Bochentyn Adam, Postępowanie w sprawie petycji złożonej w sprawie, która była przedmiotem petycji już rozpatrzonej

Postępowanie w sprawie petycji złożonej w sprawie, która była przedmiotem petycji już rozpatrzonej

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o petycjach przewiduje możliwość pozostawienia bez rozpatrzenia petycji złożonej w sprawie, która była przedmiotem petycji już rozpatrzonej. Podmiot właściwy do rozpatrzenia petycji będzie mógł w ten sposób zakończyć postępowanie, jeżeli w petycji nie powołano się na nowe fakty lub dowody nieznane wcześniej temu podmiotowi. Rozwiązanie takie ma na celu zapobieganie sytuacjom polegającym na uporczywym wnoszeniu petycji, które nie zwierają żadnych nowych treści. Wydaje się jednak, że nie ma przeszkód, aby petycja, w której nie zostały wskazane nowe fakty lub dowody, została przez adresata rozpatrzona. W sytuacji pozostawiania bez rozpatrzenia takiej petycji, jej adresat obowiązany jest poinformować o tym fakcie podmiot wnoszący petycję. Powinien również zakomunikować podmiotowi wnoszącemu petycję, w jaki sposób załatwiona została petycja, która dotyczyła tej samej sprawy.

W toku rozpatrywania petycji jej adresat może dojść do wniosku, że załatwił już wcześniej petycję dotyczącą tej samej sprawy. W takiej sytuacji może on ograniczyć postępowanie do zbadania, czy powołano się w petycji na nieznane mu wcześniej fakty lub dowody oraz czy istnieją inne okoliczności uzasadniające rozpatrzenie petycji. Jeżeli stwierdzi, że takie fakty, dowody i okoliczności nie istnieją, może pozostawić petycję bez rozpatrzenia.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o petycjach wyraźnie wskazuje, jaka jest przesłanka pozostawienia bez rozpatrzenia petycji złożonej w sprawie, która była przedmiotem petycji już rozpatrzonej. Pozostawienie takiej petycji bez rozpatrzenia możliwe jest jedynie wówczas, gdy w petycji nie powołano się na nowe fakty lub dowody. Adresat petycji powinien zatem zbadać, po ustaleniu, że rozpatrzył już wcześniej petycję dotyczącą tej samej sprawy, czy złożona petycja zawiera wskazanie nowych faktów lub dowodów. W doktrynie pojęcie faktu rozumie się szeroko, jako wszystkie elementy stanu faktycznego, które ulec mogą sprawdzeniu w drodze postępowania dowodowego (Ł. Błaszczak [w:] Ł. Błaszczak, K. Markiewicz, E. Rudkowska-Ząbczyk (red.), Dowody w postępowaniu cywilnym, Warszawa 2010, s. 16). Pojęcie to obejmuje zarówno konkretne zdarzenia, oznaczone w czasie i przestrzeni, przeszłe lub współczesne, jak również stany świata zewnętrznego, np. stan pogody, oraz stany psychiczne, np. zgodę (W. Siedlecki [w:] W. Siedlecki, Z. Świeboda, Postępowanie cywilne. Zarys wykładu, Warszawa 2004, s. 224). Jeżeli chodzi o pojęcie dowodu, w nauce prawa wskazuje się przeważnie na następujące jego znaczenia: (1) przebieg rozumowania, które prowadzi do przeświadczenia o pewnym stanie rzeczy, (2) postępowanie dowodowe, (3) ostateczny wynik procesu myślowego, (4) środek dowodowy, (5) źródło dowodowe, (6) fakt dowodowy (K. Piasecki, System dowodów i postępowanie dowodowe w sprawach cywilnych, Warszawa 2010, s. 14–15). Najczęściej pod pojęciem dowodu rozumie się środek dowodowy, który umożliwia dowodzenie, a zatem pozwala na przekonanie się o istnieniu lub nieistnieniu oznaczonych faktów bądź okoliczności (por. wyrok NSA z dnia 21 października 1999 r., I SA 313/99, LEX nr 54522; A. Wróbel [w:] Komentarz aktualizowany do art. 75 Kodeksu postępowania administracyjnego, LEX/el. 2014). Wydaje się, że w ten właśnie sposób (tj. jako środek dowodowy) rozumieć należy pojęcie dowodu umieszczone w przepisie art. 12 ust. 1 ustawy o petycjach. W zakresie nieuregulowanym w ustawie o petycjach stosuje się odpowiednio przepisy k.p.a., w tym przepisy dotyczące postępowania dowodowego. W związku z tym jako dowód w postępowaniu w sprawie petycji dopuścić należy wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem (zob. art. 75 k.p.a.). Mogą to być zatem środki dowodowe uregulowane w k.p.a. (np. dokumenty lub opinie biegłych), jak również tzw. środki dowodowe nienazwane (np. dowód z opinii instytutu naukowego lub dowód z filmu).