Skubiszak-Kalinowska Irena, Wniesienie skargi do sądu w sprawie umowy koncesji

Wniesienie skargi do sądu w sprawie umowy koncesji

Zgodnie z dyspozycją art. 56 ust. 1 u.k.r.b.u. na wyrok lub postanowienie kończące postępowanie odwoławcze Krajowej Izby Odwoławczej stronom oraz uczestnikom postępowania odwoławczego przysługuje skarga do sądu. Postępowania toczące się na skutek wniesienia skargi prowadzone są według przepisów działu VI rozdziału 3 Prawa zamówień publicznych (art. 56 ust. 2 u.k.r.b.u.) – czyli według przepisów o środkach ochrony prawnej, skarga do sądu (tj. art. 198a ust. 2 – 198g p.z.p.)

Skarga do sądu to kolejny ze środków ochrony prawnej przewidziany w u.k.r.b.u. Składany jest on wyłącznie na orzeczenie Izby, w związku z tym musi być poprzedzony przez inny środek ochrony prawnej, jakim jest odwołanie. W świetle powyższego orzeczenie Izby nie ma charakteru ostatecznego i podlega kontroli instancyjnej. Chociaż Izba nie jest sądem powszechnym, przyjmuje się, iż sąd rozstrzygający w zakresie skargi działa jako sąd drugiej instancji. Celem skargi (podobnie jak przy apelacji) jest ponowne merytoryczne rozpoznanie sprawy w zakresie żądań zgłoszonych w odwołaniu. Sąd okręgowy stanowi drugą instancję merytoryczną, w której rozpoznając sprawę, kontroluje się prawidłowość postępowania i wydania rozstrzygnięcia przez skład orzekający Izby (szerzej zobacz I. Skubiszak – Kalinowska [w:] I. Skubiszak – Kalinowska, E. Wiktorowska, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2017 r., str.1387 i n.).

W przypadku, gdy strona lub uczestnik postępowania odwoławczego chce zakwestionować orzeczenie Izby, może rozważyć wniesienie skargi do sądu. W terminie 21 dni od dnia wydania orzeczenia skargę może wnieść także Prezes Urzędu. Prezes Urzędu może także przystąpić do toczącego się postępowania. Ze względu na dyspozycję art. 56 ust. 2 u.k.rb.u. do procedury jej wnoszenia oraz rozpoznawania będą miały zastosowanie art. 198a ust. 2 – 198g p.z.p.

Podjęcie decyzji o wniesieniu skargi rozpoczyna proces jej przygotowywania i złożenia. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma procesowego oraz zawierać oznaczenie zaskarżonego orzeczenia, przytoczenie zarzutów, zwięzłe ich uzasadnienie, wskazanie dowodów, a także wniosek o uchylenie orzeczenia lub o zmianę orzeczenia w całości lub w części (art. 198c p.z.p.).

Skargę wnosi się do sądu okręgowego właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania zamawiającego. W określeniu siedziby lub miejsca zamieszkania zamawiającego mogą być pomocne przepisy Kodeksu cywilnego. Zgodnie z dyspozycją art. 41 k.c., jeżeli ustawa lub oparty na niej statut nie stanowi inaczej, siedzibą osoby prawnej jest miejscowość, w której ma siedzibę jej organ zarządzający. Jednocześnie Kodeks cywilny nie określa siedziby jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, co w zestawieniu z bardzo zróżnicowanym charakterem prawnym tego typu podmiotów wymusza konieczność ustalenia siedziby takiej jednostki. Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest natomiast miejscowość, w której osoba ta

przebywa z zamiarem stałego pobytu (por. art. 25 k.c.) (szerzej zobacz I. Skubiszak – Kalinowska [w:] I. Skubiszak – Kalinowska, E. Wiktorowska, Prawo zamówień publicznych. Komentarz, Wolters Kluwer, Warszawa 2017 r., str.1393)..

Należy pamiętać, że skarga do sądu powinna zostać wniesiona za pośrednictwem Prezesa Izby w terminie 7 dni od dnia doręczenia orzeczenia Izby.