0115-KDIT1.4011.692.1.2021.MT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko nieprawidłowe

Szanowna Pani,

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 września 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 2 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną będącą wspólnikiem spółki komandytowej (dalej jako: "Spółka") i pełniącą w niej rolę komplementariusza.

Począwszy od dnia 1 stycznia 2021 r. Spółka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Do tego czasu, zgodnie z ówcześnie obowiązującymi regulacjami, podatnikami podatku dochodowego byli wspólnicy Spółki: Wnioskodawczyni oraz spółka akcyjna będąca komandytariuszem.

Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług jako podatnik VAT czynny nieprzerwanie od 1 maja 2011 r.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka współpracowała z osobą fizyczną (dalej też jako: "Kontrahent"), która w ramach prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej świadczyła na jej rzecz usługi doradztwa prawnego. Kontrahent był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny i dokumentował wykonanie swoich usług na rzecz Spółki fakturami VAT.

W poprzednim roku podatkowym żadna z miesięcznych faktur wystawionych przez Kontrahenta nie przekroczyła kwoty 15 000 zł, jednak ich łączna wartość przekroczyła 15 000 zł. Spółka opłacała zobowiązania wynikające z faktur wystawionych przez Kontrahenta w formie przelewów bankowych, jednak rachunek bankowy wskazany przez niego jako właściwy do zapłaty był rachunkiem oszczędnościowo-rozliczeniowym, przez co nie znajdował się w wykazie podmiotów (dalej: "Biała Lista", "Wykaz"), o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.; dalej: "ustawa o VAT").

Z uwagi na to, że płatności nie zostały dokonane na rachunek znajdujący się na Białej Liście, a jednocześnie Spółka nie dokonała w odpowiednim terminie zawiadomienia, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, wyłączyła poniesione wydatki z kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji Wnioskodawczyni była zobligowana do zmniejszenia swoich kosztów podatkowych proporcjonalnie do jej prawa do udziału w zysku Spółki.

Zgodnie z posiadanymi przez Wnioskodawczynię informacjami Kontrahent z dniem 31 października 2020 r. zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej i obecnie jest wykreślony z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEiDG).

Obecnie Wnioskodawca rozważa możliwość anulowania dokonanych na rzecz Kontrahenta płatności w następstwie czego dokona on zwrotu otrzymanych wcześniej kwot na rachunek bankowy Spółki.

Następnie, Spółka dokona ponownej płatności ww. kwot na rachunek wskazany przez Kontrahenta jako właściwy do dokonania rozliczeń. Z uwagi jednak na fakt, że zaprzestał on wykonywania działalności gospodarczej płatności zostaną dokonane w formie przelewu na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie, jednakże złożone zostanie zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej przy spełnieniu warunków, o których mowa w tym przepisie.

Pytanie

Czy w przypadku, w którym dojdzie do anulowania płatności na zasadach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni będzie uprawniona do ujęcia kosztów wynikających z faktur wystawionych przez Kontrahenta w kosztach podatkowych w proporcji do jej prawa do udziału w zyskach Spółki?

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku, w którym dojdzie do opisanego w zdarzeniu przyszłym anulowania płatności, a w dalszym kroku Spółka dokona ponownej zapłaty na rachunek bankowy, który zostanie zgłoszony w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do korekty rozliczenia podatkowego za rok 2020 i ujęcia kosztów wynikających z faktur wystawionych przez Kontrahenta w kosztach podatkowych w proporcji do jej prawa do udziału w zyskach Spółki.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z treści powyższego przepisu wynika, że dla uznania poniesionego wydatku za koszt uzyskania przychodu niezbędne jest spełnienie następujących warunków:

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ustawy o PIT nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów.

Niezależnie od katalogu wydatków wyłączonych z kosztów podatkowych, a mieszczących się w art. 23 ustawy o PIT, ustawodawca zawarł również szczegółowe regulacje ograniczające możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu od formy zapłaty (przelewgotówka) czy realizacji przelewu na określony rachunek.

I tak stosownie do brzmienia art. 22p ust. 1 ustawy o PIT podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców:

Zgodnie zaś z art. 22p ust. 2 ustawy o PIT w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców została dokonana z naruszeniem ust. 1, podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą w tej części:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo

2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody - w miesiącu, w którym odpowiednio została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego, został zlecony przelew albo płatność została dokonana z pominięciem mechanizmu podzielonej płatności.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na treść art. 22p ust. 4 ustawy o PIT, zgodnie z którym przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu. Przy czym termin ten w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19 przedłuża się do 14 dni od dnia zlecenia przelewu, zgodnie z art. 15zzn ustawy z dnia 2 marca 2020 r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 374).

