ILPB1/415-1186/09-2/TW - Zasady rozliczenia przez płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych świadczeń wypłacanych w ramach zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością X, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2009 r. (data wpływu 2 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w Spółce wypłacono 9 lipca 2009 r., tzw. wczasy pod gruszą, które są świadczeniem pieniężnym. Pobrano z tego tytułu zaliczki podatku dochodowego od osób fizycznych. Dnia 22 sierpnia 2009 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o podatku dochodowym. Nowelizacji nadano wsteczną moc obowiązującą, tj. od dnia 1 stycznia 2009 r. zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika rzeczowych świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków ZFŚS łącznie do wysokości nieprzekraczającej kwoty 380 zł w danym roku podatkowym. Zaistniała więc sytuacja, która budzi wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Pracownikom wypłacono różne kwoty "wczasów pod gruszą" w zależności od dochodu przypadającego na członka rodziny (230 zł, 280 zł, 330 zł, 380 zł, 430 zł, 480 zł) i pobrano zaliczki odpowiadające 18% podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W jakiej wysokości i w którą pozycję ująć kwoty "wczasów pod gruszą" pracownika i pobranej mu zaliczki podatku w rozliczeniu pracowniczym rocznym PIT-11, aby właściwy podatnikowi urząd skarbowy dokonał zwrotu nadpłaconej zaliczki podatku np. w PIT-37 (jeśli będzie to wynikać z deklaracji)...

Czy w związku z powyższym należy dokonać korekty PIT-4 rocznego...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z wczasów pod gruszą (różnica wypłacona powyżej 380 zł) należy ująć w pozycji 36 deklaracji, natomiast zaliczkę pobraną przez płatnika w kwocie rzeczywiście pobranej wykazać w poz. 40.

Gdy wypłacono powyżej 380 zł np. 480 zł, pobrano zaliczkę 86 zł, 480 zł - 380 zł = 100 zł, należało pobrać zaliczkę 18 zł.

W poz. 36 do należności ze stosunku pracy należy dodać różnicę 100 zł (wartość wypłaconego świadczenia powyżej 380 zł) i w poz. 40 dodać zaliczkę faktycznie pobraną przez płatnika, czyli 86 zł.

Gdy wypłacono poniżej 380 zł np. 230 zł, pobrano zaliczkę 41 zł. Należało nie pobierać zaliczki na podatek dochodowy. Przychodu z wczasów pod gruszą nie ujmować w poz. 36. deklaracji, natomiast zaliczkę pobraną przez płatnika w wysokości rzeczywiście pobranej, czyli 41 zł wykazać w poz. 40 deklaracji.

Deklaracji PIT-4 nie należy korygować, ani nie należy ubiegać się o żaden zwrot nadpłaty, gdyż płatnik zaliczki podatku dochodowego jest pośrednikiem pomiędzy urzędem skarbowym a podatnikiem - pobiera zaliczkę, wpłaca do urzędu skarbowego, a zaliczka podatku pobrana przez płatnika, wpłacona do urzędu skarbowego, będzie zwrócona w rocznym rozliczeniu pracownika, np. PIT-37.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy źródłami przychodów są stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z wyżej wymienionych przepisów, jednoznacznie wynika, że do przychodów ze stosunku pracy zalicza się praktycznie wszystkie świadczenia otrzymane przez pracownika, w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą.

Nie przesądza to jednak o tym, że wszystkie z nich podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wskazać bowiem należy, że stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, znowelizowanego ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037), wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z powyższego, zwolniona od podatku jest wartość rzeczowych oraz pieniężnych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Końcowo wskazać również należy, iż w myśl art. 76c ustawy - Ordynacja podatkowa nadpłatę wynikającą z zaliczek na podatek zwraca się po zakończeniu okresu, za który rozlicza się podatek.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Zainteresowany w dniu 9 lipca 2009 r. wypłacił z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych tzw. wczasy pod gruszą w formie świadczenia pieniężnego. Z tego tytułu pobrano zaliczki na podatek, zgodnie z obowiązującymi na ten okres przepisami. Pracownikom wypłacono różne kwoty pieniężne, tj. 230 zł, 280 zł, 330 zł, 380 zł, 430 zł i 480 zł.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę informacje oraz powołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że wypłacane na rzecz pracowników świadczenia materialne w formie pieniężnej z powyższych tytułów korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., do wysokości limitu określonego w tym przepisie.

Z uwagi na powyższe w odniesieniu do kwot przewyższających kwotę limitu 380 zł Wnioskodawca w informacji PIT-11 winien w poz. 36 wykazać kwotę przychodu wynikającą z różnicy pomiędzy ustawowym limitem a kwotą wypłaty pieniężnej, natomiast w poz. 40 wykazać kwotę faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy.

Natomiast w odniesieniu do kwot wypłaconych w kwocie niższej niż limit 380 zł Zainteresowany w informacji PIT-11 nie powinien w poz. 36 wykazywać kwoty przychodu, natomiast w poz. 40 informacji PIT-11 wykazać kwotę faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy.

Zainteresowany z uwagi na wytyczne art. 76c ustawy - Ordynacja podatkowa nie powinien korygować dotychczas wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy, zaś w deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-4R) wpisać dane o wysokości przychodów podlegających opodatkowaniu - z uwzględnieniem kwot wolnych od podatku wynikających z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz faktycznie pobranych zaliczek na podatek dochodowy. Podatnik odzyska nadpłaconą zaliczkę wykazując nadpłatę w zeznaniu rocznym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.