Kasiński Jarosław, Badanie przez sąd dopuszczalności rozszerzenia oskarżenia

Badanie przez sąd dopuszczalności rozszerzenia oskarżenia

Niniejsza procedura stanowi fragment procedury Proces wpadkowy (przedmiotowe rozszerzenie oskarżenia) wyodrębniony jedynie ze względów technicznych.

Fakt zarzucenia oskarżonemu przez oskarżyciela popełnienia nowego czynu, niezależnie od tego, czy nastąpi to ustnie czy na piśmie, powinien zostać odnotowany w protokole rozprawy.

W razie zarzucenia przez prokuratora oskarżonemu popełnienia nowego czynu, sąd powinien uzyskać od oskarżonego oświadczenie w przedmiocie wyrażenia zgody na łączne prowadzenie procesu, który miałby obejmować również zarzucony na rozprawie czyn. Jedynie zgoda oskarżonego (wyrażona wprost i wyraźnie), która podlega zaprotokołowaniu, powoduje dopuszczalność procesu wpadkowego.

Słusznie wskazuje się w orzecznictwie, że gdy na podstawie wyników rozprawy głównej pojawia się możliwość przypisania oskarżonemu innego czynu oprócz objętego aktem oskarżenia, rzeczą oskarżyciela - a nie sądu - jak zdecydować, czy ten dodatkowy czyn zostanie zarzucony oskarżonemu. Od oskarżonego zaś zależy, czy będzie to rozpoznane na tej samej rozprawie (zob. postanowienie SA w Krakowie z dnia 2 lipca 1998 r., II AKz 142/98, LEX nr 35177).

Oskarżony musi mieć bowiem zapewnioną możliwość przygotowania się do obrony przed nowym zarzutem. Rozpoznanie sprawy o nowe przestępstwo w tym samym procesie, pomimo braku na to zgody oskarżonego, stanowi naruszenie z art. 438 pkt 2 k.p.k., które z reguły będzie miało wpływ na treść wyroku (P. Hofmański, E. Sadzik, K. Zgryzek, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. II, Warszawa 2011, s. 592).