Jak wynika z brzmienia powołanego przepisu wskazane w art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT ograniczenie odnosi się do płatności dotyczącej transakcji, o której mowa w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. Zgodnie natomiast z brzemieniem ww. ustawy dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

Zatem w każdym przypadku, w którym podatnik dokonuje zakupu od innego przedsiębiorcy na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności, a jednorazowa wartość transakcji przekracza 15 000 zł, zobowiązany jest do dokonania płatności na jego rachunek płatniczy. Dodatkowo jednak, gdy dostawca towaru czy usługi jest podatnikiem podatku od towarów i usług rachunek ten winien znaleźć się w Wykazie podatników VAT.

Zgodnie z treścią art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, Szef Krajowej Administracji Skarbowej prowadzi w postaci elektronicznej wykaz podmiotów:

Wykaz ten jest udostępniany w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych w sposób umożliwiający sprawdzenie, w tym automatycznie, czy podmiot znajduje się w wykazie na wybrany dzień, przypadający nie wcześniej niż w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym podmiot jest sprawdzany (art. 96b ust. 2 ustawy o VAT). Dane tego podmiotu są udostępniane według stanu na wybrany dzień, z wyjątkiem danych, o których mowa w ust. 3 pkt 1-3, które są udostępniane według stanu na dzień sprawdzenia.

Mając na uwadze powyżej wskazane regulacje dokonanie przez Spółkę zapłaty na rachunek bankowy Kontrahenta, który nie znajdował się w Wykazie podatników VAT, w okolicznościach, w których wartość transakcji przekraczała kwotę 15 000 zł, skutkowało wyłączeniem przez Wnioskodawczynię ww. wydatku z kosztów uzyskania przychodu proporcjonalnie do udziału w zysku Spółki.

Obecnie Spółka rozważa przeprowadzenie procesu anulowania płatności, w efekcie którego otrzyma zwrot płatności dokonanych wcześniej na rzecz Kontrahenta, a następnie Spółka zapłaci je ponownie na rachunek bankowy. O transakcji zapłaty na wskazany rachunek Spółka poinformuje swój urząd skarbowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni mając na względzie treść art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, dokonanie zapłaty w formie przelewu na rachunek kontrahenta inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w Wykazie podatników VAT, o której zostanie powiadomiony na podstawie art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej urząd skarbowy, pozwoli zachować prawo do ujęcia tych wydatków w kosztach podatkowych.

Pogląd ten znajduje swoją aprobatę w stanowisku wyrażonym przez Ministra Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr 2109 z dnia 6 marca 2020 r. (sygn. DD6.054.2.2020).

Zapytanie poselskie dotyczyło możliwości zachowania prawa do ujęcia w kosztach podatkowych wydatków, w sytuacji w której po dokonaniu wpłaty bez dochowania zasad zawartych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik otrzyma zwrot wpłaconych kwot, a następnie ponowi wpłatę z dochowaniem wymogów określonych wyżej przywoływanymi przepisami, to czy zachowa prawo do ujęcia wydatków odpowiadających komentowanym wpłatom w kosztach podatkowych.

Udzielając odpowiedzi Minister Finansów wskazał, że:

"W świetle przedstawionego pytania pierwotne transakcje zapłaty zostały anulowane zarówno po stronie kupującego jak i sprzedającego. Następnie ponownie uregulowano należności z zachowaniem zasad określonych w art. 15d ust. 1 pkt 2 oraz 3 ustawy o CIT, co powinno skutkować zachowaniem prawa do uznania wydatków z tak przeprowadzonych transakcji jako koszty uzyskania przychodu".

Z kolei w odpowiedzi na pytanie:

"Czy zachowa prawo do kosztów podatkowych podatnik, który dokona wpłaty na rzecz czynnego podatnika VAT na rachunek bankowy niewidniejący w wykazie podatników VAT jeśli nie dochowa terminu do zgłoszenia wspomnianej wpłaty, a następnie otrzyma zwrot wpłaconych kwot, po czym ponowi wpłatę, którą zgłosi stosownym zawiadomieniem z dochowaniem terminu określonego w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej? ",

Minister Finansów wskazał, iż

"w nawiązaniu do wcześniejszych wyjaśnień, zasadne wydaje się przyjęcie, że zawiadomienie, o którym mowa art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej (o zapłacie należności przelewem na rachunek inny niż wymagany przepisem), zgłoszone w wyznaczonym terminie (trzech dni od dnia zlecenia przelewu), w okolicznościach powtórzenia anulowanej wcześniej wpłaty na rzecz czynnego podatnika VAT, powinno skutkować zwolnieniem podatnika z solidarnej odpowiedzialności od tych wpłat, jak również uprawniać do uznania wydatkowanych kwot za koszty uzyskania przychodów".

W opinii Wnioskodawczyni stanowisko to pozostaje również aktualne w odniesieniu do rozliczenia osób fizycznych. Zarówno przepis art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT, jak i art. 15d ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT brzmią identycznie.

