Rozdział 1 - Zażalenie. - Kodeks wojskowego postępowania karnego.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1936.76.537
Akt utracił moc Wersja od: 31 lipca 1939 r.
Rozdział I.
Zażalenie.
Zażalenie.
§ 1.
Jeżeli szczególny przepis prawa nie stanowi inaczej, na postanowienia, zamykające drogę do wydania wyroku, służy oskarżonemu, oskarżycielowi publicznemu i prywatnemu zażalenie.§ 2.
Na inne postanowienia służy zażalenie tylko w przypadkach, wyraźnie w danym przepisie wskazanych i tylko do jednej instancji.§ 1.
Termin do zażalenia wynosi siedem dni i jest zawity.§ 2.
Termin ten liczy się od daty ogłoszenia postanowienia, a jeżeli przepis prawa nakazuje doręczenie odpisu postanowienia - od daty doręczenia.§ 3.
Zażalenie na niesłuszne aresztowanie można wnosić w każdym stadium sprawy, niezależnie od jakichkolwiek terminów.§ 1.
Zażalenie wnosi się do sądu, który wydał zaskarżone postanowienie.§ 2.
Szeregowcy i podoficerowie, pozostający w czynnej służbie wojskowej, mogą wnieść zażalenie przedstawiając je ustnie do protokołu wobec przełożonej władzy wojskowej. Protokół należy niezwłocznie przesłać sądowi.§ 1.
Sędzia wojskowy, stojący na czele sądu, odmawia przyjęcia zażalenia, złożonego po terminie lub przez osobę nieuprawnioną.§ 2.
Na zarządzenie to służy zażalenie.Jeżeli sąd, któremu złożono zażalenie, uzna je za słuszne, to sam się do niego przychyla, w przeciwnym razie przedstawia je do rozstrzygnięcia sądowi odwoławczemu.
Zażalenie samo przez się nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia, lecz sąd, który wydał postanowienie, lub sąd odwoławczy może wstrzymać wykonanie. Odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia.
Przepisy art. 336 do 342 stosuje się odpowiednio do zażaleń na zarządzenia sędziego wojskowego, stosującego na czele sądu, tudzież do zażaleń na postanowienia i zarządzenia innych władz.