IPPP3/443-103/09-2/SM - Zaliczenie zwrotu podatku od towarów i usług na poczet innych zobowiązań podatkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2009 r. (data wpływu 10 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej ordynacji podatkowej w zakresie zaliczania nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet innych zobowiązań podatkowych - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej ordynacji podatkowej w zakresie zaliczania nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet innych zobowiązań podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa mlecznego i jest czynnym podatnikiem VAT. W składanych miesięcznych deklaracjach VAT-7 Spółka wykazuje nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym i deklaruje tę kwotę jako kwotę różnicy do zwrotu na rachunek bankowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Zgodnie z § 2 przywołanego przepisu nadpłaty, których wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku - na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wystąpi o ich zwrot. Ponadto zgodnie z art. 76 § 3 przepisy § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do zaliczania nadpłaty płatnika lub inkasenta na poczet jego zaległości podatkowych, bieżących zobowiązań podatkowych lub zobowiązań powstałych w związku z wykonywaniem obowiązków płatnika lub inkasenta.

Zgodnie z art. 76a § 1 Ordynacji podatkowej w sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie.

Jak stanowi art. 76b Ordynacji podatkowej, przepisy o zaliczaniu nadpłat na poczet zaległości podatkowych oraz bieżących i przyszłych zobowiązań podatkowych stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku. Zaliczenie następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 7 Ordynacji podatkowej przez zwrot podatku rozumie się zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku, przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Pytanie 1

Zdaniem Spółki z treści przywołanych powyżej przepisów Ordynacji podatkowej wynika, że w przypadku wykazania w deklaracji VAT-7 za dany okres rozliczeniowy nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy, w sytuacji gdy deklaracja ta została złożona w terminie zapłaty bieżącego zobowiązania podatkowego, wynikającego z innego tytułu (zaliczka na podatek dochodowy od osób prawnych, pobrane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych), kwota nadwyżki VAT powinna zostać zaliczona z urzędu na poczet bieżących zobowiązań podatkowych należnych za ten okres rozliczeniowy, za który składana jest deklaracja VAT-7 (o ile Spółka nie posiada zaległości podatkowych) przez właściwy dla Spółki organ podatkowy.

Ponadto, w przypadku braku bieżących zobowiązań, bądź w przypadku gdy wykazana w deklaracji VAT-7 kwota zwrotu jest wyższa od kwoty bieżących zobowiązań, na wniosek Spółki kwota zwrotu może zostać zaliczona w całości (w przypadku braku bieżących zobowiązań) bądź w części (w przypadku nadwyżki zwrotu nad kwotą bieżących zobowiązań) na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z wyjątkiem sytuacji, gdy kwota nadwyżki nie przekracza kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym (w takim przypadku kwota ta z urzędu zostanie zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych).

Powyższe wynika z art. 76b Ordynacji podatkowej, stanowiącego o odpowiednim stosowaniu przepisów dotyczących zaliczenia nadpłaty m.in. na poczet bieżących i przyszłych zobowiązań podatkowych.

Spółka stoi na stanowisku, iż zaliczenie nadwyżki VAT na poczet bieżącego zobowiązania podatkowego nastąpi w momencie złożenia deklaracji VAT-7.

Spółka stosuje miesięczny sposób rozliczenia podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, deklaracje podatkowe należy składać za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu. Zdaniem Spółki oznacza to, iż możliwe jest wcześniejsze złożenie deklaracji, tekst jedn. przed 25 dniem miesiąca następującego po okresie rozliczeniowym.

Co więcej, Spółka uważa, iż w celu prawidłowego zaliczenia zwrotu podatku na poczet bieżących zobowiązań podatkowych, deklaracja VAT-7 powinna zostać złożona przed upływem terminu płatności zobowiązania podatkowego, którego ma dotyczyć zaliczenie.

