ILPP1/443-689/08-3/KG - Co jest podstawą opodatkowania w przypadku oddania w wieczyste użytkowanie gruntu oraz przeniesienia prawa własności części budynku mieszkalno-usługowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą, usytuowaną na tym gruncie?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Skarbu Państwa reprezentowanego przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2008 r. (data wpływu 10 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 10 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości zabudowanej, położonej we W. przy ul. Z. o pow. 142 m² i 10 m² oraz przy ul. K. o pow. 336 m². Na opisanym gruncie znajduje się część budynku mieszkalnego wzniesionego na działce przyległej wraz z infrastrukturą towarzyszącą (drogą). Takie usytuowanie budynku wynika z przekroczenia granic nieruchomości. Budynek wybudowany został ze środków własnych Spółki "X". Część ww. budynku mieszkalnego przekroczyła prawnie granice działki, a firma "X" na jednej z działek urządziła drogę. Jest to droga wewnętrzna, nad którą znajduje się przedmiotowa część budynku mieszkalnego. Nieruchomość położona jest na terenie, który zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczony jest pod zabudowę mieszkaniowo-usługową.

W celu uregulowania stanu prawnego nieruchomości oraz w celu poprawy warunków zagospodarowania Skarb Państwa oddał w wieczyste użytkowanie do dnia 5 grudnia 2089 r., na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), Spółce "X" opisany grunt oraz dokonał transakcji przeniesienia prawa własności części budynku mieszkalnego usytuowanego na tym gruncie wraz z infrastrukturą towarzyszącą (drogą). Wartość nieruchomości gruntowej została ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 1.310.000 zł. Nakłady poniesione przez nabywającą Spółkę na terenie działek zostały wycenione przez rzeczoznawcę majątkowego na kwotę 471.572 zł i wartość ta zawiera całość inwestycji znajdującej się w granicach tych działek. Nakłady poniesione przez nabywającą Spółkę na budowę części budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą równoważą ich wartość i nie podlegają rozliczeniu gotówkowemu. Nakłady poniesione na gruncie nie stanowią usługi w rozumieniu ustawy o VAT.

Spółka na podstawie aktu notarialnego, zobowiązana została do uiszczenia opłat z tytułu wieczystego użytkowania a mianowicie pierwszej opłaty w wysokości 20% ceny nieruchomości, co stanowi kwotę brutto wraz z 22% podatkiem VAT w wysokości 343.125,00 zł oraz opłat rocznych ustalonych zgodnie z art. 72 ust. 3 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w kwocie brutto wraz z 22% podatkiem 16.967,76 zł - płatnych do 31 marca każdego roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Co jest podstawą opodatkowania w przedstawionej transakcji, oddania w wieczyste użytkowanie gruntu oraz przeniesienia prawa własności części budynku mieszkalno-usługowego wraz z infrastrukturą towarzyszącą, usytuowaną na tym gruncie?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej transakcji tylko ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Uwzględniając fakt, że budynek mieszkalny wraz z infrastrukturą towarzyszącą (drogą) wybudowany z własnych środków Spółki "X", przekroczył granice prawne nieruchomości, a więc w sensie ekonomicznym Spółka jest właścicielem przedmiotowych nakładów, podstawę opodatkowania opisanej transakcji stanowi tylko oddanie nieruchomości gruntowej w wieczyste użytkowanie, a więc z wyłączeniem wartości części budynku wraz z drogą.

Podstawowe reguły dotyczące określenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług zostały określone w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z treścią tego przepisu, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

W opisanym stanie faktycznym, ma miejsce sytuacja gdy przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel (części budynku mieszkalnego wraz z infrastrukturą towarzyszącą), nastąpiło z punku widzenia ekonomicznego.

Tak więc podstawa opodatkowania będzie dotyczyła tylko ustanowienia prawa użytkowania wieczystego gruntu i będzie nią pierwsza opłata i opłaty roczne wnoszone przez wieczystego użytkownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Czynność oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste nie została przez ustawodawcę literalnie sklasyfikowana jako dostawa towaru lub świadczenie usługi.

Mając na względzie szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru (zawarta w cyt. wyżej art. 2 pkt 6) obejmuje grunty, należy stwierdzić, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi bowiem do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel.

Również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchwałą składu siedmiu sędziów z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06 opowiedział się za stanowiskiem, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i ust. 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów. Zatem co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są posadowione na nim budynki, budowle lub ich części.

Zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 19 ust. 1 cyt. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jednocześnie ustawodawca zastrzegł, że od zasady tej istnieje szereg wyjątków określających szczególny moment powstania obowiązku podatkowego. Jednym z takich wyjątków jest sytuacja, gdy dostawa towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą. Wówczas - stosownie do zapisu art. 19 ust. 4 powołanej ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że część budynku (wraz z infrastrukturą towarzyszącą) wzniesionego przez Spółkę z o.o. "X" znajduje się na gruncie należącym do Skarbu Państwa. W celu uporządkowania stanu prawnego nieruchomości, Wnioskodawca oddał Spółce z o.o. "X" w wieczyste użytkowanie ww. grunt oraz dokonał transakcji przeniesienia prawa własności części budynku usytuowanego na tym gruncie wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Na podstawie analizy wniosku, w interpretacji indywidualnej Nr ILPP1/443-689/08-2/KG z dnia 10 października 2008 r. stwierdzono, że w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania częścią budynku jak właściciel (zarówno w sensie ekonomicznym, jak i w sensie prawnym), zatem w tym zakresie nie można mówić o dostawie towarów zdefiniowanej w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT w analizowanej sprawie podlega wyłącznie ustanowienie prawa użytkowania wieczystego gruntu, która to czynność stanowi podstawę opodatkowania przedmiotowej transakcji.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja rozstrzyga tylko problem będący przedmiotem zapytania. Natomiast pozostałe kwestie podniesione w opisie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, nie zostały rozpatrzone w nin. interpretacji, ponieważ nie dotyczą pytania sformułowanego do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.