Rozdział 11 - Orzeczenia i zarządzenia. - Kodeks postępowania karnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.13.96

Akt utracił moc

Wersja od: 18 października 1997 r.

Rozdział  11.

Orzeczenia i zarządzenia.

Art.  85.

Podstawę orzeczenia może stanowić tylko całokształt okoliczności ujawnionych w postępowaniu, mających znaczenie dla rozstrzygnięcia.

Art.  86.

§ 1. Jeżeli ustawa nie wymaga wydania wyroku, sąd wydaje postanowienie.

§ 2. W kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu wydaje zarządzenie. Zarządzenia może wydawać również przewodniczący wydziału oraz upoważniony sędzia.

Art.  87.

Sąd orzeka na rozprawie w wypadkach przewidzianych przez ustawę, a w innych - na posiedzeniu. Orzeczenia podejmowane na posiedzeniu mogą zapadać również na rozprawie.

Art.  88.

W posiedzeniu może wziąć udział prokurator lub zgłosić wniosek na piśmie; inne strony mogą wziąć udział w posiedzeniu, jeżeli ustawa to przewiduje.

Art.  89.

Jeżeli przed wydaniem postanowienia na posiedzeniu zachodzi potrzeba sprawdzenia okoliczności faktycznych, sąd dokonuje tego sam lub w tym celu wyznacza ze składu orzekającego sędziego albo wzywa do wykonania określonych czynności właściwy miejscowo sąd powiatowy.

Art.  90.

§ 1. Uzasadnienie orzeczenia należy sporządzić na piśmie wraz z samym orzeczeniem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

§ 2. Zarządzenie wymaga pisemnego uzasadnienia, jeżeli podlega zaskarżeniu.

§ 3. Nie wymaga uzasadnienia dopuszczenie dowodu, jak również uwzględnienie wniosku, któremu inna strona nie sprzeciwiała się, chyba że orzeczenie podlega zaskarżeniu.

Art.  91.

§ 1. Orzeczenie lub zarządzenie wydane na rozprawie ogłasza się ustnie.

§ 2. Orzeczenie lub zarządzenie wydane poza rozprawą należy doręczyć prokuratorowi i stronie, której przysługuje środek zaskarżenia, jeżeli nie brali oni udziału w posiedzeniu lub nie byli obecni przy ogłoszeniu; w innych wypadkach o treści orzeczenia lub zarządzenia należy powiadomić strony.

§ 3. Wyrok zapadły na posiedzeniu doręcza się stronom.

§ 4. Jeżeli ustawa nie zwalnia od równoczesnego sporządzenia uzasadnienia, orzeczenie doręcza się lub ogłasza wraz z uzasadnieniem.

§ 5. Jeżeli sprawę rozpoznano z wyłączeniem jawności ze względu na ważny interes państwa, zamiast uzasadnienia doręcza się zawiadomienie, że uzasadnienie zostało sporządzone.

§ 6. Po ogłoszeniu lub przy doręczeniu orzeczenia należy pouczyć uczestników procesu o przysługującym im prawie, terminie i sposobie wniesienia środka zaskarżenia lub o tym, że orzeczenie nie podlega zaskarżeniu.

Art.  92.

§ 1. Oczywiste omyłki pisarskie i rachunkowe oraz w obliczeniu terminów w orzeczeniu lub zarządzeniu albo w ich uzasadnieniu można sprostować w każdym czasie.

§ 2. Sprostowania dokonuje organ, który popełnił omyłkę. Jeżeli postępowanie toczy się przed sądem odwoławczym, sąd ten może z urzędu sprostować orzeczenie sądu pierwszej instancji.

§ 3. Sprostowanie orzeczenia następuje w drodze postanowienia, a sprostowanie zarządzenia - w drodze zarządzenia.

§ 4. Na wydane w pierwszej instancji postanowienie i zarządzenie co do tego sprostowania przysługuje zażalenie.

Art.  93.

W postępowaniu przygotowawczym stosuje się odpowiednio art. 86 § 2, art. 91 § 2 oraz art. 92 § 2.

Art.  94.

§ 1. Sąd, który orzekał co do roszczeń majątkowych, nadaje na żądanie osoby uprawnionej klauzulę wykonalności orzeczeniu podlegającemu wykonaniu w drodze egzekucji.

§ 2. Za orzeczenie co do roszczeń majątkowych uważa się również nałożony przez sąd obowiązek naprawienia szkody, jeżeli sąd zarządził wykonanie warunkowo zawieszonej kary.