Wiśniewski Paweł, Postępowanie o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone

Postępowanie o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone

Formułując żądanie pozwu należy dokładnie przytoczyć treść konkretnego postanowienia lub konkretnych postanowień wzorca umowy, które mają zostać uznane za niedozwolone. W wypadku, gdy żądanie pozwu nie odpowiada opisanemu wymaganiu, pozew obarczony jest brakiem formalnym podlegającym usunięciu na podstawie art. 130 § 1 k.p.c.

Strona wnosząca pozew jest zwolniona od kosztów sądowych z mocy ustawy (art. 96 ust. 1 pkt 3 u.k.s.c.).

Do rozpoznawania spraw o uznanie postanowień wzorca umowy za niedozwolone wyłącznie właściwy jest Sąd Okręgowy w Warszawie (art. 479³⁶ k.p.c.), w którym na podstawie art. 16 § 5 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych działa wydział do spraw z zakresu ochrony konkurencji, regulacji energetyki, telekomunikacji i transportu kolejowego (sąd ochrony konkurencji i konsumentów).

Sąd rozpoznaje sprawę na rozprawie (art. 148 § 1 k.p.c.).

W toku postępowania niedopuszczalne jest zawarcie ugody (art. 479⁴¹ zd. drugie k.p.c.). W wypadku wyrażenia przez strony procesu woli zawarcia ugody przed sądem, przewodniczący powinien więc odmówić zgody na dokonanie tej czynności, wskazując na treść art. 479⁴¹ zd. drugie k.p.c.

Odmiennie niż w postępowaniu zwykłym, sąd nie jest związany uznaniem powództwa (art. 479⁴¹ zd. pierwsze k.p.c.).

Dopuszczalne jest cofnięcie pozwu, przy czym dokonywana przez sąd - w oparciu o przesłanki z art. 203 § 4 k.p.c. - kontrola dopuszczalności tej czynności, powinna uwzględniać specyfikę postępowania, a w szczególności sąd powinien ocenić czy przez cofnięcie pozwu nie zostanie naruszony zbiorowy interes konsumentów (K. Gajda-Roszczynialska, K. Weitz, System Prawa Handlowego pod red. S. Włodyki, Tom 7 - Postępowanie sądowe w sprawach gospodarczych pod red. T. Wiśniewskiego, Warszawa 2013).