Skubiszak-Kalinowska Irena, Ustalenie, czy można zastosować tryb dialogu konkurencyjnego (DK) do wyboru partnera prywatnego

Ustalenie, czy można zastosować tryb dialogu konkurencyjnego (DK) do wyboru partnera prywatnego

Specyfika kontraktów partnerstwa publiczno-prywatnego wskazuje, że najbardziej odpowiednie do wyboru partnera prywatnego są procedury negocjacyjne, w szczególności dialog konkurencyjny (DK), rekomendowany przez Komisję Europejską. Ten tryb udzielenia zamówienia publicznego jest na tyle elastyczny, że nie wymaga jakichkolwiek modyfikacji w przypadku realizacji partnerstwa publiczno-prywatnego - dlatego zalecane jest w tym wypadku stosowanie wprost p.z.p. DK jest procedurą najbardziej zbliżoną do modelu wyboru koncesjonariusza w trybie ustawy o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi. Charakter tego trybu postępowania pozwala podmiotowi publicznemu do ostatniej chwili definiować przedmiot przyszłego partnerstwa publiczno-prywatnego.

Z trybu DK można skorzystać głównie podczas wdrażania istotnych, zintegrowanych projektów w zakresie infrastruktury transportowej, dużych sieci komputerowych lub projektów obejmujących złożone procesy finansowania o skomplikowanej strukturze, których postaci finansowej i/lub prawnej nie można z góry zdefiniować (Urząd Zamówień Publicznych, Wytyczne dotyczące interpretacji przesłanek pozwalających na przeprowadzenie postępowania o udzielenie zamówienia publicznego w trybie negocjacji z ogłoszeniem, dialogu konkurencyjnego, negocjacji bez ogłoszenia lub zamówienia z wolnej ręki).

Po nowelizacji z 22 czerwca 2016 r. ustawodawca określił, iż podmiot publiczny może udzielić zamówienia w trybie DK w tych samych okolicznościach, jak w trybie negocjacji z ogłoszeniem, czyli:

1) w postępowaniu prowadzonym uprzednio w trybie przetargu nieograniczonego lub przetargu ograniczonego wszystkie oferty zostały odrzucone na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 1, 2, 4 lub 5 p.z.p. lub zamawiający unieważnił podstępowanie na podstawie art. 93 ust. 1 pkt 4 p.z.p., a pierwotne warunki zamówienia nie zostały w istotny sposób zmienione (art. 55 ust. 1 pkt 1 p.z.p.);

2) wartość zamówienia jest mniejsza niż kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 – czyli w tzw. postępowaniach poniżej progów unijnych (art. 55 ust. 1 pkt 5 p.z.p.);

3) rozwiązania dostępne na rynku nie mogą zaspokoić, bez ich dostosowania, potrzeb zamawiającego (art. 55 ust. 1 pkt 6 p.z.p.);

4) roboty budowlane, dostawy lub usługi obejmują rozwiązania projektowe lub innowacyjne (art. 55 ust. 1 pkt 7 p.z.p.);

5) zamówienie nie może zostać udzielone bez wcześniejszych negocjacji z uwagi na szczególne okoliczności dotyczące jego charakteru, stopnia złożoności lub uwarunkowań prawnych lub finansowych lub z uwagi na ryzyko związane z robotami budowlanymi, dostawami lub usługami (art. 55 ust. 1 pkt 8 p.z.p.);

6) jeżeli zamawiający nie może opisać przedmiotu zamówienia w wystarczająco precyzyjny sposób przez odniesienie do określonej normy, europejskiej oceny technicznej, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 lit. c, wspólnej specyfikacji technicznej, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2 lit. d, lub referencji technicznej (art. 55 ust. 1 pkt 9 p.z.p.).

Dialog umożliwia stworzenie najkorzystniejszego rozwiązania dla potrzeb określonego zamówienia. Funkcją dialogu jest precyzowanie i uzupełnianie warunków zamówienia, w celu osiągnięcia jak największych korzyści dla stron. Dialog konkurencyjny z jednej strony zapewnia konkurencyjność, z drugiej zaś - elastyczność potrzebną przy skomplikowanych zamówieniach.

Czynnikiem determinującym podjęcie decyzji o zastosowaniu DK jest czas, jaki jest niezbędny do przeprowadzenia postępowania w tym trybie.

W DK można wyróżnić trzy fazy:

1) pierwsza rozpoczyna się od publikacji ogłoszenia zgodnie z ogólnymi zasadami p.z.p., który ma na celu wyłonienie wykonawców zdolnych do wykonania zamówienia, tj. spełniających warunki udziału w postępowaniu, oraz ewentualnie utworzenie rankingu wykonawców, czyli ich kwalifikację podmiotową;

2) druga obejmuje zaproszenie do dialogu wyłonionych w wyniku oceny podmiotowej wykonawców i jego prowadzenie, aż do momentu dookreślenia przedmiotu zamówienia oraz uwarunkowań związanych z udzieleniem zamówienia i jego realizacją;

3) ostatnia obejmuje zaproszenie do składania ofert wykonawców biorących udział w dialogu w oparciu o przygotowaną przez zamawiającego SIWZ i ma na celu wybór oferty najkorzystniejszej.

Nowelizacja z 22.6.2016 r. wprowadziła fakultatywną możliwość przeprowadzenia jeszcze czwartego etapu, którego przedmiotem są negocjacje ostatecznych warunków umowy (art. 60f p.z.p.) (zob. I. Skubiszak–Kalinowska [w:] I. Skubiszak–Kalinowska, E. Wiktorowska, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2017 r. s. 637).

Przed wszczęciem postępowania w omawianym trybie podmiot publiczny jest zobowiązany do przeprowadzenia analizy istnienia podstaw do zastosowania trybu DK. Podmiot publiczny powinien dokonać weryfikacji, czy wypełnione zostały po jego stronie przesłanki, o których mowa w art. 55 ust. 1 p.z.p., warunkujące możliwość skorzystania z tego trybu.