Rozdział 3 - Ochrona statku - Ochrona żeglugi i portów morskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2024.597 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 18 kwietnia 2024 r.

Rozdział  3

Ochrona statku

1. 
Na każdym statku powinny znajdować się:
1)
plan ochrony statku zgodny z Kodeksem ISPS, zatwierdzony przez administrację państwa bandery statku;
2)
międzynarodowy certyfikat ochrony statku lub tymczasowy międzynarodowy certyfikat ochrony statku;
3)
zapis historii statku;
4)
lista portów zawinięć statku;
5)
zapisy czynności, o których mowa w sekcji 10.1 w części A Kodeksu ISPS.
2. 
Zapisy czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 5, przechowuje się na statku przez okres co najmniej 6 miesięcy.
3. 
Listę portów zawinięć sporządza kapitan statku. Lista ta powinna zawierać wykaz ostatnich 10 portów zawinięć statku.
1. 
Plan ochrony statku sporządza armator na podstawie oceny stanu ochrony statku.
2. 
Do przygotowania oceny stanu ochrony statku stosuje się postanowienia sekcji 8 w części A Kodeksu ISPS oraz sekcji 8 w części B Kodeksu ISPS.
1. 
Do planu ochrony statku stosuje się postanowienia sekcji 9 w części A Kodeksu ISPS.
2. 
Plan ochrony statku o polskiej przynależności sporządza się co najmniej w trzech egzemplarzach w języku roboczym lub językach roboczych statku, w tym jedną wersję w językach polskim i angielskim.
3. 
Armator przedstawia, w celu zatwierdzenia, projekt planu ochrony statku dyrektorowi urzędu morskiego właściwemu ze względu na port macierzysty statku.
4. 
Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku zatwierdza plan ochrony statku, w drodze decyzji administracyjnej, jeżeli odpowiada on wymaganiom oraz uwzględnia przesłanki wynikające z oceny stanu ochrony statku.
5. 
Poprawki do zatwierdzonego planu ochrony statku, które:
1)
zmieniają zasadniczo dotychczasowe podejście do utrzymywania ochrony statku,
2)
wynikają z usunięcia lub wymiany urządzeń lub systemów ochrony uznanych w planie ochrony za kluczowe dla utrzymania ochrony statku

- podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora urzędu morskiego właściwego ze względu na port macierzysty statku.

6. 
Do zatwierdzenia poprawek do planu ochrony statku stosuje się przepis ust. 4.
7. 
Armator zabezpiecza plan ochrony statku przed nieuprawnionym dostępem lub ujawnieniem.
1. 
Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, międzynarodowy certyfikat ochrony statku, zgodnie z postanowieniami sekcji 19.2 w części A Kodeksu ISPS, na okres 5 lat.
2. 
Wzór międzynarodowego certyfikatu ochrony statku określa załącznik nr 1 do części A Kodeksu ISPS.
1. 
Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, tymczasowy międzynarodowy certyfikat ochrony statku, zgodnie z postanowieniami sekcji 19.4 w części A Kodeksu ISPS, z tym że informacje, o których mowa w sekcji 19.4.2, powinny być sporządzone w języku polskim.
2. 
Wzór tymczasowego międzynarodowego certyfikatu ochrony statku określa załącznik nr 2 do części A Kodeksu ISPS.
1. 
Zapis historii statku wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, na wniosek armatora, dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku.
2. 
We wniosku o wydanie zapisu historii statku zamieszcza się informacje zgodne z Prawidłem 5.3 w Rozdziale XI-1 Konwencji SOLAS.
3. 
Zapis historii statku sporządza się w językach polskim i angielskim.
4. 
W przypadku potrzeby wprowadzenia zmian w zapisie historii statku armator lub kapitan statku wypełnia:
1)
formularz poprawek,
2)
indeks poprawek

oraz załącza je do aktualnego zapisu.

5. 
Kopię wypełnionego formularza, o którym mowa w ust. 4 pkt 1, przesyła się do dyrektora urzędu morskiego właściwego ze względu na port macierzysty statku.
6. 
Wszelkie uprzednie zmiany w zapisie historii statku nie mogą być modyfikowane, wykreślane, usuwane lub zamazywane.
7. 
Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku po otrzymaniu kopii formularza poprawek wydaje zmieniony zapis historii statku, w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania tej kopii.
8. 
W przypadku zmiany państwa przynależności statku z polskiej na obcą dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku wydaje armatorowi zapis historii statku, wskazujący datę wykreślenia z rejestru państwa przynależności, oraz przesyła jego kopię właściwej administracji państwa nowej przynależności statku.
9. 
W przypadku zmiany państwa przynależności statku z obcej na polską dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku wydaje zapis historii statku o kolejnym numerze, w terminie 3 miesięcy, licząc od daty zmiany państwa przynależności statku.
1. 
W przypadku utraty lub zniszczenia zapisu historii statku armator lub kapitan statku powiadamia, w formie pisemnej, dyrektora urzędu morskiego właściwego ze względu na port macierzysty statku, załączając listę dokumentów utraconych lub zniszczonych.
2. 
Dyrektor urzędu morskiego właściwy ze względu na port macierzysty statku wydaje duplikaty zapisu historii statku, o których mowa w ust. 1, z zachowaniem porządku numeracji.

Zabrania się używania alertu, w celu innym niż potrzeba wskazania, że statek znajduje się w niebezpieczeństwie, bez zaistnienia okoliczności zagrożenia bądź naruszenia ochrony statku lub używania sygnału, który mógłby być wzięty za alert.

Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze rozporządzenia:

1)
wzór zapisu historii statku, wzór formularza poprawek i indeksu poprawek do zapisu historii statku oraz wzór listy portów zawinięć statku, wskazując sposób wypełniania tych dokumentów,
2)
szczegółowe zadania i sposób działania punktu odbioru alertu oraz wymagania dotyczące funkcjonowania systemu alertu

- mając na uwadze postanowienia Konwencji SOLAS, Kodeksu ISPS oraz rozporządzenia (WE) nr 725/2004.