Rozdział 3 - Korespondencja i widzenia - Regulamin wykonywania kary pozbawienia wolności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1989.31.166

Akt utracił moc

Wersja od: 29 grudnia 1995 r.

Rozdział  3

Korespondencja i widzenia

§  30.

1. Skazany ma prawo prowadzenia korespondencji.

2. 24 (skreślony).

3. Korespondencję urzędową administracja zakładu karnego bezzwłocznie doręcza lub podaje do wiadomości skazanemu, który własnoręcznym podpisem i datą poświadcza jej odbiór lub przyjęcie do wiadomości. W wypadku odmowy poświadczenia odbioru lub przyjęcia do wiadomości, czyni się o tym wzmiankę na piśmie urzędowym lub zwrotnym poświadczeniem odbioru.

4. Skazany nie posiadający środków pieniężnych otrzymuje od administracji zakładu karnego papier, koperty oraz znaczki pocztowe na cztery listy w miesiącu. Nie dotyczy to skazanych bezzasadnie odmawiających wykonywania pracy.

5. 25 Skazany otrzymuje od administracji zakładu karnego pisemne potwierdzenie odbioru wysyłanej przez niego korespondencji urzędowej.

§  31.

1. 26 Korespondencja prowadzona przez skazanego, z wyjątkiem korespondencji z organami władzy, administracji państwowej rządowej i samorządu terytorialnego, wymiaru sprawiedliwości i ścigania, Rzecznikiem Praw Obywatelskich oraz innymi organami państwowymi, podlega cenzurze administracji zakładu karnego. Nie podlega cenzurze korespondencja z międzynarodowymi instytucjami ochrony praw człowieka, działającymi na podstawie umów międzynarodowych, które zostały ratyfikowane przez Rzeczpospolitą Polską.

2. Nie podlega doręczeniu lub wysłaniu korespondencja zawierająca znamiona przestępstwa lub wykroczenia, informacje godzące w interes społeczny lub bezpieczeństwo zakładu karnego, wyrazy albo zwroty wulgarne lub obelżywe oraz sporządzona w gwarze przestępców, jak również korespondencja nieczytelna, bez adresu nadawcy albo jeżeli jest to wskazane ze względów wychowawczych.

3. Korespondencję, o której mowa w ust. 2, załącza się do akt skazanego, powiadamiając go o przyczynach jej niedoręczenia. Naczelnik powinien zezwolić na zakomunikowanie skazanemu ważnej wiadomości znajdującej się w nie doręczonej korespondencji.

4. 27 (skreślony).

§  32.

1. Skazany ma prawo korzystać z widzeń z osobami najbliższymi, a z innymi osobami za zezwoleniem naczelnika. Czas przeznaczony na widzenie trwa 60 minut, a za zezwoleniem naczelnika może być przedłużony. Skazany może jednorazowo wykorzystać widzenia przysługujące mu w ciągu miesiąca.

2. Skazany może otrzymać w ciągu dnia tylko jedno widzenie. Widzenie może odbywać się nie więcej niż z dwoma osobami pełnoletnimi, bez względu na liczbę towarzyszących osób niepełnoletnich. W uzasadnionych wypadkach naczelnik może zezwolić na zwiększenie liczby widzeń w ciągu dnia lub na udzielenie widzenia z większą liczbą osób odwiedzających.

3. Widzenia odbywają się przy oddzielnym stoliku w sposób umożliwiający bezpośredni kontakt skazanego z osobą odwiedzającą, chyba że dalsze przepisy stanowią inaczej. Widzenia mogą odbywać się również bez nadzoru funkcjonariusza.

4. 28 W czasie widzenia, o którym mowa w ust. 3, zezwala się na spożywanie artykułów żywnościowych i napojów zakupionych na terenie zakładu karnego.

5. W razie naruszenia przez skazanego lub osobę go odwiedzającą ustalonych zasad i sposobu odbywania widzeń, widzenie może być przerwane lub zakończone przed czasem na nie przeznaczonym.

§  33.

1. Skazany cudzoziemiec ma prawo prowadzenia korespondencji z właściwym urzędem konsularnym, a w razie braku takiego urzędu - z właściwym przedstawicielstwem dyplomatycznym.

2. Skazany, o którym mowa w ust. 1, ma prawo korzystania z widzeń z urzędnikiem konsularnym, a w razie jego braku - z wykonującym funkcje konsularne pracownikiem przedstawicielstwa dyplomatycznego.

§ 34. Zasady i sposób odbywania widzeń podaje się do wiadomości osobom odwiedzającym.

§ 35. Ograniczenia wynikające z § 32 ust. 1-3 nie mają zastosowania do widzeń skazanego z obrońcą lub pełnomocnikiem będącym adwokatem oraz z osobami wymienionymi w § 33 ust. 2.

§ 36. 29  

1. Skazany ma prawo korzystać, na własny koszt, z samoinkasującego aparatu telefonicznego.

2. W uzasadnionych przypadkach naczelnik może zezwolić skazanemu na skorzystanie z innego niż określony w ust. 1 aparatu na koszt abonenta lub skazanego, a jeżeli nie posiada on pieniędzy - na koszt zakładu karnego.

3. Rozmowy, o których mowa w ust. 1 i 2, mogą być kontrolowane. Rozmowa może być przerwana, jeżeli godzi w interes społeczny lub bezpieczeństwo zakładu karnego.

4. W przypadkach szczególnego zagrożenia interesu społecznego lub bezpieczeństwa zakładu karnego naczelnik może, na czas określony, pozbawić skazanego uprawnienia, o którym mowa w ust. 1.

²⁴ § 30 ust. 2 skreślony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.788) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.

²⁵ § 30 ust. 5 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1990 r. (Dz.U.91.3.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1991 r.

²⁶ § 31 ust. 1:

- zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 31 grudnia 1990 r. (Dz.U.91.3.14) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 stycznia 1991 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 16 lit. a) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.788) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.

²⁷ § 31 ust. 4 skreślony przez § 1 pkt 16 lit. b) rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.788) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.

²⁸ § 32 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 17 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.788) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.

²⁹ § 36 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 20 grudnia 1995 r. (Dz.U.95.153.788) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 29 grudnia 1995 r.