Art. 27. - Kodeks karny wojskowy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.36.328

Akt utracił moc

Wersja od: 12 marca 1932 r.

Art.  27.

Skazanie przez sąd karny powszechny oficera lub podoficera zawodowego w stanie spoczynku:

1) na obszarze, na którym obowiązuje kodeks karny z 1903 r., na jedną z kar, przewidzianych w art. 17 cz. 1, 19 cz. 1, 21 cz. 1 i 24 cz. 1;

2) na obszarze, na którym obowiązuje ustawa karna z 1852 r., za przestępstwo, z którem łączą się z mocy samego prawa skutki skazania za zbrodnię w myśl tejże ustawy;

3) na obszarze, na którym obowiązuje kodeks karny z 1871 r., za przestępstwo, obok którego orzeczono utratę obywatelskich praw honorowych lub gdy skazanie nastąpiło za kradzież, sprzeniewierzenie, rabunek, wymuszenie, paserstwo, oszustwo, fałszowanie dokumentów, przestępstwa przeciw obyczajności z chęci zysku;

pociąga za sobą z mocy samego prawa te kary na czci, które w wypadku takiego skazania przez sąd wojskowy musiałyby być orzeczone w myśl art. 17-24 kodeksu karnego wojskowego.

Powyższe postanowienie ma również zastosowanie do wypadku, gdy do rozpatrywania sprawy o przestępstwo pospolite, popełnione przez osobę wojskową, podlegającą właściwości sądów wojskowych, jest właściwy sąd karny powszechny wskutek przekazania sprawy w myśl art. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 59, poz. 368).