Nowość Przedstawienie wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu, ogłoszonym w Monitorze Polskim z 2018 r., poz. 1199.
Sędz.2021.5.27
Akt nieocenianyUCHWAŁA NR 603/2021
KRAJOWEJ RADY SĄDOWNICTWA
z dnia 27 maja 2021 r.
w przedmiocie przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu, ogłoszonym w Monitorze Polskim z 2018 r., poz. 1199
UZASADNIENIE
I
Postępowanie przed Krajową Radą Sądownictwa
Na jedno wolne stanowisko sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu, ogłoszone w Monitorze Polskim z 2018 r. pod poz. 1199, zgłosili się: - Pan Paweł Piotr Bronkiewicz - sędzia Sądu Rejonowego w Stalowej Woli, - Pani Beata Iwona Grzybowska - sędzia Sądu Rejonowego w Stalowej Woli oraz - Pan Mariusz Tadeusz Kobylarz - sędzia Sądu Rejonowego w Mielcu.
Podczas posiedzenia plenarnego w dniu 7 lipca 2020 r. Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą nr 519/2020 nie przedstawiła Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosku o powołanie Pana Pawła Piotra Bronkiewicza, Pani Beaty Iwony Grzybowskiej i Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu.
Od powyższej uchwały Pan Paweł Piotr Bronkiewicz oraz Pan Mariusz Tadeusz Kobylarz złożyli odwołania do Sądu Najwyższego. Każdy z odwołujących się wniósł o uchylenie zaskarżonej uchwały w zakresie nieprzedstawienia przez Krajową Radę Sądownictwa Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wniosku o powołanie odpowiednio każdego z nich do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu i przekazanie Krajowej Radzie Sądownictwa sprawy do ponownego rozpoznania w tym zakresie. Pani Beata Iwona Grzybowska nie złożyła odwołania, w związku z czym uchwała w zakresie jej dotyczącym stała się prawomocna.
Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 3 marca 2021 r. w sprawie o sygn. akt I NKRS 20/21 w pkt 1 uchylił zaskarżoną uchwałę w części odnoszącej się do Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza i przekazał sprawę w tym zakresie Krajowej Radzie Sądownictwa do ponownego rozpoznania oraz w pkt 2 oddalił odwołanie Pana Pawła Piotra Bronkiewicza.
W uzasadnieniu wyroku Sąd Najwyższy wskazał, że: "Uzasadnianie uchwały w odniesieniu do kandydatury Mariusza Kobylarza zostało sporządzone w sposób uniemożliwiający w istocie weryfikację przyjętych kryteriów oceny. KRS powoływała się bowiem wyłącznie na ogólne stwierdzenia, a o braku pozytywnego zaopiniowania jego kandydatury zadecydował całokształt okoliczności sprawy, w tym w szczególności jego kwalifikacje i dotychczasowe doświadczenie zawodowe, które w ocenie Rady nie zostały spełnione w optymalnym stopniu. Tego rodzaju sformułowanie nie wskazuje jakich kryteriów odwołujący się Mariusz Kobylarz nie spełnił, dlatego nie może stanowić uzasadnienia podjętej decyzji. Nie odnosi się ono bowiem do konkretnych okoliczności związanych z oceną poszczególnych kandydatów, a tym bardziej do wskazania, jakie dodatkowe i jednocześnie niezbędne zdaniem Rady kryteria nie zostały przez sędziego spełnione. Należy jeszcze raz podkreślić, że do wyłącznej kompetencji KRS należy wybór decydującego kryterium (spośród wymienionych w ustawie) umożliwiającego dokonanie oceny kandydatów uczestniczących w konkursie nominacyjnym (wyrok Sądu Najwyższego z 6 września 2019 r., INO 131/19). Niemniej jednak w konsekwencji przeprowadzenia oceny kandydatów w oparciu o wybrane kryterium zawsze niezbędne jest, aby KRS przedstawiła powody dla których uznała, że dany kandydat spełnia owo kryterium w stopniu najwyższym łub - jak w niniejszej sprawie - przyczyny z powodu, których żaden z kandydatów, zdaniem KRS, nie spełnia wybranego kryterium. W niniejszym postępowaniu KRS nie wskazała w przypadku Mariusza Kobylarza na żadne kryterium, ale zdecydowała, że do oceny kandydatów zastosuje określone kryteria łącznie. W takiej sytuacji jednak istnieje konieczność zestawienia tych kryteriów w relacji do cech poszczególnych kandydatów oraz do stawianych im wymagań. W innym ujęciu nie można mówić ani o jednolitości stosowania przyjętych reguł oceny, ani o sprawiedliwości i transparentności procesu nominacyjnego w kontekście równego dostępu do służby publicznej, jaki wynika z art. 60 Konstytucji RP.
