K-0542/46/UG/09 - Pomoc pogorzelcom.

Art. 40 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593) przewiduje możliwość przyznania, niezależnie od dochodu, zasiłku celowego osobie, która poniosła straty w wyniku zdarzenia losowego, klęski żywiołowej lub ekologicznej. Przedmiotowe świadczenie jest niezależne od dochodów poszkodowanych osób i rodzin i może być przyznane bezzwrotnie.

Ponadto należy wziąć pod uwagę, że w art. 3 ust. 3 i 4 ustawy o pomocy społecznej ustawodawca wskazał, że rodzaj, forma i rozmiar pomocy powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających jej udzielenie. Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.

Decyzje w przedmiocie zasiłku celowego są wydawane w ramach tzw. uznania administracyjnego. Oznacza to, że organ nie jest obowiązany, lecz może przyznać to świadczenie. Obowiązkiem organu jest w takich przypadkach wyczerpujące wyjaśnienie w uzasadnieniu decyzji wszystkich okoliczności, które miały wpływ na jej podjęcie.

W świetle powyższego Kolegium stwierdziło, iż ocenę okoliczności uzasadniających przyznanie świadczenia, jak i samo jego przyznanie, a także określenie kwoty zasiłku oraz zastrzeżenie jego zwrotu (częściowego lub całkowitego) pozostawiono swobodnej ocenie organu. Z powyższego wynika, iż to organ powinien ocenić przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności, czy sfinansowanie kosztów wykonania ekspertyzy o stanie technicznym budynku zniszczonego w czasie pożaru nie może zostać sfinansowane przez osoby poszkodowane we własnym zakresie.