W takim przypadku organ podatkowy jest zobligowany z urzędu dokonać stosownego zaliczenia. Spółka nie ma obowiązku składania wniosku o zaliczenie nadpłaty na poczet bieżących zobowiązań podatkowych. Wniosek taki byłby zasadny w sytuacji, gdyby istniały bieżące zobowiązania podatkowe z różnych tytułów, a Spółka chciałaby zaliczyć zwrot na poczet konkretnego zobowiązania. Ponadto bezpodstawne byłoby naliczanie przez organ podatkowy odsetek od zaległości podatkowych, w sytuacji gdy deklaracja VAT-7 wykazująca kwotę zwrotu złożona zostałaby w ustawowym terminie zapłaty bieżącego zobowiązania podatkowego, na poczet którego miałby zostać zaliczony zwrot.

W przypadku gdy Spółka zamierza zaliczyć wykazany w deklaracji VAT-7 zwrot na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, wówczas wraz z deklaracją winna ona złożyć stosowny wniosek, w którym wskaże, na poczet jakich zobowiązań podatkowych zwrot winien zostać zaliczony. Zaliczenie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, zgodnie ze złożonym przez Spółkę wnioskiem, nastąpi pod warunkiem, iż Spółka nie posiada zaległości podatkowych, ani bieżących zobowiązań podatkowych. Jak bowiem wskazano powyżej, w takim przypadku zaliczenie zwrotu następuje z urzędu.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka prezentuje przykłady prawidłowego zaliczenia na bieżące oraz przyszłe zobowiązania podatkowe wykazanej w deklaracji VAT-7 do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.

Przykład 1 - zaliczenie na bieżące zobowiązania podatkowe:

W deklaracji za styczeń 2009 r. Spółka wykazała kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w terminie 60 dni. Równocześnie Spółka jest zobowiązana do zapłaty zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób prawnych za miesiąc styczeń 2009 r. Kwota zadeklarowanego zwrotu podatku VAT jest wyższa od kwoty zaliczki w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 52 ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczki miesięczne z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za okres od pierwszego do przedostatniego miesiąca roku podatkowego podatnik uiszcza w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni.

W celu prawidłowego zaliczenia zwrotu podatku VAT na poczet bieżących zobowiązań podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych Spółka powinna złożyć deklarację VAT-7, w której wykaże nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy najpóźniej w dniu 20 lutego 2009 r. W dniu złożenia deklaracji VAT-7 winno nastąpić zaliczenie zwrotu podatku na poczet zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za miesiąc styczeń. Organ podatkowy powinien dokonać zaliczenia z urzędu i wydać stosowne postanowienie. Część wykazanego w deklaracji VAT-7 zwrotu, przewyższająca kwotę zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych powinna zostać Spółce zwrócona zgodnie z przepisami ustawy o VAT, bądź zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, jeżeli Spółka złoży stosowny wniosek, bądź kwota ta jest niższa od kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym (o ile Spółka nie wystąpi z wnioskiem o jej zwrot).

Przykład 2 - zaliczenie na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych:

W deklaracji za styczeń 2009 r. Spółka wykazała kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w terminie 60 dni. Równocześnie na dzień złożenia deklaracji VAT-7 Spółka nie posiada zaległości podatkowych ani bieżących zobowiązań podatkowych. Spółka zamierza zaliczyć zwrot na poczet zobowiązania podatkowego z tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych, wymagalnego 20 marca 2009 r.

W celu prawidłowego zaliczenia zwrotu podatku VAT na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych Spółka powinna złożyć deklarację VAT-7 za styczeń 2009 r., w której wykaże nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy oraz wniosek o zaliczenie zwrotu na poczet zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych za luty 2009 r., w terminie do 25 lutego 2009 r. Po dokonaniu zaliczenia organ podatkowy powinien wydać stosowne postanowienie.

