Tużnik Marta, Uiszczenie kary grzywny (lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów) przez podmiot odpowiedzialny posiłkowo

Uiszczenie kary grzywny (lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów) przez podmiot odpowiedzialny posiłkowo

Przepis art. 184 k.k.s. reguluje zagadnienie materializacji odpowiedzialności posiłkowej na etapie postępowania wykonawczego w obliczu niewywiązania się przez skazanego z sankcji nałożonych przez sąd. Jest to rodzaj odpowiedzialności subsydiarnej. Wstąpienie do postępowania wykonawczego podmiotu odpowiedzianego posiłkowo możliwe jest tylko wówczas, gdy skazany nie uiścił kary grzywny lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów i nie można było skutecznie zakończyć postępowania na drodze przymusowej egzekucji. W tym miejscu jaskrawo widoczny staje się charakter tej odpowiedzialności. Trzeba ją uznać za odpowiedzialność majątkową, osobistą, której głównym uzasadnieniem jest interes finansów publicznych państwa. Jako że dotyczy co do zasady podmiotu niewinnego w świetle norm prawa karnego skarbowego, zawiera silny kontekst odpowiedzialności cywilnej. Przepis art. 184 k.k.s. nie tylko wskazuje na moment samej aktualizacji odpowiedzialności tego podmiotu, lecz także określa jej reguły. Nakazuje m.in. odpowiednie zmniejszenie odpowiedzialności w sytuacji, gdy skazany swe należności finansowe uiścił w części. Stanowi też delegację dla skorzystania z instrumentów prawa karnego wykonawczego zawartych w art. 45 § 1, 2, 4 i art. 46 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy - dalej k.k.w.

Krokiem rozpoczynającym procedurę jest ustalenie organu egzekucyjnego bezskuteczności egzekucji kary grzywny lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów, o ile skazany nie zapłacił tych sankcji.

Po ustaleniu bezskuteczności egzekucji kary grzywny lub środka karnego ściągnięcia równowartości pieniężnej przepadku przedmiotów przez organ egzekucyjny (na ogół jest to komornik sądowy), wydane zostaje postanowienie w tej sprawie, a następnie przesłane do sądu, który jest władny do podjęcia dalszych czynności procesowych.