Art. 9. - Prawo właściwe dla stosunków prywatnych międzynarodowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.101.581

Akt utracił moc

Wersja od: 15 stycznia 1936 r.

Art.  9.

1) Do umów, nie objętych liczbami 1-7 artykułu 8, stosować należy prawo państwa, w którem obie strony w czasie zawarcia umowy mają miejsce zamieszkania. Gdy strony mieszkają w różnych państwach, a zobowiązanie jest jednostronne, stosować należy prawo państwa, w którem mieszka dłużnik; gdy zobowiązanie jest obustronne, - prawo państwa, w którem umowę zawarto. Umowa między nieobecnymi uchodzi za zawartą w miejscu, w którem oferent otrzymał przyjęcie oferty.

2) Prawo, obowiązujące w miejscu zawarcia umowy, ma zastosowanie także wtedy, gdy nie można ustalić miejsca zamieszkania, mającego rozstrzygać o prawie właściwem.

3) Jeżeli dłużnik, sporządzający czynność jednostronną, nie oznaczył sam prawa właściwego, obowiązuje go prawo miejsca jego zamieszkania, a jeżeli miejsca zamieszkania ustalić nie można, - prawo miejsca sporządzenia czynności.

4) Miejscem zamieszkania kupca w jego obrocie handlowym jest siedziba przedsiębiorstwa; jeżeli kupiec ma kilka przedsiębiorstw, - siedziba przedsiębiorstwa, z którem stosunek związano.