Kędziora Robert, Sprzeciw prokuratora

Sprzeciw prokuratora

Podstawowym zadaniem prokuratury, obok ścigania przestępstw, jest strzeżenie praworządności. Unormowania Kodeksu postępowania administracyjnego zawarte w przepisach działu IV przyznają prokuratorowi konkretne uprawnienia i instrumenty prawne, które mają zapewnić prawidłowe i jednolite stosowanie prawa na poszczególnych etapach postępowania administracyjnego. Szczególnego znaczenia wśród środków prawnych przysługujących prokuratorowi nabiera prawo wniesienia przez prokuratora sprzeciwu. Środek ten służy wyeliminowaniu z obrotu prawnego ostatecznych decyzji administracyjnych, dotkniętych wadami prawnymi, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w odpowiednim trybie nadzwyczajnym. Wniesienie przez prokuratora sprzeciwu obliguje organ administracji publicznej do wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie wznowienia postępowania albo postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności, uchylenia lub zmiany decyzji. Dodatkowo przepis art. 185 k.p.a. nakłada na organ administracji publicznej obowiązek rozpatrzenia i załatwienia sprzeciwu prokuratora w terminie trzydziestu dni od daty jego wniesienia.

Sprzeciw jest specyficznym środkiem prawnym z tego względu, iż przysługuje jedynie prokuratorowi. Wniesienie przez prokuratora sprzeciwu następuje celem zapewnienia przestrzegania obiektywnego porządku prawnego (zob. W. Czerwiński, Udział prokuratora w postępowaniu administracyjnym, Toruń 2009, s. 245).

Wszczęcie z urzędu przez organ administracji publicznej postępowania w przedmiocie wzruszenia zaskarżonej sprzeciwem decyzji poprzedzone powinno być ustaleniem, czy dochowane zostały wymogi dla skuteczności tego środka prawnego.