Musiał Krzysztof J., Zasada pogłębiania zaufania

Zasada pogłębiania zaufania

Procedura ma na celu przybliżenie celu istnienia zasady pogłębiania zaufania w systemie prawa podatkowego oraz praktyki stosowania tej zasady przez organy podatkowe.

Zasada pogłębiania zaufania do organów podatkowych jest drugą w kolejności najważniejszą zasadą ogólną sformułowaną przez ustawodawcę, który zaakcentował w niej obowiązek takiego działania organu, które nakierowane jest na obiektywne i przyjazne działanie organu wobec strony. Brak tej zasady powodowałby brak ram prawnych i faktycznych wyznaczających właściwe zachowanie i obsługę podatników przez organy podatkowe. Zasady wyrażonej w art. 121 § 1 ustawy z 29.08.1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.) – dalej o.p., nie można postrzegać jako abstrakcyjny postulat wobec organów podatkowych, lecz jako normę prawną, której zastosowanie będzie mieć konkretny wymiar (zob. wyrok NSA z dnia 8 maja 2014 r., II FSK 1143/12).

W demokratycznym państwie prawnym nie do przyjęcia jest sytuacja, gdy błędy ustawodawcy są źródłem korzyści ekonomicznych państwa. Pomimo istnienia władztwa administracyjnego w rozliczeniach finansowych pomiędzy podatnikiem a fiskusem powinna mieć zastosowanie zasada równorzędnego traktowania. Nie ma bowiem żadnego uzasadnienia, aby ekonomicznie uprzywilejowywać jedną ze stron stosunku prawno-podatkowego (wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 października 2011 r., III SA/Wa 2643/10).

W podejmowanych czynnościach organ może przestrzegać lub nie zasady pogłębiania zaufania do organów podatkowych, co przekłada się na określone skutki podatkowe.