Pogląd ten potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lutego 2021 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.694.2020.2.EC. Organ zgodził się z podatnikiem będącymi wspólnikiem spółki komandytowej, iż ograniczenie wynikające z art. 22p ust. 1 pkt 2 ustawy o PIT nie ma zastosowania w przypadku anulowania pierwotnego przelewu oraz ponownej zapłaty w formie przelewu na rachunek bankowy kontrahenta inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o VAT, gdy złożone zostanie zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej.

Istotne stanowisko w sprawie zostało również wskazane w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 stycznia 2017 r. sygn. 0461-ITPB1.4511.864.2016.2.DR oraz interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 maja 2017 r. sygn. 0115- KDIT3.4011.33.2017.1.DW, w których to organy podatkowe wskazały, że w przypadku dokonania swoistej korekty przeprowadzenia płatności uwzględniającej rachunek płatniczy, należy transakcję uznać za opłaconą przelewem, co umożliwia zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Przytoczone powyżej interpretacje wskazują, że organy podatkowe nie wykluczają możliwości dokonania ponownej płatności mającej na celu zachowanie prawa do ujęcia poniesionych wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą jako koszt podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, bez znaczenia dla przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego pozostaje okoliczność, iż Kontrahent na dzień anulowania i następnie powtórnego dokonania przelewu oraz zgłoszenia zawiadomienia na druku ZAW-Nr, o którym mowa w art. 117ba § 3 Ordynacji podatkowej, nie będzie już działał w charakterze przedsiębiorcy. Istotne jest bowiem, iż w następstwie anulacji, przed dokonaniem ponownej płatności, w związku ze zmianą statusu Kontrahenta, Spółka dokona odpowiedniego zawiadomienia, co wpisuje się w tezy interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.64.2020.4.AW, zgodnie z którą, jeśli dojdzie do zmiany statusu kontrahenta podatnik będący nabywcą towaru bądź usługi powinien złożyć ponowne zawiadomienie do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla wystawcy faktury. Zawiadomienie dotyczy bowiem konkretnego podmiotu, posługującego się konkretnym rachunkiem w określonej sytuacji podatkowo-prawnej dotyczącej tego podmiotu.

Tym samym mając na uwadze przedstawione przepisy oraz stanowisko wyrażane przez organy podatkowe, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do ujęcia poniesionego wydatku w kosztach podatkowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Jest Pani komplementariuszem Spółki komandytowej. W 2020 r. Spółka dokonywała płatności na rzecz Kontrahenta.

Na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2020 r. spółki komandytowe mieściły się w pojęciu "spółki niebędącej osobą prawną" z art. 5a pkt 26 ustawy.

Skutki podatkowe zdarzeń gospodarczych związanych z działalnością spółek komandytowych były przypisywane ich wspólnikom jako skutki podatkowe posiadania udziału w spółce niebędącej osobą prawną. W przypadku wspólników będących osobami fizycznymi, skutki te należało oceniać na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

I tak, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (...) u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Na mocy art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy:

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Przyjęte przez ustawodawcę zasady rozliczeń podatkowych skutków działania spółki niebędącej osobą prawną na gruncie podatków dochodowych opiera się więc na przyjęciu, że spółka taka jest transparentna podatkowo, a "widoczni" podatkowo są jej wspólnicy. Skutki podatkowe jej działań są oceniane tak, jakby działali wspólnicy. Ustawodawca przyjął tu zatem pewną "fikcję prawną" - traktuje czynności spółki niebędącej osobą prawną w prowadzonej przez nią działalności tak, jakby były realizowane bezpośrednio przez jej wspólników. Ocena skutków prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę niebędącą osobą prawną, jakie powstają po stronie wspólników wymaga:

- oceny przysporzeń tej spółki w kontekście możliwości uznania ich za przychód oraz regulacji dotyczących momentu powstawania przychodów z takiej działalności jak prowadzona przez spółkę;

- oceny wydatków spółki w kontekście możliwości uznania ich za koszty uzyskania przychodów oraz regulacji dotyczących momentu potrącalności takich kosztów,

przy czym skutki te są przypisywane każdemu ze wspólników według odpowiedniej proporcji wynikającej z poziomu jego prawa do udziału w zyskach spółki niebędącej osobą prawną.

Wobec tego, wydatki, które w 2020 r. ponosiła Spółka komandytowa, której była i jest Pani komplementariuszem, były uwzględniane przez Panią w rachunku podatkowym - mogły być ujmowane przez Panią, w odpowiedniej części, jako Pani koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 w zw. z art. 22p oraz w zw. z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powołanego przepisu wynika, że kosztem uzyskania przychodów jest koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika;

- został poniesiony w celu uzyskania osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

- nie został wymieniony w art. 23 ustawy jako koszt wyłączony z kategorii kosztów uzyskania przychodów.