Należy zwrócić uwagę, że pomimo obszerności uzasadnienia zaskarżonej uchwały, wyjaśnienie doboru kryteriów, którymi kierowała się Rada wyrażając swoje stanowisko (a więc najbardziej doniosłej jego części) sprowadza się w istocie do kilku zdań. Wskazano w nich, że przy podejmowaniu decyzji KRS kierowała się ocenami kwalifikacyjnymi oraz doświadczeniem zawodowym kandydatów, albo, że o nieprzedstawieniu Prezydentowi RP określonej kandydatury do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu zadecydował całokształt okoliczności sprawy.
Tak lakoniczne uzasadnienie braku wyboru kandydatów dokonanego przez KRS wskazuje, w ocenie Sądu Najwyższego, na naruszenie zarówno art. 35 ust. 2, art. 33 ust. 1 u. KRS, a także art. 60 Konstytucji RP. Nie udziela bowiem odpowiedzi na pytanie, dlaczego taki, a nie inny wybór w stosunku do Mariusza Kobylarza został dokonany. Dodać nadto należy, że w każdym postępowaniu nominacyjnym biorą udział różni kandydaci, o różnych atrybutach zarówno pozytywnych, jak i negatywnych. Z tego też względu istotą postępowań są odmienności w podejmowanych rozważaniach, które poprzedzają podjęcie uchwały, a zarazem stanowią realne jej uzasadnienie. Jeżeli zatem sposób podejmowania decyzji był taki, jak wyrażony i opisany w uzasadnieniu uchwały będącej przedmiotem zaskarżenia, to uznać należy, że w stosunku do Mariusza Kobylarza została ona wydana z naruszeniem powołanych wyżej przepisów.
Mając na uwadze powyższe, jako zasadny należało ocenić zarzut, iż KRS w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały zaniechała wszechstronnego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy przy zastosowaniu przejrzystych, jednolitych i sprawiedliwych kryteriów w stosunku do Mariusza Kobylarza. Nie można mówić bowiem o wszechstronnym wyjaśnieniu sprawy, gdy najistotniejsza część uzasadnienia nie wskazuje, dlaczego odwołujący się nie spełnił w odpowiednim stopniu przyjętych kryteriów, tj. jakie elementy z jego doświadczenia życiowego czy oceny kwalifikacyjnej nie odpowiadają przyjętemu przez KRS poziomowi. Z tego powodu ma rację odwołujący się, że uzasadnienie zaskarżonej uchwały zostało sporządzone w sposób wadliwy, uniemożliwiający w istocie weryfikację przyjętych przez KRS kryteriów oceny.
Niewyjaśnienie sposobu zastosowania kryteriów ustawowych w stosunku do Mariusza Kobylarza uniemożliwia Sądowi Najwyższemu ocenę zgodności z prawem materialnym zaskarżonej uchwały, co uzasadniało jej uchylenie w części odnoszącej się do tego odwołującego się oraz przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania.
Wobec treści powyższego wyroku Sądu Najwyższego uchwała Krajowej Rady Sądownictwa nr 519/2020 z dnia 7 lipca 2020 r. odnośnie do Pana Pawła Piotra Bronkiewicza stała się prawomocna.
