Rozdział 1 - Przepisy ogólne - Ewidencja gruntów i budynków.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.219 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 lutego 2024 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§ 1. [Przedmiot rozporządzenia] Rozporządzenie określa:

1) szczegółowy zakres informacji objętych ewidencją gruntów i budynków, zwanej dalej "ewidencją";

2) rodzaje budynków i lokali, które nie są wykazywane w ewidencji;

3) sposób zakładania i prowadzenia ewidencji;

4) szczegółowe zasady wymiany danych ewidencyjnych;

5) sposób i terminy sporządzania powiatowych, wojewódzkich i krajowych zestawień zbiorczych danych objętych ewidencją;

6) zakres informacji objętych rejestrem cen nieruchomości.

§ 2. [Definicje] Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) ustawa - ustawę z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne;

2) granica działki ewidencyjnej - linię łamaną albo odcinek, wspólną dla dwóch sąsiadujących ze sobą działek ewidencyjnych albo wspólną dla działki ewidencyjnej i granicy państwa - w przypadku działek ewidencyjnych przylegających do granicy państwa;

3) budynek - obiekt budowlany, który jest budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2023 r. poz. 682, z późn. zm.);

4) blok budynku - część budynku wyodrębniona ze względu na liczbę kondygnacji;

5) samoistny posiadacz - osobę lub podmiot władający gruntem na zasadach samoistnego posiadania;

6) kondygnacja, kondygnacja nadziemna oraz kondygnacja podziemna - odpowiednio kondygnację, kondygnację nadziemną lub kondygnację podziemną, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane;

7) starosta - również prezydenta miasta na prawach powiatu.

§ 3. [Objęcie ewidencją całego terytorium RP] Ewidencja obejmuje terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z wyjątkiem morza terytorialnego.

§ 4. [Jednostki powierzchniowe podziału kraju dla celów ewidencji] Jednostkami powierzchniowymi podziału kraju dla celów ewidencji są:

1) jednostka ewidencyjna;

2) obręb ewidencyjny;

3) działka ewidencyjna.

§  5.  [Jednostki ewidencyjne]

1. Jednostkę ewidencyjną stanowi obszar gminy.

2. W przypadku gmin miejsko-wiejskich tworzy się dwie jednostki ewidencyjne - jedną dla obszaru miasta i drugą dla części wiejskiej gminy.

3. W miastach, w których są wyodrębnione dzielnice lub delegatury, jednostką ewidencyjną może być obszar dzielnicy lub delegatury.

4. Jednostkę ewidencyjną określa nazwa własna oraz identyfikator wynikający z podziału administracyjnego kraju, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 49 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2023 r. poz. 773).

§  6.  [Obręby ewidencyjne]

1. Jednostka ewidencyjna dzieli się na obręby ewidencyjne.

2. Na obszarach wiejskich obręb ewidencyjny może obejmować całą wieś wraz z przyległymi do niej obiektami fizjograficznymi lub jej wydzieloną część.

3. Na obszarach miast obręb ewidencyjny może obejmować całe miasto lub jego wydzieloną część.

4. Teren zamknięty, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy, może stanowić odrębny obręb ewidencyjny.

5. Podziału na obręby ewidencyjne i określenia ich granic dokonuje starosta w uzgodnieniu z Głównym Geodetą Kraju, po zasięgnięciu opinii właściwej miejscowo jednostki statystyki publicznej.

6. Uzgodnienie, o którym mowa w ust. 5, następuje w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku przez Głównego Geodetę Kraju. W przypadku braku uzgodnienia w tym terminie projekt podziału na obręby ewidencyjne i określenia ich granic przedstawiony przez starostę uznaje się za uzgodniony.

7. Obręb ewidencyjny w jednostce ewidencyjnej jest oznaczony nazwą i numerem, które są unikalne w jednostce ewidencyjnej.

§  7.  [Działki ewidencyjne]

1. Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu ewidencyjnego, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą granic działek ewidencyjnych.

2. Sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1) zostały wyodrębnione w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych związanych z tym podziałem zostały przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego;

2) są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2023 r. poz. 344, z późn. zm.);

3) obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe lub rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych lub ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

3. W przypadku wzajemnego przecinania się gruntów zajętych pod linie kolejowe, drogi publiczne lub kanały przy ustalaniu granic działek ewidencyjnych stosuje się następujące zasady:

1) linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi publiczne wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne;

2) drogi wyższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi niższej kategorii wybudowane na powierzchni gruntu na odrębne działki ewidencyjne;

3) drogi i linie kolejowe wybudowane na powierzchni gruntu dzielą drogi i linie kolejowe wybudowane w tunelach i na wiaduktach na odrębne działki ewidencyjne;

4) drogi publiczne dzielą drogi wewnętrzne na odrębne działki ewidencyjne;

5) kryte kanały oraz rurociągi nie dzielą linii kolejowych oraz dróg publicznych na odrębne działki ewidencyjne.

4. Grunt zajęty przez ciek naturalny stanowi odrębną działkę ewidencyjną niezależnie od tego, czy wody w tym cieku płyną korytem naturalnym, czy korytem uregulowanym odkrytym lub zakrytym.

5. W obszarze obrębu ewidencyjnego działka ewidencyjna jest wyróżniana przez jej numer, który ma postać liczby naturalnej.

6. W przypadku podziału nieruchomości nowe działki ewidencyjne oznacza się numerami w postaci ułamka q/p, w którym q jest liczbą naturalną oznaczającą numer działki ewidencyjnej pierwotnej podlegającej podziałowi, zaś p jest najmniejszą liczbą naturalną umożliwiającą wyróżnienie każdej nowej działki ewidencyjnej.

7. W przypadku połączenia działek ewidencyjnych lub podziału nieruchomości składającej się z co najmniej dwóch sąsiadujących ze sobą działek ewidencyjnych nowo powstałe działki ewidencyjne oznacza się kolejnymi liczbami naturalnymi po najwyższym wykorzystanym numerze działki ewidencyjnej w obrębie ewidencyjnym.

8. Numery działek ewidencyjnych, które w wyniku zmiany granic obrębów ewidencyjnych znalazły się w granicach innego obrębu ewidencyjnego, oznacza się kolejnymi liczbami naturalnymi po najwyższym wykorzystanym numerze działki ewidencyjnej w obrębie ewidencyjnym.

§  8.  [Grupy użytków gruntowych wykazywanych w ewidencji]

1. Użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1) grunty rolne;

2) grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione;

3) grunty zabudowane i zurbanizowane;

4) grunty pod wodami;

5) tereny różne.

2. W przypadku użytków, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w ewidencji wykazuje się także klasy bonitacyjne ustalone zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy.

§  9.  [Rodzaje gruntów w poszczególnych grupach gruntów i ich oznaczenia]

1. Grunty rolne, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 1, dzielą się na:

1) użytki rolne, do których zalicza się:

a) grunty orne, oznaczone symbolem R,

b) łąki trwałe, oznaczone symbolem Ł,

c) pastwiska trwałe, oznaczone symbolem Ps,

d) sady, oznaczone symbolem S,

e) grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem Br,

f) grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, oznaczone symbolem Lzr,

g) grunty pod stawami, oznaczone symbolem Wsr,

h) grunty pod rowami, oznaczone symbolem W;

2) nieużytki, oznaczone symbolem N.

2. Grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2, dzielą się na:

1) lasy, oznaczone symbolem Ls;

2) grunty zadrzewione i zakrzewione, oznaczone symbolem Lz;

3) (uchylony).

3. Grunty zabudowane i zurbanizowane, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 3, dzielą się na:

1) tereny mieszkaniowe, oznaczone symbolem B;

2) tereny przemysłowe, oznaczone symbolem Ba;

3) inne tereny zabudowane, oznaczone symbolem Bi;

4) zurbanizowane tereny niezabudowane lub w trakcie zabudowy, oznaczone symbolem Bp;

5) tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, oznaczone symbolem Bz;

6) użytki kopalne, oznaczone symbolem K;

7) tereny komunikacyjne, w tym:

a) drogi, oznaczone symbolem dr,

b) tereny kolejowe, oznaczone symbolem Tk,

c) inne tereny komunikacyjne, oznaczone symbolem Ti,

d) grunty przeznaczone pod budowę dróg publicznych lub linii kolejowych, oznaczone symbolem Tp.

4. Grunty pod wodami, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 4, dzielą się na:

1) grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi, oznaczone symbolem Wm;

2) grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, oznaczone symbolem Wp;

3) grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi, oznaczone symbolem Ws.

5. Tereny różne, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 5, oznaczone są symbolem Tr.

§ 10. [Zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych] Zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.