Jakie skutki podatkowe generuje obrót białymi certyfikatami?

Spółka ciepłownicza 16.02.2022 r. wniosła opłatę zastępczą za 2021 r. wynikającą z art. 10 ustawy o efektywności energetycznej. Opłata ta została uwzględniona jako koszt podatkowo w 2021 r. (koszt bezpośredni). W dniu 14.09.2023 r. URE (po kontroli rozliczenia obowiązku za 2021 r.) poinformował, że spółka nie spełniła przesłanek do realizacji obowiązku efektywności energetycznej za 2021 r. poprzez uiszczenie opłaty zastępczej, z uwagi na fakt, że spółka nie składała zleceń na każdej sesji giełdowej, która odbywała się w ciągu 2021 r. Ponadto zostaliśmy poinformowani, że możemy zwrócić się o zwrot wniesionej za 2021 r. opłaty zastępczej. Jednocześnie spółka jest zobowiązana złożyć do umorzenia świadectwa efektywności energetycznej wraz z wnioskiem o ich umorzenie do 30.06.2024 r. celem wywiązania się z obowiązku za 2021 r. W celu dopełnienia obowiązku za 2021 r. Spółka zakupiła w grudniu 2023 r. świadectwa efektywności energetycznej i wystąpiła o ich umorzenie w styczniu 2024 r. W związku z powyższym w mojej ocenie: na koniec 2023 r. spółka będzie posiadała świadectwa efektywności energetycznej (zakupione w 2023 r.) ujęte jako towary. W 2023 r. nie powstanie koszt podatkowy (wniosek o umorzenie złożony w 2024 r. – czekamy na decyzję). W dacie wydania przez URE decyzji o umorzeniu (w 2024 r.) ww. zakupionych (w 2023 r.) świadectw jako rozliczenie obowiązku za 2021 r. powstanie koszt podatkowy w 2024 r. bez względu na to czy decyzja zostanie wydana przed upływem terminu na złożenie zeznania za 2023 r., gdyż jest to koszt bezpośredni roku 2021 r. Zwrot przez URE w 2024 r. wniesionej za 2021 r. opłaty zastępczej wygeneruje przychód podatkowo w 2024 r.

Uprzejmie proszę o weryfikację ww. stanowiska.