W celu przygotowania sprawy do rozpatrzenia na posiedzeniu Rady, Przewodniczący Rady wyznaczył zespół, zawiadomił Ministra Sprawiedliwości o jego powołaniu oraz o sprawach indywidualnych przekazanych zespołowi w celu przygotowania ich do rozpatrzenia na posiedzeniu Rady. Minister Sprawiedliwości nie przedstawił opinii w trybie art. 31 ust. 2b ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz. U. z 2021 r. poz. 269; dalej: ustawa o KRS).
Na posiedzeniu w dniu 27 maja 2021 r. zespół członków Krajowej Rady Sądownictwa, po zapoznaniu się ze zgromadzonymi w sprawie materiałami i ich przeanalizowaniu, omówił szczegółowo kandydaturę Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza, odbył naradę i uznał, że materiały są wystarczające do zajęcia stanowiska w sprawie. Podczas głosowania członkowie zespołu na Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza oddali 3 głosy "za", przy braku głosów "przeciw" i "wstrzymujących się". W wyniku powyższego głosowania, zespół postanowił jednogłośnie rekomendować na stanowisko sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu kandydaturę Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza. Wniosek taki, w ocenie zespołu, jest w pełni uzasadniony treścią oceny kwalifikacyjnej kandydata, informacjami dokumentującymi jego doświadczenie zawodowe, w tym doświadczenie orzecznicze, opiniami przełożonych, rekomendacjami oraz innymi dokumentami dołączonymi do karty zgłoszenia kandydata. W uzasadnieniu stanowiska zespół wskazał, że Pan Mariusz Tadeusz Kobylarz spełnia, oceniane łącznie, kryteria wyboru wymienione w art. 35 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o KRS w stopniu uzasadniającym przedstawienie Prezydentowi RP wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego.
Kolegium Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie na posiedzeniu w dniu 20 marca 2019 r. podjęło uchwałę nr 1/2019 o wstrzymaniu się z opiniowaniem kandydatów na wolne stanowiska sędziowskie.
Zgromadzenie Przedstawicieli Sędziów Apelacji Rzeszowskiej na posiedzeniu w dniu 15 kwietnia 2019 r. podjęło uchwałę nr 1/2020 o wstrzymaniu się z opiniowaniem kandydatów do objęcia urzędu sędziego.
Podejmując niniejszą uchwałę, Krajowa Rada Sądownictwa wzięła pod uwagę, że kandydat spełnia wymagania ustawowe, określone w art. 63 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 2072). Dokonując oceny kandydata, Rada kierowała się także kryteriami wymienionymi w art. 35 ust. 2 ustawy o KRS, w tym: oceną kwalifikacyjną, doświadczeniem zawodowym oraz opiniami przełożonych.
Po wszechstronnym rozważeniu całokształtu okoliczności sprawy Krajowa Rada Sądownictwa podzieliła stanowisko zespołu i uznała, że Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej zostanie przedstawiony wniosek o powołanie Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu.
