Izydorczyk Jacek, Wystąpienie przez organ RP do organu państwa UE o wykonanie orzeczenia przepadku

Wystąpienie przez organ RP do organu państwa UE o wykonanie orzeczenia przepadku

Wprowadzone w 2009 r. przepisy rozdziałów 66c oraz 66d kodeksu postępowania karnego dotyczą wzajemnego wykonania w państwach UE orzeczenia przepadku. Jest to efekt implementacji decyzji ramowej z dnia 6 października 2006 r. (2006/783/WSiSW) w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania nakazów fiskalnych, powiązanej z decyzją ramową z dnia 22 lutego 2005 r. (2005/212/WSiSW) w sprawie konfiskaty narzędzi, korzyści oraz majątku pochodzącego z przestępstwa. Podobnie jak przy innych instytucjach stosowanych w ramach Unii Europejskiej możemy tutaj mówić o wykonaniu orzeczenia tzw. czynnym oraz o wykonaniu orzeczenia tzw. biernym. Zob. T. Grzegorczyk, J. Tylman, Polskie postępowanie karne, wyd. 8, Warszawa 2011, s. 1080–1084.

Podstawą ogólną do zastosowania omawianej procedury jest wydanie prawomocnego orzeczenia o przepadku przez sąd polski (wobec obywatela polskiego lub cudzoziemca - art. 611fn § 1 k.p.k.).

W razie prawomocnego orzeczenia przez sąd polski przepadku, sąd może wystąpić o jego wykonanie bezpośrednio do właściwego sądu lub innego organu państwa UE (tzw. „państwa wykonania orzeczenia”), w którym sprawca posiada mienie lub osiąga dochody, a w razie niemożności jego ustalenia, państwa, w którym ma stałe lub czasowe miejsce pobytu (art. 611fn § 1 k.p.k.). Sądem właściwym jest tutaj sąd właściwy rzeczowo według przepisów kodeksu postępowania karnego do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji; sąd oczywiście proceduje na posiedzeniu (zob. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013).

Zgodnie z przepisem art. 611fs k.p.k. sąd rozpoznaje sprawę wystąpienia do właściwego sądu lub innego organu państwa wykonania orzeczenia na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział:

1) prokurator,

2) sprawca, jeżeli przebywa na terytorium Polski,

3) jego obrońca, jeżeli się na nie stawi.