Zgoliński Igor, Zawieszenie postępowania karnego skarbowego

Zawieszenie postępowania karnego skarbowego

Przepis art. 114a k.k.s. ustanawia dodatkową przesłankę zawieszenia postępowania. W relacji do art. 22 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego - dalej k.p.k. - (znajdującego tu zastosowanie na podstawie treści art. 113 § 1 k.k.s.) ma charakter subsydiarny, co oznacza, że aktualizuje się w obliczu braku przesłanek do zawieszenia postępowania na podstawie norm kodeksu postępowania karnego. Przepis umożliwia natomiast dokonanie tej czynności w obliczu równolegle toczącego się innego postępowania i występowania istotnych utrudnień. Jest to rozwiązanie racjonalne, jeśli zważy się, że zmierza do zapewnienia spójności pomiędzy orzeczeniami organów finansowych, sądów administracyjnych oraz sądu karnego. W tym kontekście powyższa regulacja wpisuje się w prymat postępowania przed organami finansowymi oraz postępowania sądowoadministracyjnego nad postępowaniem karnym skarbowym, które ma charakter w zasadzie subsydiarny (por. J. Zagrodnik, Komentarz do art. 114a k.k.s. [w:] L. Wilk, J. Zagrodnik, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Legalis/el. 2016). Stanowisko powyższe koreluje z traktowaniem prawa karnego skarbowego jako ultima ratio. Nie jest to jednak wyłom od zasady samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego i uzależnienia orzeczenia sądu karnego od decyzji organu finansowego czy rozstrzygnięcia sądu administracyjnego. Interpretacja celowościowa przepisu wskazuje, że powinien mieć on zastosowanie li tylko na etapie postępowania przygotowawczego, a więc przedsądowego. Decyzja o zawieszeniu postępowania jest fakultatywna, a przez konieczność wystąpienia tzw. istotnych trudności także wysoce ocenna. Postanowienie w przedmiocie zawieszenia postępowania jest zaskarżalne na zasadach ogólnych.

Zobacz też Zawieszenie postępowania.

Procedurę inicjuje informacja innego organu o prowadzeniu postępowania podatkowego, celnego, kontrolnego lub sądowoadministracyjnego. Informacja ta może zostać powzięta w różny sposób, na ogół jednak ma postać pisemną.

Informacja taka może również pochodzić od stron postępowania. Stosowny wniosek w tym względzie powinien spełniać wymogi stawiane przez art. 119 k.p.k. (w zw. z art. 113 § 1 k.k.s). Wymogi obligatoryjne w tym przypadku są następujące:

1) oznaczenie organu, do którego jest skierowane, oraz sprawy, której dotyczy;

2) oznaczenie oraz adres wnoszącego pismo;

3) treść wniosku lub oświadczenia, w miarę potrzeby z uzasadnieniem;

4) datę i podpis składającego pismo.