Rozdział 44 - Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego. - Kodeks postępowania karnego.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1969.13.96
Akt utracił moc Wersja od: 18 października 1997 r.
Rozdział 44.
Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego.
Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego.
W sprawach z oskarżenia prywatnego stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, z zachowaniem przepisów niniejszego rozdziału. Art. 420 i 430 nie stosuje się.
Sprawy z oskarżenia prywatnego sąd powiatowy rozpoznaje w składzie jednego sędziego. Prezes sądu może zarządzić rozpoznanie sprawy w składzie jednego sędziego i dwóch ławników, jeżeli ze względu na jej okoliczności uzna to za stosowne.
Akt oskarżenia może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie.
§ 1.
Milicja Obywatelska na żądanie pokrzywdzonego przyjmuje ustną lub pisemną skargę i w razie potrzeby zabezpiecza dowody, po czym przesyła skargę do właściwego sądu.§ 2.
Na polecenie sądu Milicja Obywatelska przeprowadza w sprawach tych dochodzenie lub dokonuje określonych przez sąd czynności, po czym akta z wynikami swego postępowania zwraca sądowi.§ 1.
Rozprawę główną poprzedza posiedzenie pojednawcze.§ 2.
Prezes sądu zamiast wyznaczenia poprzedzającego rozprawę główną posiedzenia pojednawczego może, uznając to za celowe, przekazać sprawę sądowi społecznemu w celu przeprowadzenia postępowania pojednawczego.§ 1.
Posiedzenie pojednawcze prowadzi sędzia lub ławnik wyznaczony przez prezesa.§ 2.
Przepisy dotyczące sędziów w zakresie przewodniczenia stosuje się odpowiednio do ławników prowadzących posiedzenia pojednawcze.§ 1.
Posiedzenie pojednawcze rozpoczyna ustne sprawozdanie prowadzącego to posiedzenie, dotyczące oskarżenia, oraz wezwanie stron do pojednania się.§ 2.
W protokole posiedzenia pojednawczego należy w szczególności zaznaczyć stanowisko stron wobec wezwania do pojednania oraz wyniki przeprowadzonego posiedzenia pojednawczego; jeżeli doszło do pojednania, protokół podpisują także strony.§ 1.
Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego na posiedzenie pojednawcze bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za odstąpienie od oskarżenia, a prowadzący posiedzenie postępowanie umarza.§ 2.
W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego prowadzący posiedzenie pojednawcze kieruje sprawę na rozprawę główną, a w miarę możności wyznacza od razu jej termin.W toku posiedzenia pojednawczego dopuszczalne jest pojednanie się obejmujące również inne sprawy z oskarżenia prywatnego, toczące się jednocześnie pomiędzy tymi samymi stronami.
§ 1.
Równocześnie z pojednaniem strony mogą zawrzeć ugodę, której przedmiotem mogą być również roszczenia pozostające w związku z oskarżeniem.§ 2.
Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym jest tytułem egzekucji sądowej po nadaniu przez sąd klauzuli wykonalności.§ 1.
W razie niedojścia do pojednania prowadzący posiedzenie pojednawcze kieruje sprawę na rozprawę główną, a w miarę możności wyznacza od razu jej termin, chyba że zachodzi potrzeba skierowania sprawy na posiedzenie w celu innego rozstrzygnięcia.§ 2.
Strony obecne powinny zgłosić wnioski dowodowe na posiedzeniu.§ 1.
Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego umarza się za zgodą oskarżonego, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed prawomocnym zakończeniem postępowania.§ 2.
Zgoda oskarżonego nie jest wymagana, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej.§ 3.
Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego na rozprawę główną bez usprawiedliwionych powodów uważa się za odstąpienie od oskarżenia.72 Art. 433 zmieniony przez art. 1 pkt 34 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o zmianie Kodeksu postępowania karnego, ustawy o ustroju sądów wojskowych, ustawy o opłatach w sprawach karnych i ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.95.89.443) z dniem 1 stycznia 1996 r.