II
Charakterystyka kandydata
Pan Mariusz Tadeusz Kobylarz urodził się w 1971 r. w Mielcu. W 1996 r. ukończył wyższe studia prawnicze na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie - Filia w Rzeszowie z oceną dobrą, uzyskując tytuł magistra. Od 1 sierpnia 1996 r. do 30 września 1997 r. był zatrudniony w Sądzie Rejonowym w Mielcu na stanowisku referenta. Od 1 października 1997 r. do 31 stycznia 1999 r. był zatrudniony jako aplikant sądowy w Sądzie Wojewódzkim w Rzeszowie, a od 1 stycznia 1999 r. w Sądzie Okręgowym w Rzeszowie. Po odbyciu aplikacji sądowej początkowo pozaetatowej, następnie etatowej, we wrześniu 1998 r. złożył egzamin sędziowski z łącznym wynikiem dobrym. Od 1 lutego do 31 maja 1999 r. pracował w Sądzie Rejonowym w Mielcu na stanowisku inspektora. Od 12 lipca do 30 listopada 1999 r. był zatrudniony w Kancelarii Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Mielcu jako pracownik biurowy, a następnie asesor komorniczy. Od 1 do 31 grudnia 1999 r. był zatrudniony w Sądzie Rejonowym w Mielcu na stanowisku inspektora. Decyzją Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 czerwca 2000 r. został mianowany asesorem sądowym i powierzono mu wykonywanie czynności służbowych w Sądzie Rejonowym w Mielcu. Decyzją Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 czerwca 2002 r. ponownie powierzono mu pełnienie czynności sędziowskich w Sądzie Rejonowym w Mielcu od 1 lipca 2002 r. do 30 czerwca 2003 r. Czynności sędziowskie pełnił w III Wydziale Pracy tego Sądu. Postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 października 2002 r. został powołany do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego Sądu Rejonowego w Mielcu, w którym orzeka do chwili obecnej. Od 1 stycznia 2004 r. do 30 czerwca 2009 r. pełnił funkcję Przewodniczącego VI Wydziału Grodzkiego (funkcję pełnił do lipca 2009 r. z uwagi na rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 czerwca 2009 r. w sprawie zniesienia niektórych sądów grodzkich oraz zmiany rozporządzenia w sprawie utworzenia sądów grodzkich), od 1 lutego 2014 r. funkcję Zastępcy Przewodniczącego I Wydziału Cywilnego, od 28 marca 2014 r. pełni funkcję Przewodniczącego I Wydziału Cywilnego, a od 16 sierpnia 2006 r. również funkcję Wiceprezesa Sądu Rejonowego w Mielcu. W latach 2012-2018 kilkukrotnie orzekał w ramach pojedynczych delegacji w I Wydziale Cywilnym Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu. W 2004 r. ukończył studia podyplomowe w zakresie prawa europejskiego dla sędziów na Uniwersytecie Marii Curie- Skłodowskiej w Lublinie z oceną bardzo dobrą, a w 2013 r. uczestniczył w podyplomowym studium prawa cywilnego dla sędziów sądów powszechnych, zorganizowanym przez Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury we współpracy z Instytutem Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk. Pogłębia swoją wiedzę biorąc udział w konferencjach oraz licznych szkoleniach zawodowych, organizowanych m.in. przez Krajową Szkołę Sądownictwa i Prokuratury.
Ocenę kwalifikacji Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza sporządził Pan Krzysztof Deryło - sędzia wizytator ds. cywilnych Sądu Okręgowego w Tarnobrzegu, który stwierdził, że analiza statystyczna spraw prowadzonych przez kandydata, wyniki jego pracy oraz wyrażana w środowisku opinia o jego wysokim poziomie kultury osobistej, stosunku do stron, współpracowników i przełożonych uzasadniają ocenę, że Pan sędzia spełnia bardzo dobrze warunki do zajmowania stanowiska sędziego sądu okręgowego. Sędzia wizytator pozytywnie ocenił wskaźniki opanowania wpływu do referatu kandydata, które były lepsze niż w wydziale iw okręgu. Przeciętna liczba wpływu spraw do referatu opiniowanego była niższa niż w wydziale i okręgu, podobnie jak i przeciętne załatwienie, ale mniejszy niż w wydziale i w okręgu był wskaźnik przeciętnej liczby spraw odroczonych. Należy przy tym uwzględnić fakt obciążenia opiniowanego obowiązkami wynikającymi z pełnionych funkcji administracyjnych - wiceprezesa sądu i przewodniczącego wydziału. Kandydat prowadzi postępowanie w sprawach bardzo sprawnie, czynności podejmuje w ciągu kilku dni, bardzo często w tym samym dniu, w którym powstała taka potrzeba, dąży do koncentrowania materiału dowodowego na pierwszym terminie rozprawy, dyscyplinował biegłych i strony. Wydawane przez niego wyroki były trafne, ich uzasadnienia klarowne i przekonujące.
