Rozdział 46 - Postępowanie sądowe co do orzeczeń w sprawach o wykroczenia. - Kodeks postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.13.96

Akt utracił moc
Wersja od: 18 października 1997 r.

Rozdział  46.

Postępowanie sądowe co do orzeczeń w sprawach o wykroczenia.

W postępowaniu w sprawach o wykroczenia przekazanych sądowi na podstawie odrębnych przepisów stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, jeżeli przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.

§  1.
Jeżeli sąd uzna, że przekazanie sprawy nie było zasadne, zwraca sprawę kolegium, od którego ją otrzymał. Orzeczenie sądu jest wiążące.
§  2.
W razie odmowy przez przewodniczącego kolegium pierwszej instancji skierowania sprawy do sądu organ lub osoby, które żądanie takie zgłosiły, mogą w terminie 7 dni od daty doręczenia zawiadomienia o odmowie złożyć żądanie rozpoznania przez sąd zasadności odmowy skierowania sprawy lub odmowy przywrócenia terminu.
§  1. 79
 Wniosek o ukaranie zastępuje w postępowaniu sądowym akt oskarżenia.
§  2.
 Organ działający w charakterze oskarżyciela publicznego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia, jeżeli złożył wniosek o ukaranie lub żądanie skierowania sprawy do sądu, może brać nadal udział w postępowaniu sądowym w tym samym charakterze zamiast lub obok prokuratora.
§  3.
Pokrzywdzony, który złożył wniosek o ukaranie lub żądanie skierowania sprawy do sądu, może do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego przyłączyć się do postępowania w charakterze oskarżyciela posiłkowego. Art. 44-48 stosuje się odpowiednio.
§  4.
Powództwo cywilne nie jest dopuszczalne.
§  5.
Jeżeli sprawa została rozpoznana przez kolegium w trybie przyspieszonym, sąd jest obowiązany ją rozpoznać w ciągu miesiąca od wpłynięcia sprawy do sądu.
§  1.
W razie cofnięcia do chwili rozpoczęcia przewodu sądowego przez osobę nie będącą oskarżycielem publicznym żądania skierowania sprawy do sądu postępowanie sądowe ulega umorzeniu, a orzeczenie wydane w postępowaniu w sprawach o wykroczenia staje się prawomocne.
§  2.
W razie cofnięcia przez oskarżyciela publicznego żądania skierowania sprawy do sądu stosuje się art. 36.

Prezes sądu zarządza, których świadków lub biegłych wezwać na rozprawę, a których można nie wzywać, uznając że ich bezpośrednie przesłuchanie na rozprawie nie będzie potrzebne, zwłaszcza gdy mają oni stwierdzić okoliczności, którym oskarżony nie zaprzeczał. Na wniosek jednak oskarżonego, zgłoszony w ciągu 7 dni od daty otrzymania przez niego wezwania na rozprawę, należy osoby te wezwać.

§  1.
Sąd nie jest związany treścią orzeczenia wydanego w postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
§  2.
Na rozprawie wolno odczytywać akta sprawy przekazanej sądowi.

 Wyrok wydany w sprawie przekazanej sądowi na żądanie uprawnionego organu lub uprawnionej osoby nie podlega zaskarżeniu. Nie dotyczy to wypadku, gdy sąd orzekł na niekorzyść obwinionego.

79 Art. 457 § 1 zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 czerwca 1990 r. (Dz.U.90.43.251) zmieniającej nin. ustawę z dniem 3 lipca 1990 r.
80 Art. 461 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 czerwca 1990 r. (Dz.U.90.43.251) zmieniającej nin. ustawę z dniem 3 lipca 1990 r.