SPS-023-14485/10 - Stanowisko MPiPS w sprawie prawa do emerytury w przypadku nieosiągnięcia wieku emerytalnego.
Pismo z dnia 18 marca 2010 r. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej SPS-023-14485/10 Stanowisko MPiPS w sprawie prawa do emerytury w przypadku nieosiągnięcia wieku emerytalnego.
Szanowny Panie Marszałku! W związku z interpelacją pana posła Tomasza Piotra Nowaka i grupy posłów PO, przesłaną przy piśmie z dnia 17 lutego br., znak: SPS-023-14485/10, w sprawie prawa do emerytury w przypadku nieosiągnięcia wieku emerytalnego, uprzejmie informuję, że przepisy art. 29 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227) nie wymagają zmiany. Zgodnie z sugestią wyrażoną w interpelacji osoby, które przez cały wymagany okres pozostawały w stosunku pracy, mają bowiem zapewnione prawo do wcześniejszej emerytury, choćby nawet przed zgłoszeniem wniosku o jej przyznanie nie były już pracownikami, lecz podlegały ubezpieczeniu społecznemu z innego tytułu, np. z tytułu pozarolniczej działalności.
Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych pracownik urodzony przed 1949 r., który nie osiągnął jeszcze powszechnego wieku emerytalnego (tj. 60 lat - kobieta, 65 lat - mężczyzna) może mieć przyznaną wcześniejszą emeryturę, jeśli spełnił następujące warunki:
kobieta - osiągnęła 55 lat życia i udowodniła co najmniej 30-letni staż ubezpieczeniowy albo co najmniej 20-letni staż ubezpieczeniowy, jeśli jest całkowicie niezdolna do pracy,
mężczyzna - osiągnął 60 lat życia, udowodnił co najmniej 35-letni staż ubezpieczeniowy albo co najmniej 25-letni staż ubezpieczeniowy i jest całkowicie niezdolny do pracy.
Z przepisu ust. 3 art. 29 wynika, że kobieta, która pozostawała w stosunku pracy przez wymagane 30 lat (20 lat, jeśli jest całkowicie niezdolna do pracy), oraz mężczyzna, który w stosunku pracy pozostawał przez 35 lat (25 lat, jeśli jest całkowicie niezdolny do pracy), nie muszą spełniać dodatkowych warunków, określonych w ust. 2 art. 29. Oznacza to, że osoby, które po tak długim okresie zatrudnienia podjęły inny rodzaj działalności, mają zapewnione prawo do wcześniejszej emerytury, pomimo że ostatnio przed zgłoszeniem wniosku nie były pracownikami oraz w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniu społecznemu nie pozostawały w stosunku pracy co najmniej przez 6 miesięcy.
Przy ustalaniu okresu pozostawania w stosunku pracy przyjmuje się okres przypadający od dnia nawiązania do dnia ustania stosunku pracy. Okres ten liczy się łącznie z okresem pobierania w czasie zatrudnienia wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy oraz świadczeń pieniężnych na wypadek choroby i macierzyństwa.
Natomiast osoba, która udowodniła określony w art. 29 ust. 1 staż ubezpieczeniowy, ale składa się on nie tylko z okresów zatrudnienia, ale również z okresów innej działalności objętej ubezpieczeniem społecznym (np. okresów pozarolniczej działalności, pracy na podstawie umowy zlecenia, umowy agencyjnej) i okresów nieskładkowych (np. okresu nauki w szkole wyższej, urlopu wychowawczego), ma prawo do wcześniejszej emerytury, jeżeli dodatkowo spełni warunki określone w art. 29 ust. 2, czyli:
ostatnio przed zgłoszeniem wniosku o emeryturę była pracownikiem,
w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniom społecznym pozostawała w stosunku pracy przez co najmniej 6 miesięcy.
Nieco łagodniejsze warunki są określone dla osoby, która w dniu zgłoszenia wniosku o emeryturę jest uprawniona do renty z tytułu niezdolności do pracy. Osoba ta nie musi udowodnić, że w okresie ostatnich 24 miesięcy podlegania ubezpieczeniom społecznym pozostawała w stosunku pracy przez co najmniej 6 miesięcy. Wymaga się tylko tego, aby jej ostatnim tytułem ubezpieczenia społecznego był stosunek pracy.