III
Ocena kandydata
W każdym postępowaniu nominacyjnym Krajowa Rada Sądownictwa dokonuje oceny kandydatów na podstawie załączonych materiałów, ocenianych indywidualnie. Rada jest wyposażona w prawo swobodnej oceny zgromadzonego materiału i możliwość nadania decydującego znaczenia określonym, wybranym kryteriom ustawowym, na podstawie których podejmuje uchwałę.
Kryteria, przyjęte przez Krajową Radę Sądownictwa, przy ocenie kandydata;
1. Przy podejmowaniu decyzji Krajowa Rada Sądownictwa kierowała się oceną kwalifikacyjną oraz doświadczeniem zawodowym kandydata, a także wskazaniami Sądu Najwyższego.
Osoba przedstawiona do powołania posiada wieloletnie doświadczenie orzecznicze, zdobyte w trakcie pełnienia urzędu na stanowisku asesora sądowego, sędziego sądu rejonowego oraz podczas orzekania w ramach delegacji w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu.
Kwalifikacje merytoryczne Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza znajdują odzwierciedlenie w pozytywnej ocenie jego pracy oraz uzyskanych opiniach służbowych.
W ocenie Rady, te wszystkie okoliczności zadecydowały o uznaniu Pana Tadeusza Mariusza Kobylarza za kandydata spełniającego w niniejszej procedurze konkursowej kryteria wyboru w stopniu uzasadniającym przedstawienie Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej do powołania.
2. Krajowa Rada Sądownictwa uwzględniła stanowisko Kolegium Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie oraz Zgromadzenia Przedstawicieli Sędziów Apelacji Rzeszowskiej.
Kolegium Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie na posiedzeniu w dniu 20 marca 2019 r. podjęło uchwałę nr 1/2019 o wstrzymaniu się z opiniowaniem kandydatów na wolne stanowiska sędziowskie.
Zgromadzenie Przedstawicieli Sędziów Apelacji Rzeszowskiej na posiedzeniu w dniu 15 kwietnia 2019 r. podjęło uchwałę nr 1/2020 o wstrzymaniu się z opiniowaniem kandydatów do objęcia urzędu sędziego.
Krajowa Rada Sądownictwa zastosowała w tym przypadku art. 35 ust. 3 ustawy o KRS.
3. W ocenie Krajowej Rady Sądownictwa Pan Mariusz Tadeusz Kobylarz posiada wysokie kwalifikacje merytoryczne oraz doświadczenie zawodowe dające podstawę do wystąpienia z wnioskiem o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu okręgowego w Sądzie Okręgowym w Tarnobrzegu.
O przedstawieniu Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza zadecydował całokształt okoliczności sprawy, a w szczególności wieloletnie i różnorodne doświadczenie zawodowe, zdobyte podczas wykonywania obowiązków asesora sądowego, sędziego sądu rejonowego oraz w ramach delegacji w sądzie okręgowym, wnioski płynące z pozytywnej oceny jego pracy i kwalifikacji zawodowych oraz uzyskane opinie służbowe.
IV
Wyniki głosowania Rady
Powyższe okoliczności spowodowały, że w trakcie posiedzenia Krajowej Rady Sądownictwa w dniu 27 maja 2021 r. na Pana Mariusza Tadeusza Kobylarza oddano 9 głosów "za", przy braku głosów "przeciw" i 7 głosach "wstrzymujących się" (przy udziale 16 osób), w rezultacie czego uzyskał wymaganą bezwzględną większość głosów.
Mając na uwadze wynik głosowania, Krajowa Rada Sądownictwa podjęła uchwałę, jak na wstępie.
POUCZENIE
Od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa uczestnik postępowania może odwołać się do Sądu Najwyższego z powodu sprzeczności uchwały Rady z prawem. Odwołanie wnosi się za pośrednictwem Przewodniczącego Rady w terminie dwutygodniowym od doręczenia uchwały z uzasadnieniem. Do postępowania przed Sądem Najwyższym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o skardze kasacyjnej, przy czym nie stosuje się art. 871 k.p.c. (art. 44 ust. 1-3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa; Dz. U. z 2021 r. poz. 269).