Preferencje wspólnotowe – stosowanie art. 138c ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych
Pismo Urząd Zamówień Publicznych Preferencje wspólnotowe – stosowanie art. 138c ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo zamówień publicznych
Zgodnie z treścią art. 138c ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 907 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą Pzp", zamawiający udzielając zamówienia sektorowego na dostawy może odrzucić ofertę, w której udział towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw, z którymi Wspólnota Europejska zawarła umowy o równym traktowaniu przedsiębiorców, nie przekracza 50%. Odrzucenie oferty na podstawie art. 138c ust. 1 pkt 4 ustawy Pzp może nastąpić jedynie wówczas, gdy zamawiający przewidział odrzucenie oferty na tej podstawie w specyfikacji istotnych warunków zamówienia.
Powyższy przepis stanowi transpozycję do polskiego porządku prawnego normy zawartej w art. 58 ust. 2 Dyrektywy 2004/17/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. koordynującej procedury udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych (Dz. U. UE. L z dnia 30 kwietnia 2004 r., nr 134, s. 1), zwanej dalej "dyrektywą sektorową", a zatem jest to instytucja prawna obowiązująca również w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej. Zgodnie z przywołanym przepisem, oferta dotycząca zamówienia na dostawy może zostać odrzucona, jeżeli udział towarów pochodzących z państw trzecich, określonych zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającej Kodeks Celny Wspólnoty (Dz. U. UE. L z dnia 19 października 1992 r., nr 302, s. 1), przekracza 50% całkowitej wartości towarów objętych ofertą.
Wspólnotowy Kodeks Celny w art. 23 stanowi, że towarami pochodzącymi z danego kraju są towary całkowicie uzyskane w tym kraju, tj.:
produkty mineralne tam wydobyte;
produkty roślinne tam zebrane;
żywe zwierzęta tam urodzone i wyhodowane;
produkty uzyskane od żywych zwierząt tam wyhodowanych;
produkty uzyskane przez polowanie lub rybołówstwo tam prowadzone;
produkty rybołówstwa morskiego i inne produkty wydobywane z mórz znajdujących się poza morzem terytorialnym danego kraju przez statki w nim zarejestrowane i pływające pod jego banderą;
towary wytworzone na pokładach statków przetwórni z produktów określonych w lit. f), pochodzących z tego kraju, o ile te statki przetwórnie zostały zarejestrowane w tym kraju i pływają pod jego banderą;
produkty wydobyte z dna morskiego lub z gruntu pod dnem morskim, znajdującym się poza morzem terytorialnym, o ile dany kraj ma prawa wyłączności do eksploatacji tego dna lub gruntu;
odpady i pozostałości powstające w wyniku procesów produkcyjnych oraz towary zużyte, jeżeli zostały tam zebrane i nadają się wyłącznie do odzyskiwania surowców;
towary tam wytworzone wyłącznie z towarów wymienionych w lit. a)-i) lub z ich pochodnych na dowolnym etapie przetworzenia.
Ponadto, zgodnie z treścią art. 24 Wspólnotowego Kodeksu Celnego towar, w którego produkcję zaangażowany jest więcej niż jeden kraj, jest uznawany za pochodzący z kraju, w którym został poddany ostatniej istotnej, ekonomicznie uzasadnionej obróbce lub przetworzeniu, które spowodowało wytworzenie nowego produktu lub stanowiło istotny etap wytwarzania w przedsiębiorstwie przystosowanym do tego celu.
Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, iż towary wytworzone np. Republice Tunezyjskiej, bez względu na formę prawną i strukturę własnościową producenta tych towarów, w tym nawet bez względu na większościowy udział podmiotów pochodzących z państw Unii Europejskiej we własności przedsiębiorstwa produkującego te towary w Tunezji, traktowane będą jako towary pochodzące spoza terytorium Unii Europejskiej.