IBPP2/443-662/12/AM - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2012 r. (data wpływu 5 lipca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 4 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 5 lipca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 października 2012 r., (data wpływu 4 października 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 września 2012 r., znak: IBPP2/443-662/12/AM.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (sp. z o.o.) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie obrotu środkami farmaceutycznymi i artykułami sanitarnymi.

Ewidencja księgowa spółki prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.

Prezes tej spółki jest zarazem jednym z trzech udziałowców.

Kapitał zakładowy spółki wynosi 50.000 zł i dzieli się na 100 udziałów po 500 zł każdy. Prezes posiada 75 udziałów, pozostali wspólnicy razem - 25 udziałów.

Prezes spółki jako osoba fizyczna jest też czynnym podatnikiem VAT, ponieważ prowadzi jeszcze jednoosobową działalność gospodarczą w tej samej branży od 1998 r.

Wnioskodawca (spółka z o.o.) prowadzi działalność gospodarczą na podstawie koncesji z dnia 19 stycznia 1998 r. udzielonej na czas nieoznaczony przez Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w....

Zgodnie z art. 154 § 1 kodeksu spółek handlowych od dnia 1 stycznia 2001 r. kapitał zakładowy spółki z o.o. powinien wynosić 50.000 zł. Wymaganie to obowiązywało wszystkie nowo powstałe spółki po dniu 1 stycznia 2001 r. Natomiast w stosunku do istniejących spółek z o.o. w momencie wejścia w życie k.s.h., czyli od 1 stycznia 2001 r., ustawodawca przewidział stopniową procedurę dostosowawczą. Najpierw wspólnicy mieli podnieść kapitał zakładowy w ciągu 3 lat do 25.000 zł W ciągu 5 lat natomiast, czyli do końca 2005 r., dokapitalizowanie musiało być całkowite.

W myśl obowiązujących przepisów k.s.h. o których mowa wyżej, w 2005 r. Prezes spółki z o.o. jako główny udziałowiec, wniósł aportem do "F" sp. z o.o. działkę nr 1 w formie niepieniężnej w wyniku czego nastąpiło podwyższenie kapitału zakładowego spółki do wysokości wymaganej k.s.h. tj. 50.000 zł i powiększenie ilości udziałów.

W 2005 r. wniesiony aport w formie niepieniężnej w postaci działki j. wyżej nie był opodatkowany podatkiem VAT

Działka ta była i jest sklasyfikowana jako pastwiska trwałe, grunty orne, nieużytki. Nie występują na niej żadne zabudowania.

W miesiącu czerwcu 2012 r. wspólnicy "F" sp. z o.o. podjęli uchwałę dot. sprzedaży wniesionej aportem działki o której mowa wyżej, w wyniku czego nastąpi obniżenie kapitału zakładowego do wysokości 25.000 zł.

Nadmieniono, że w dalszym ciągu "F" sp. z o.o. będzie prowadziła działalność gospodarczą.

W uzupełnieniu wskazano, iż działka o nr ewidencyjnym 1 będąca własnością "F" sp. z o.o. zgodnie z załączonym zaświadczeniem z dnia 26 czerwca 2012 r. nie ma przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy Z. - ponieważ plan stracił ważność z dniem 27 marca 2003 r. - Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.)

Poza tym zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 26 czerwca 2012 r. działka o nr j. wyżej sklasyfikowana jest jako pastwiska trwałe, grunty orne, nieużytki.

Nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki będącej przedmiotem sprzedaży. Nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy spółka powinna opodatkować sprzedaż działki o nr ewidencyjnym 1 podatkiem VAT ze stawką 23%, czy jednak transakcja ta podlega zwolnieniu zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. poz. 54 z późn. zm.) biorąc pod uwagę przeznaczenie działki zawarte w zaświadczeniu z Urzędu Gminy Z. z dnia 26 czerwca 2012 r. i opis użytku wyszczególniony w wypisie z rejestru gruntów wydanego przez Starostę... z dnia 27 czerwca 2012 r. Obydwa dokumenty Wnioskodawca załączył do niniejszego wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 z późn. zm.) zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Działka o nr ewidencyjnym 1 będąca własnością "F" sp. z o.o. zgodnie z załączonym zaświadczeniem z dnia 26 czerwca 2012 r. nie ma przeznaczenia w miejscowym pianie zagospodarowania przestrzennego gminy Z. - ponieważ plan stracił ważność z dniem 27 marca 2003 r. (ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003 r. - Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

Ponadto zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 26 czerwca 2012 r. działka o nr j. wyżej sklasyfikowana jest jako pastwiska trwałe, grunty orne, nieużytki.

Reasumując Wnioskodawca jest zdania, że spółka "F." sprzedając ww. działkę powinna zastosować art. 43 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług stosując stawkę VAT zwolnioną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 41. ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

W celu określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Stosownie do art. 3 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, prowadzenie, w granicach swojej właściwości rzeczowej, analiz i studiów z zakresu zagospodarowania przestrzennego, odnoszących się do obszaru powiatu i zagadnień jego rozwoju, należy do zadań samorządu powiatu.

W myśl art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. Jedynie w sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.), podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Z powyższych przepisów wynika, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w miesiącu czerwcu 2012 r. wspólnicy "F" sp. z o.o. podjęli uchwałę dot. sprzedaży wniesionej aportem działki nr 1, w wyniku czego nastąpi obniżenie kapitału zakładowego do wysokości 25.000 zł.

Działka o nr ewidencyjnym 1 będąca własnością "F" sp. z o.o. zgodnie z załączonym zaświadczeniem z dnia 26 czerwca 2012 r. nie ma przeznaczenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy Z. - ponieważ plan stracił ważność z dniem 27 marca 2003 r. - Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.)

Poza tym zgodnie z wypisem z rejestru gruntów z dnia 26 czerwca 2012 r. działka o nr j. wyżej sklasyfikowana jest jako pastwiska trwałe, grunty orne, nieużytki.

Nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki będącej przedmiotem sprzedaży. Nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz zdarzenie przyszłe opisane we wniosku, stwierdzić należy, że skoro dla przedmiotowej działki brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy, to sprzedaż gruntu o nr 1 sklasyfikowanego w ewidencji gruntów i budynków jako pastwiska trwałe, grunty orne, nieużytki, korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, iż art. 43 ust. 1 pkt 8, który Wnioskodawca przytoczył w stanowisku własnym, dotyczy zwolnienia od podatku dostawy złota dla Narodowego Banku Polskiego. Natomiast zwolnienie dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, zostało wymienione w pkt 9 tego artykułu. Powyższy błąd pozostaje bez wpływu na podjęte przez tut. organ rozstrzygnięcie, bowiem w treści wniosku Wnioskodawca odwołał się do zwolnienia z opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego sklasyfikowanego jako pastwiska trwałe, grunty orne, nieużytki, jak również wskazał właściwy przepis regulujący kwestię zwolnienia z opodatkowania dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.