Wiśniewski Jarosław T., Egzekucja z prawa użytkowania wieczystego

Egzekucja z prawa użytkowania wieczystego

Ponieważ w egzekucji z prawa użytkowania wieczystego stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości (art. 1004 k.p.c.), niniejszy schemat zawiera odesłania do poszczególnych etapów egzekucji z nieruchomości przy jednoczesnym wskazaniu w komentarzach na odmienności wynikające z art. 1005–1013 k.p.c.

Wniosek o wszczęcie egzekucji z prawa użytkowania wieczystego powinien spełniać takie same wymagania jak wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości.

Zob. również Wniosek o wszczęcie egzekucji z nieruchomości.

O zajęciu użytkowania wieczystego komornik zawiadamia także właściciela nieruchomości oraz właściwy organ administracji rządowej lub właściwą gminę (art. 1005 k.p.c.).

Przepis art. 1006 k.p.c. wskazuje dokładnie, jakie przedmioty i prawa objęte są zajęciem. Wśród tych przedmiotów jest budynek stanowiący własność użytkownika wieczystego. Sama własność budynku na użytkowanym gruncie nie może być przedmiotem egzekucji bez objęcia nią użytkowania wieczystego (por. postanowienie SN z dnia 8 sierpnia 1998 r., III CKU 15/98, Wokanda 1998, nr 11, poz. 5).

W egzekucji z użytkowania wieczystego przewidziano szczególną podstawę zawieszenia postępowania, jaką jest wystąpienie przez właściwy organ z żądaniem rozwiązania umowy użytkowania wieczystego. Egzekucja może być podjęta tylko wówczas, jeżeli sąd orzeknie, że brak jest podstaw do rozwiązania umowy użytkowania wieczystego (art. 1008 k.p.c.).