Pytanie 2

Zgodnie z art. 76a § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy powinien wydać postanowienie o zaliczeniu zwrotu podatku na poczet zaległości podatkowych bądź bieżących zobowiązań podatkowych. Na postanowienie to Spółce przysługuje zażalenie.

W ocenie Spółki cytowana wyżej regulacja nakłada na organ podatkowy obowiązek wydania postanowienia o zaliczeniu zwrotu podatku nie tylko w sytuacji, gdy zaliczenie dotyczy zaległości podatkowych oraz bieżących zobowiązań podatkowych, ale również w związku z dokonaniem zaliczenia na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych.

Pytanie 3

Spółka stoi na stanowisku, iż istnieje również możliwość zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ podatkowy, aniżeli organ właściwy dla rozliczeń podatku od towarów i usług. W takim przypadku Spółka winna złożyć wraz z deklaracją VAT-7 wykazującą podatek VAT do zwrotu, stosowny wniosek, opisujący charakter zobowiązania podatkowego oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania.

Opisane powyżej zasady zaliczenia zwrotu podatku VAT na poczet zobowiązań podatkowych potwierdzają również organy podatkowe, w tym m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku w postanowieniu z 11 sierpnia 2006 r. (sygn. PNI-2/825-23/MSi/06), stanowiącym, iż: "przepis < art. 76 Ordynacji podatkowej > nakłada na organy obowiązek zaliczenia znanej mu nadpłaty na znaną mu zaległość, nie nakłada natomiast obowiązku poszukiwania innych istniejących zaległości. W przypadku jednak, gdy z prośbą o zaliczenie zwraca się podatnik i przedstawia dane dotyczące wysokości zobowiązania bieżącego i dane organu podatkowego, w którym ono widnieje, należy stwierdzić, że występują przesłanki do zaliczenia. Jeżeli urząd skarbowy, w którym istnieje zobowiązanie potwierdzi ten fakt, to należy uznać, że brak jest przeszkód prawnych do zaliczenia zwrotu VAT (w tej sytuacji) na poczet wskazanego zobowiązania bieżącego. Zaliczenie takie nie będzie działaniem na szkodę ani podatnika, ani Skarbu Państwa."

Podobne stanowisko w kwestii możliwości zaliczenia zwrotu VAT na poczet zobowiązań podatkowych zajął Minister Finansów w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 lipca 2008 r. (sygn. IPPP2/443-647/08/AZ) oraz Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku w postanowieniu z 7 października 2005 r. (sygn. RO-XV/OP-493/128/BD/05).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, ilekroć w ustawie jest mowa o zwrocie podatku - rozumie się przez to zwrot różnicy podatku lub zwrot podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, a także inne formy zwrotu podatku przewidziane w przepisach prawa podatkowego.

Z treści art. 5 ustawy wynika z kolei, iż zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Art. 59 § 1 pkt 4 ustawy stanowi, iż zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku.

Stosownie do art. 76 § 1 ustawy, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

Zgodnie z art. 76 § 2 - nadpłaty, których wysokość nie przekracza wysokości kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym, podlegają z urzędu zaliczeniu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku - na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, chyba że podatnik wystąpi o ich zwrot.

Zgodnie z art. 76b ustawy, przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku. Zaliczenie, o którym mowa w art. 76a § 2 pkt 1, następuje z dniem złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku.

Jak wynika z powyższego, nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem są zaliczane z urzędu między innymi na poczet bieżących zobowiązań lub zaległości podatkowych, zaś na wniosek możliwe jest także zaliczenie nadpłat (w całości lub w części) na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych podatnika.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT; w składanych miesięcznych deklaracjach VAT-7 wykazuje nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym i deklaruje tę kwotę jako kwotę różnicy do zwrotu na rachunek bankowy.

