Musiał Krzysztof J., Zarzuty w postępowaniu zabezpieczającym

Zarzuty w postępowaniu zabezpieczającym

Procedura dotyczy trybu wnoszenia i rozpatrzenia zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania zabezpieczającego.

W myśl art. 166b ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 2505 z późn. zm.) - dalej u.p.e.a., w postępowaniu zabezpieczającym stosuje się odpowiednio określone przepisy dotyczące postępowania egzekucyjnego, m.in. art. 33 oraz 34 u.p.e.a., a więc przepisy dotyczące zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym.

Jako że przepisy stosuje się „odpowiednio”, nie wszystkie zarzuty możliwe w postępowaniu egzekucyjnym będą mogły zostać podniesione w postępowaniu zabezpieczającym.

Podstawy zarzutów sformułowane w art. 33 u.p.e.a. powinny jednak podlegać modyfikacji przy uwzględnieniu specyfiki postępowania zabezpieczającego, np. niedopuszczalny jest zarzut nieistnienia obowiązku, braku wymagalności zabezpieczonego obowiązku, braku uprzedniego doręczenia upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1 u.p.e.a., przedawnienia zabezpieczanego obowiązku, gdy podstawą wystawienia zarządzenia zabezpieczenia jest decyzja o zabezpieczeniu.

Zob. M. Faryna (w:) Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Komentarz, D.J. Kijowski (red.), LEX/el. 2010, komentarz do art. 166b.

Instytucja zarzutów w postępowaniu zabezpieczającym jest podstawowym środkiem ochrony przed niezgodnym z prawem skierowaniem i prowadzeniem w odniesieniu do majątku zobowiązanego zabezpieczenia. Z tego względu ustawodawca ogranicza krąg podmiotów uprawnionych do ich wniesienia wyłącznie do zobowiązanego. Wykluczona jest możliwość wniesienia zarzutów przez pozostałych uczestników postępowania, w tym zwłaszcza przez wierzyciela, którego rola ograniczona została w tym przypadku do wypowiedzenia się w sprawie wniesionego zarzutu.