Pierwszy z wymienionych warunków odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Co do zasady kosztem uzyskania przychodu są koszty obciążające samego podatnika - wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest co do zasady związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Sytuacja, którą reguluje art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy jest odstępstwem od tej zasady. Przepis ten pozwala podatnikom - wspólnikom spółek niebędących osobami prawnymi na uznawanie przez nich za koszty uzyskania przychodów wydatków, które faktycznie poniosły spółki.

Kolejny przepis, który jest istotny dla rozliczania kosztów uzyskania przychodów to art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem:

Podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców:

W myśl art. 22p ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zakresie, w jakim przepis ten dotyczy płatności dokonanej z naruszeniem ust. 1 pkt 2, nie stosuje się, jeżeli zapłata należności przez podatnika została dokonana przelewem na rachunek inny niż zawarty na dzień zlecenia przelewu w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a podatnik złożył przy pierwszej zapłacie należności przelewem na ten rachunek zawiadomienie, o którym mowa w art. 117ba § 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla podatnika, który dokonał zapłaty należności, w terminie 7 dni od dnia zlecenia przelewu.

W przypadku, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, warunki dokonania płatności, o których mowa w art. 22p odnosi się do działań spółki niebędącej osobą prawną.

W sytuacji, którą opisała Pani we wniosku Spółka komandytowa, która miała status spółki niebędącej osobą prawną, zapłaciła należności na rzecz Kontrahenta, przy czym:

- rachunek bankowy Kontrahenta nie znajdował się w wykazie podmiotów, o którym mowa w art. 96b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.);

- Spółka nie złożyła do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zawiadomienia, o którym mowa w art. 22p ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego - na podstawie art. 22p ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zapłata należności przez Spółkę komandytową nie mogła zostać przez Panią uwzględniona w Pani kosztach uzyskania przychodów.

Obecnie Spółka komandytowa rozważa anulowanie płatności i ponowną zapłatę należności na rzecz Kontrahenta wraz ze złożeniem stosownego zawiadomienia.

Dla oceny skutków podatkowych tej ponownej zapłaty istotne jest, że będzie miała miejsce w okresie, kiedy spółki komandytowe przestały być podmiotami transparentnymi podatkowo.

Z dniem 1 stycznia 2021 r. w systemie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i podatkiem dochodowym od osób prawnych zmienił się bowiem status podatkowy spółek komandytowych. Było to wynikiem nowelizacji przepisów, którą wprowadziła ustawa z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 2123).

Na gruncie przepisów, które obowiązują od 1 stycznia 2021 r. spółki komandytowe nie są transparentne podatkowo. Uzyskały status spółki, o której mowa w art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - stały się podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

W konsekwencji tej zmiany:

- przysporzenia uzyskiwane przez spółki komandytowe o statusie podatnika - są oceniane na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w kontekście możliwości uznania ich za przychody tych spółek komandytowych;

- wydatki ponoszone przez spółki komandytowe o statusie podatnika podatku dochodowego - są oceniane na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w kontekście możliwości uznania ich za koszty uzyskania przychodów tych spółek komandytowych.

A zatem przysporzenia i wydatki spółki komandytowej, która jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, nie są już przypisywane jej wspólnikom - w tym nie są przypisywane na zasadach określonych w art. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jej wspólnikom będącym osobami fizycznymi.

Wobec tego, skoro Spółka komandytowa, której jest Pani wspólnikiem anuluje płatność i ponownie zapłaci należności na rzecz Kontrahenta zapłata ta będzie wydatkiem poniesionym przez Spółkę jako podatnika. To Spółka komandytowa rozpozna skutki podatkowe takiej zapłaty.

Nie będzie natomiast podstaw do przypisania Pani skutków podatkowych opisanej ponownej zapłaty. Nie może Pani zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez innego podatnika (wynika to z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednocześnie, nie ma już Pani statusu wspólnika spółki niebędącej osoba prawną, który rozpoznaje koszty na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy. Jest Pani wspólnikiem spółki - podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, który sam rozlicza podatkowo swoje wydatki.

A zatem, Pani stanowisko jest nieprawidłowe, bo nie uwzględniła Pani, że od momentu kiedy Spółka komandytowa stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, utraciła Pani możliwość uwzględniania nowych wydatków tej Spółki jako swoich kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

- Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

- Interpretacja dotyczy wyłącznie Pani indywidualnej sprawy jako podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja nie ocenia, czy zapłata przez Spółkę komandytową należności dla Kontrahenta i złożenie przez nią zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego pozwolą tej Spółce na zaliczenie zapłaty do kosztów uzyskania przychodów - zagadnienie to jest indywidualną sprawą Spółki komandytowej jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.; dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).