Niewiadomski Zygmunt, Obrót zabytkiem nieruchomym

Obrót zabytkiem nieruchomym

Przepis art. 26 u.o.z. wprowadza szczególną formę zagwarantowania wymagań z zakresu ochrony zabytków na wypadek rozporządzenia przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego zabytkiem nieruchomym wpisanym do rejestru. Przepis należy odczytywać łącznie z innymi regulacjami dotyczącymi obrotu zabytkami nieruchomymi, stanowiącymi własność publiczną, w tym z art. 13 ust. 4, art. 29 ust. 2 oraz art. 45 ust. 2a u.g.n.

Jak wynika z art. 26 u.o.z., w przypadku sprzedaży, zamiany, darowizny dzierżawy lub oddawania w trwały zarząd zabytku może zaktualizować się po stronie rozporządzającego konieczność zabezpieczenia substancji zabytku poprzez nałożenie na nabywcę (dzierżawcę) szczególnych obowiązków. W praktyce oznacza to ograniczenie możliwości rozporządzenia zabytkiem tylko na rzecz tych osób, które wyrażają gotowość podjęcia się przeprowadzenia prac konserwatorskich. Nie w każdej jednak sytuacji obowiązki takie zostaną nałożone. Ustawodawca wprowadził tu ograniczenia zarówno podmiotowe jak i przedmiotowe.

Przepis art. 26 u.o.z. znajdzie zastosowanie tylko wówczas, gdy właścicielem zbywanego lub wydzierżawianego zabytku jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego.