Wiśniewski Jarosław T., Postępowanie z powództwa Skarbu Państwa o zasądzenie określonej kwoty pieniężnej z tytułu opłaty rocznej w związku z prawem wieczystego użytkowania (art. 238 k.c.)

Postępowanie z powództwa Skarbu Państwa o zasądzenie określonej kwoty pieniężnej z tytułu opłaty rocznej w związku z prawem wieczystego użytkowania (art. 238 k.c.)

Opłaty za użytkowanie wieczyste mają charakter cywilnoprawny, stąd ich dochodzenie odbywa się w drodze procesu przed sądem cywilnym (zob. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 25 czerwca 1997 r., III CZP 23/97, OSNC 1997, nr 12, poz. 188).

Za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę oraz opłaty roczne (art. 71 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1774 z późn. zm.) - dalej u.g.n.).

Wysokość pierwszej opłaty ustalana jest w umowie, przy czym nie może być wyższa niż 25% i niższa niż 15% rynkowej wartości nieruchomości (art. 72 ust. 1 u.g.n.).

Wraz z ustaleniem pierwszej opłaty ustala się wysokość opłaty rocznej, która co do zasady wynosi 3% rynkowej wartości nieruchomości (art. 72 ust. 3 pkt 5 u.g.n.). Przewidziano również niższe stawki (2, 1 lub 0,3%) w wypadku nieruchomości przeznaczonych na ściśle określone cele, enumeratywnie wymienione w ustawie (art. 72 ust. 3 pkt 1–4a u.g.n.). Możliwe jest także stosowanie bonifikat ze względów przedmiotowych lub podmiotowych, o charakterze obligatoryjnym lub fakultatywnym (art. 73 ust. 3 i 4, art. 74, art. 75 u.g.n.).

W sprawie o zasądzenie opłaty rocznej od użytkownika wieczystego Skarb Państwa reprezentowany powinien być przez właściwego starostę (art. 11 ust. 1 u.g.n.).

Prawidłowo sformułowane powództwo o zapłatę opłaty rocznej w zakresie podstawy faktycznej powinno przede wszystkim obejmować wskazanie roku lub lat, za które należy się żądana opłata.

Pozew podlega opłacie stałej w wysokości określonej w art. 13 ust. 1 u.k.s.c. w wypadku wartości przedmiotu sporu nie wyższej niż 20.000 zł, a gdy wartość przedmiotu sporu przewyższa wskazaną sumę podlega opłacie stosunkowej w wysokości 5% wartości przedmiotu sporu, nie wyższej jednak niż 200.000 zł (art. 13 ust. 2 u.k.s.c.).