SPS-023-19110/10 - Stanowisko MPiPS w sprawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na przesłaną przy piśmie z dnia 27 października 2010 r. (znak: SPS-023-19110/10) interpelację z dnia 21 października 2010 r., złożoną przez posłów Tadeusza Arkita i Andrzeja Ryszkę, w sprawie w ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, wyjaśniam, że:

W dniu 29 października 2010 r. Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 3292), która zawiera m.in. zmianę przepisów dotyczących czasu pracy osób niepełnosprawnych.

Nowy przepis art. 15 ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji (...) zmienia dotychczas obowiązujące zasady w zakresie norm czasu pracy osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego i umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Od 1 stycznia 2012 r. czas pracy tych osób będzie wynosił 8 godzin dziennie i 40 godzin tygodniowo. Nie oznacza to jednak, że osoby te nie będą mogły korzystać ze skróconej normy czasu pracy. W tej kwestii wiążące będzie zaświadczenie lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarza sprawującego opiekę nad daną osobą niepełnosprawną o celowości stosowania skróconej normy czasu pracy.

Podkreślić należy, że zmiany do art. 15 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 z późn. zm.) podlegały szerokiej dyskusji w trakcie prac parlamentarnych nad tą ustawą. O ostatecznym kształcie powołanego przepisu zdecydował głos organizacji pozarządowych, na których wniosek posłowie zdecydowali się na wprowadzenie ogólnej 8-godzinnej normy czasu pracy dla osób niepełnosprawnych, niezależnie od stopnia niepełnosprawności. W uzasadnieniu swoich postulatów przedstawiciele organizacji pozarządowych podnosili, że dotychczasowe przepisy działają na niekorzyść osób niepełnosprawnych na rynku pracy, a nowe rozwiązania stanowią wystarczającą ochronę dla tych osób niepełnosprawnych, które ze względu na stan zdrowia wymagają skróconej normy czasu pracy.