Bogusiak Marta, Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego w podmiocie leczniczym

Zastosowanie środka przymusu bezpośredniego w podmiocie leczniczym

Procedura opisuje sposób stosowania i dokumentowania zastosowania dozwolonego przymusu bezpośredniego w podmiotach wykonujących działalność leczniczą.

Nie dotyczy ona natomiast środków przymusu i zasad ich stosowania wobec osadzonych, do których stosuje się ustawę z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób.

Zaistnienie okoliczności uzasadniających zastosowanie przymusu bezpośredniego wobec osób z zaburzeniami psychicznymi (art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego; tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1375, z późn. zm.) - dalej u.o.z.p.:

1. dopuszczenie się zamachu przeciwko życiu lub zdrowiu własnemu lub innej osoby lub bezpieczeństwu powszechnemu, lub

2. niszczenie lub uszkadzanie, w sposób gwałtowny, przedmiotów znajdujących się w ich otoczeniu, lub

3. poważne zakłócanie lub uniemożliwianie funkcjonowania podmiotu leczniczego udzielającego świadczenia zdrowotnego w zakresie psychiatrycznej opieki zdrowotnej lub jednostki organizacyjnej pomocy społecznej,

4. potrzeba bezzwłocznego przewiezienia badanego do szpitala celem poddania przymusowemu badaniu psychiatrycznemu osoby, której zachowanie wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych może zagrażać bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób bądź nie jest zdolna do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych,

5. potrzeba zatrzymania i przymusowego doprowadzenia przez Policję celem wykonania postanowień sądowych o przyjęciu do domu pomocy społecznej lub szpitala psychiatrycznego.

Zaistnienie okoliczności uzasadniających zastosowanie przymusu bezpośredniego wobec osoby, która nie poddaje się obowiązkowi szczepienia, badaniom sanitarno-epidemiologicznym, zabiegom sanitarnym, kwarantannie lub izolacji, a u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia innych osób.

Obowiązek poddawania się ww. zabiegom lub świadczeniom zdrowotnym wynika z ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 947) - dalej u.z.z.z. - i dotyczy każdej osoby przebywającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wobec osoby, która nie poddaje się obowiązkowi dobrowolnie, a u której podejrzewa się lub rozpoznano chorobę szczególnie niebezpieczną i wysoce zakaźną, stanowiącą bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia innych osób, na podstawie art. 36 u.z.z.z. może być zastosowany środek przymusu bezpośredniego. O pomoc w zastosowaniu środka przymusu bezpośredniego lekarz może zwrócić się do Policji, Straży Granicznej lub Żandarmerii Wojskowej, przy czym udzielenie pomocy następuje pod warunkiem wyposażenia funkcjonariuszy lub żołnierzy w środki chroniące przed chorobami zakaźnymi przez tego lekarza lub felczera (art. 36 ust. 3 u.z.z.z.).

Uwaga: wobec takiej osoby może być zastosowany tylko środek przymusu bezpośredniego polegający na przytrzymywaniu, unieruchomieniu lub przymusowym podaniu leków (art. 36 u.z.z.z.).