Uwzględniając powyższe, biorąc pod uwagę treść ww. przepisów, w sytuacji gdy deklaracja ta została złożona w terminie zapłaty bieżącego zobowiązania podatkowego, wynikającego z innego tytułu (zaliczka na podatek dochodowy od osób prawnych, pobrane zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które to zobowiązanie jest znane organowi podatkowemu), kwota nadwyżki VAT powinna zostać zaliczona z urzędu na poczet bieżących zobowiązań podatkowych należnych za ten okres rozliczeniowy, za który składana jest deklaracja VAT-7 (o ile Spółka nie posiada zaległości podatkowych), przez właściwy dla Spółki organ podatkowy.

Ponadto, w przypadku braku bieżących zobowiązań, bądź w przypadku, gdy wykazana w deklaracji VAT-7 kwota zwrotu jest wyższa od kwoty bieżących zobowiązań, na wniosek Spółki kwota zwrotu może zostać zaliczona w całości (w przypadku braku bieżących zobowiązań) bądź w części (w przypadku nadwyżki zwrotu nad kwotą bieżących zobowiązań) na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych (z wyjątkiem sytuacji, gdy kwota nadwyżki nie przekracza kosztów upomnienia w postępowaniu egzekucyjnym - w takim przypadku kwota ta z urzędu zostanie zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych).

Zaliczenie nadwyżki VAT na poczet bieżącego zobowiązania podatkowego nastąpi w momencie złożenia deklaracji VAT-7.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 76a § 1 - w sprawach zaliczenia nadpłaty na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych wydaje się postanowienie, na które służy zażalenie. W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych przepisy art. 55 § 2 i art. 62 § 1 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z § 2 powołanego artykułu, zaliczenie nadpłaty na poczet zaległości podatkowych następuje z dniem:

Zgodnie z art. 76b ustawy, przepisy art. 76, art. 76a, art. 77b i art. 80 stosuje się odpowiednio do zwrotu podatku (...).

Cytowana wyżej regulacja nakłada zatem na organ podatkowy obowiązek wydania postanowienia (na które służy zażalenie) o zaliczeniu zwrotu podatku w sytuacji, gdy zaliczenie to dotyczy zaległości podatkowych oraz bieżących zobowiązań podatkowych. Biorąc pod uwagę fakt, że nie ma uregulowanej formy zaliczenia nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, można przyjąć, że także w tym przypadku powinno być wydane postanowienie na zasadach analogicznych, jak przy zaliczaniu nadpłaty na zaległe i bieżące zobowiązania podatkowe.

Ad. 3.

Zgodnie z ww. art. 76 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa - nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych. Powyższy przepis nakłada na organ podatkowy działanie z urzędu, jednocześnie wskazuje, że w przypadku braku zaległości i bieżących zobowiązań nadpłata podlega zwrotowi. Inne postępowanie - to jest możliwość zatrzymania nadpłaty na poczet przyszłych zobowiązań, możliwe jest wyłącznie na wniosek podatnika.

Zgodnie z art. 5 ustawy - zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Uwzględniając powyższe przepisy, istnieje możliwość zaliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na poczet zobowiązań podatkowych, dla których właściwy jest inny organ podatkowy, aniżeli organ właściwy dla rozliczeń podatku od towarów i usług. W takim przypadku Spółka winna złożyć wraz z deklaracją VAT-7 wykazującą podatek VAT do zwrotu, stosowny wniosek, opisujący charakter zobowiązania podatkowego oraz organ podatkowy właściwy dla tego zobowiązania. Przepis art. 76 nakłada na organy obowiązek zaliczenia znanej mu nadpłaty na znaną mu zaległość, nie nakłada natomiast obowiązku poszukiwania innych istniejących zaległości. W przypadku jednak, gdy z prośbą o zaliczenie zwraca się podatnik i przedstawia dane dotyczące wysokości zobowiązania i dane organu podatkowego, w którym ono widnieje, należy stwierdzić, że występują przesłanki do zaliczenia tej nadpłaty (zwrotu podatku) na poczet przedmiotowych zobowiązań.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.