Rozdział 10 - Przestępstwa przeciw szczególnym obowiązkom służbowym. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.91.765

Akt utracił moc

Wersja od: 6 marca 1939 r.

Rozdział  X.

Przestępstwa przeciw szczególnym obowiązkom służbowym.

Art.  81.

§ 1. Żołnierz, który jako dowódca warty wojskowej lub jednostki przeznaczonej do wykonywania pewnego zlecenia, albo jako rozprowadzający lub wartownik wprawia się w stan, czyniący go niezdolnym do pełnienia służby, albo stanowisko lub posterunek opuści, albo wogóle postępuje wbrew danym mu przepisom o tej służbie,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

§ 2. Jeżeli z tego przestępstwa wynikła znaczna szkoda lub niebezpieczeństwo takiej szkody, sprawca podlega karze więzienia do lat 10.

§ 3. Jeżeli przestępstwa, określonego w § 1, dopuszczona się w obliczu nieprzyjaciela, a z przestępstwa wynikła znaczna szkoda lub niebezpieczeństwo takiej szkody, sprawca

podlega karze więzienia na czas nie krótszy od lat 5, dożywotnio lub karze śmierci.

Art.  82.

§ 1. Żołnierz, który jako dowódca warty wojskowej lub jednostki, przeznaczonej do wykonywania pewnego zlecenia, albo jako wartownik dopuszcza do spełnienia przestępstwa, któremu mógł i był służbowo obowiązany przeszkodzić,

podlega takiej karze, jak gdyby sam spełnił to przestępstwo.

§ 2. Jeżeli za takie przestępstwo sąd miałby wymierzyć karę aresztu, albo karę grzywny, wówczas stosuje zamiast aresztu powyżej 1 roku więzienie w takim samym wymiarze, zamiast innej kary aresztu lub grzywny - karę twierdzy lub aresztu wojskowego. Niezależnie od tej kary, w warunkach art. 12 § 2, wymierza sąd również grzywnę.

Art.  83.

Żołnierz, który za czyn stanowiący naruszenie obowiązku służbowego albo w związku z pełnieniem obowiązku służbowego przyjmuje dla siebie lub innej osoby korzyść majątkową lub osobistą lub ich obietnicę, albo też takiej korzyści żąda,

podlega karze więzienia do lat 10.

Art.  84.

§ 1. Żołnierz, który dopuszcza do ucieczki aresztowanego, powierzonego jego dozorowi, konwojowi lub straży lub uwolnienie aresztowanego uskutecznia,

podlega karze więzienia do lat 5 lub twierdzy.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze twierdzy lub aresztu wojskowego.

Art.  85.

§ 1. Żołnierz, który wbrew swemu obowiązkowi nie dokona aresztowania,

podlega karze więzienia do lat 5 lub twierdzy.

§ 2. Jeżeli sprawca działa nieumyślnie,

podlega karze twierdzy lub aresztu wojskowego.

Art.  86.

Żołnierz, który wystawia nieprawdziwe poświadczenie służbowe, albo zdaje niezgodne z prawdą raporty, meldunki lub sprawozdania służbowe, albo je dalej przedkłada,

podlega karze więzienia do lat 3 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

Art.  87.

Żołnierz, który narusza obowiązek służbowy z obawy przed osobistem niebezpieczeństwem,

podlega karze więzienia do lat 2 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

Art.  88.

Żołnierz, który narusza obowiązek dozoru nad podwładnymi,

podlega karze twierdzy lub aresztu wojskowego.

Art.  89.

Żołnierz, który zaniecha obowiązkowego doniesienia lub ścigania przestępstw swoich podwładnych,

podlega karze twierdzy lub aresztu wojskowego.

Art.  90.

Żołnierz, który lekkomyślnie lub przez niedbalstwo w pełnieniu służby powoduje znaczne uszkodzenie okrętu, statku powietrznego, albo innego przedmiotu służbowego lub ich przynależności,

podlega karze więzienia do lat 2 lub twierdzy, albo karze aresztu wojskowego.

Art.  90-a. ¹¹

Żołnierz, który lekkomyślnie lub przez niedbalstwo powoduje zaginięcie broni lub amunicji,

podlega karze twierdzy lub aresztu wojskowego.

Art.  91. ¹²

Żołnierz, który porzuca, uszkadza lub czyni niezdatnym do użytku przedmiot służbowy, powierzony mu do użytku służbowego,

podlega karze więzienia do lat trzech lub twierdzy.

¹¹ Art. 90-a dodany przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 lutego 1939 r. (Dz.U.39.16.94) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 6 marca 1939 r.

¹² Art. 91 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 lutego 1939 r. (Dz.U.39.16.94) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 6 marca 1939 r.