Wiśniewski Jarosław T., Postępowanie w sprawie z powództwa (nakazowego) o zapłatę określonej w petitum pozwu kwoty pieniężnej wynikającej z wypełnionego przez powoda weksla własnego niezupełnego (weksla in blanco)

Postępowanie w sprawie z powództwa (nakazowego) o zapłatę określonej w petitum pozwu kwoty pieniężnej wynikającej z wypełnionego przez powoda weksla własnego niezupełnego (weksla in blanco)

Rozróżniamy dwa rodzaje weksli: weksel trasowany (art. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936r. - Prawo wekslowe (Dz. U. z 2016r. poz. 160)) i weksel własny (art. 101 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936r. - Prawo wekslowe (Dz. U. z 2016r. poz. 160)). Istotą weksla trasowanego jest to, że wystawca weksla wskazuje inną osobę (zwaną trasatem), która ma zapłacić sumę wekslową. Ze względu na to, że we współczesnym obrocie w zasadzie nie spotyka się weksli trasowanych, w niniejszym schemacie będzie mowa o wekslu własnym.

Mianem weksla in blanco określa się weksel niezupełny w chwili wystawienia, czyli weksel niezawierający wszystkich wymaganych prawem elementów (art. 10 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. - Prawo wekslowe (Dz. U. z 2016 r. poz. 160)). Posiadacz weksla musi zatem uzupełnić weksel in blanco, aby móc na jego podstawie dochodzić roszczeń wobec wystawcy. Warunki uzupełnienia weksla własnego określa umowa między wystawcą a osobą uprawnioną do otrzymania zapłaty (remitentem), czyli tzw. porozumienie wekslowe (jeżeli zostało zawarte w formie pisemnej, to nosi nazwę deklaracji wekslowej).

Weksle in blanco pełnią na ogół funkcję gwarancyjną, zabezpieczając roszczenia wynikające z innego stosunku prawnego łączącego wystawcę i remitenta, zwanego stosunkiem podstawowym.

Dla dochodzenia roszczeń z weksla właściwe jest postępowanie nakazowe (art. 485 § 2 k.p.c.). Rozpoznanie sprawy w tym postępowania wymaga jednak zgłoszenia odpowiedniego wniosku w pozwie (art. 484¹ k.p.c.).

Od pozwu w postępowaniu nakazowym pobiera się czwartą część opłaty należnej w danej sprawie (art. 19 ust. 2 pkt 1 u.k.s.c.), z tym że nie może ona wynosić mniej niż 30 złotych (art. 20 ust. 1 u.k.s.c.). Chodzi o czwartą część opłaty stałej w wysokości określonej w art. 13 ust. 1 u.k.s.c. w wypadku wartości przedmiotu sporu nie wyższej niż 20.000 zł, a gdy wartość przedmiotu sporu przewyższa wskazaną sumę - opłaty stosunkowej w wysokości 5% wartości przedmiotu sporu, nie wyższej jednak niż 200.000 zł (art. 13 ust. 2 u.k.s.c.).