygn. akt I FSK 555/13, wyrok NSA z dnia 6 grudnia 2012 r., sygn. akt I FSK 141/12, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Po 718/13, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 października 2012 r. sygn. akt III SA/Gl 1312/12, wyrok NSA z dnia 18 września 2012 r., sygn. akt I FSK 1663/11, wyrok NSA z dnia 10 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 1635/10, wyrok NSA z dnia 13 maja 2011 r., sygn. akt I FSK 434/10, Uchwała Składu Siedmiu Sędziów NSA z 8 października 2007 r., sygn. akt I FPS 2/07 oraz interpretacja indywidualna z dnia 23 marca 2020 r., nr sprawy 0111-KDIB3-2.4012.44.2020.1.MGo, interpretacja indywidualna z dnia 16 marca 2020 r., numer sprawy 0113.KDIPT1-1.4012.39.2020.1.MG i interpretacja indywidualna z dnia 1 grudnia 2017 r., nr sprawy 0111- KDIB3-2.4012.597.2017.1.AR.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2. wszelkie inne darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części. Powyższe oznacza, że przekazanie/darowiznę towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

W konsekwencji, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) - w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Na mocy art. 66 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego jest przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz:

1. Skarbu Państwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody budżetu państwa; 2. gminy, powiatu lub województwa - w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetów.

W myśl art. 66 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przeniesienie następuje na wniosek podatnika:

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie związane z przeniesieniem własności nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa lub gminy, powiatu czy województwa, były przedmiotem pytania prejudycjalnego. W dniu 11 maja 2017 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-36/16 dotyczący wykładni art. 2 ust. 1 lit. a oraz art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.; dalej: Dyrektywa 2006/112/WE Rady).

W wyroku tym TSUE stwierdził, że "dostawa towarów jest dokonywana "odpłatnie" w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a dyrektywy VAT, tylko jeżeli pomiędzy dostawcą a odbiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż cena otrzymana przez dostawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości dostarczonego towaru (wyroki: z dnia 27 kwietnia 1999 r., C-48/97, EU:C:1999:203, pkt 26; z dnia 21 listopada 2013 r., C-494/12, EU:C:2013:758, pkt 32). (pkt 31)

W niniejszej sprawie istnieje wprawdzie stosunek prawny między dostawcą nieruchomości a jej odbiorcą, taki jak stosunek łączący wierzyciela i dłużnika. (pkt 32)

Jednakże obowiązek zapłaty spoczywający na podatniku jako na dłużniku z tytułu zobowiązania podatkowego względem organu podatkowego jako wierzyciela tego zobowiązania ma charakter jednostronny, ponieważ zapłata podatku przez tego podatnika skutkuje wyłącznie ustawowym wygaśnięciem tej zaległości, nawet jeśli dokonuje on tej zapłaty - jak w niniejszej sprawie - poprzez przekazanie nieruchomości. (pkt 33)

(...) W tym zakresie transakcji polegającej na przekazaniu w ramach zapłaty towaru, które to przekazanie ma na celu wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, nie można uznać za odpłatną transakcję w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. a) dyrektywy VAT i nie może być ona objęta VAT. (pkt 36)"

Tym samym TSUE uznał, iż artykuł 2 ust. 1 lit. a i art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady należy interpretować w ten sposób, że przeniesienie własności nieruchomości przez podatnika podatku od wartości dodanej na rzecz Skarbu Państwa państwa członkowskiego lub jednostki samorządu terytorialnego takiego państwa, następujące, tak jak w postępowaniu głównym, tytułem zapłaty zaległości podatkowych, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów podlegającej podatkowi od wartości dodanej.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów prawa oraz pozostając w zgodności z orzeczeniem TSUE C-36/16 stwierdzić należy, że przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wygaśnięcie zobowiązań podatkowych stanowi czynność nieodpłatną, zatem będzie podlegało opodatkowaniu w przypadku gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT (art. 7 ust. 2 ustawy o VAT).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka zalega z zapłatą podatku od nieruchomości. Spółka planuje przekazać posiadaną na własność sieć kanalizacji deszczowej poborcy podatku - Gminie, celem wygaśnięcia zaległości podatkowej. Przenoszona na własność wartość sieci bądź jej części będzie odpowiadała wartości zaległości, a wartość ta będzie potwierdzona operatem szacunkowym. Wnioskodawcy w przeszłości przysługiwało prawo do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia/nabycia sieci kanalizacji deszczowej, z którego to uprawnienia skorzystał, odliczając podatek od towarów i usług w całości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy czynność przeniesienia ze Spółki na Gminę własności sieci kanalizacji deszczowej w zamian za niezapłacony podatek od nieruchomości, w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów lub usług.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że planowana czynność przeniesienia przez Spółkę na rzecz Gminy prawa własności opisanej sieci kanalizacji deszczowej w zamian za zaległości z tytułu podatku od nieruchomości, co do zasady, mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że czynność ta jest czynnością, która za przedmiot będzie miała - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - towar i w wyniku której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Czynność ta jest czynnością nieodpłatną. Skoro jednak z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy w przeszłości przysługiwało prawo do pełnego obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia/nabycia sieci kanalizacji deszczowej, z którego to uprawnienia skorzystał, odliczając podatek od towarów i usług w całości, w analizowanej spawie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania towaru (nieruchomości) za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów.

Podsumowując, przeniesienie własności sieci kanalizacji deszczowej na rzecz Gminy w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej w związku z zaległościami podatkowymi z tytułu podatku od nieruchomości, będzie stanowiło dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, a tym samym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy dotycząca pytania nr 2 i 3 zastanie zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę interpretacji zauważyć należy, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Interpretacje wskazane przez Stronę są rozstrzygnięciami odnoszącymi się do indywidualnych spraw przedstawionych przez Wnioskodawców, nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Tut. organ pragnie zauważyć również, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłyną powołane wyroki sądów. Przytoczone wyroki są rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do wyroku się zawęża. Nie negując orzeczeń sądu, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do..., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.