Rozdział 12 - Przepisy o karach pieniężnych - Rejestracja i ochrona nazw pochodzenia, oznaczeń geograficznych oraz gwarantowanych tradycyjnych specjalności produktów rolnych i środków spożywczych, win lub napojów spirytusowych oraz o produktach tradycyjnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2023.588

Akt obowiązujący

Wersja od: 28 marca 2023 r.

Rozdział  12

Przepisy o karach pieniężnych

Art.  54.  [Kary pieniężne nakładane na uprawnioną jednostkę certyfikującą]

1. Upoważniona jednostka certyfikująca, która:

1) przeprowadza kontrolę urzędową mimo niespełniania warunków określonych w art. 29 lit. b rozporządzenia 2017/625,

2) działa niezgodnie z zakresem decyzji, o której mowa w art. 31 ust. 2,

3) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 31 ust. 9, nie informuje o zmianach określonych w tym przepisie,

4) wydaje certyfikat zgodności na produkt niezgodny ze specyfikacją produktu,

5) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 32 ust. 6, nie udziela informacji lub pomocy, lub nie udostępnia dokumentacji,

6) nie wykonuje działań naprawczych, o których mowa w art. 32 ust. 7 pkt 1,

7) przyjmuje wnioski o przeprowadzenie kontroli zgodności i wydaje certyfikaty zgodności mimo zakazu, o którym mowa w art. 32 ust. 7 pkt 2,

8) wydaje, ogranicza, zawiesza i cofa certyfikaty zgodności lub wykonuje inne czynności urzędowe, mimo że przestała spełniać warunki określone w art. 29 lit. b rozporządzenia 2017/625,

9) działa jako upoważniona jednostka certyfikująca mimo doręczenia decyzji o wycofaniu zadań, o którym mowa w art. 33 lit. b rozporządzenia 2017/625,

10) nie informuje Głównego Inspektora lub innych upoważnionych jednostek certyfikujących o:

a) odmowie wydania certyfikatu zgodności, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 35 ust. 5, albo

b) cofnięciu certyfikatu zgodności, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 35 ust. 7,

11) wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 36 ust. 1, nie prowadzi wykazu, o którym mowa w tym przepisie,

12) wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 36 ust. 2, nie przekazuje Głównemu Inspektorowi wykazu, o którym mowa w art. 36 ust. 1, lub nie przekazuje tego wykazu w terminie określonym w art. 36 ust. 2, lub przekazuje go niezgodnie z formą lub sposobem określonymi w tym przepisie, lub przekazuje ten wykaz zawierający nieprawdziwe lub niekompletne dane lub informacje,

13) wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 37 ust. 1, nie przekazuje Głównemu Inspektorowi sprawozdania, wykazu lub informacji, o których mowa w tym przepisie, lub nie przekazuje tych dokumentów w terminie określonym w tym przepisie, lub przekazuje te dokumenty niezgodnie z formą lub sposobem określonymi w tym przepisie, lub przekazuje te dokumenty zawierające nieprawdziwe lub niekompletne dane lub informacje

- podlega karze pieniężnej w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary.

2. Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, nie może być wyższa niż 10% przychodu upoważnionej jednostki certyfikującej osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia tej kary.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, jeżeli upoważniona jednostka certyfikująca nie osiągnęła przychodu w roku rozliczeniowym poprzedzającym rok nałożenia kary pieniężnej.

Art.  55.  [Kary pieniężne za działanie jako upoważniona jednostka certyfikująca bez upoważnienia oraz za uniemożliwianie lub utrudnianie przeprowadzenia czynności kontrolnych]

Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która:

1) działa jako upoważniona jednostka certyfikująca bez upoważnienia, podlega karze pieniężnej w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary;

2) uniemożliwia organowi Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych prowadzenie czynności kontrolnych w ramach nadzoru, o którym mowa w art. 32 ust. 1, podlega karze pieniężnej w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary;

3) utrudnia organowi Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych prowadzenie czynności kontrolnych w ramach nadzoru, o którym mowa w art. 32 ust. 1, podlega karze pieniężnej w wysokości do piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary;

4) nie udostępnia dokumentów lub nie udziela informacji i pomocy, o której mowa w art. 32 ust. 6, w zakresie niezbędnym do sprawdzenia prawidłowości przeprowadzania przez upoważnioną jednostkę certyfikującą kontroli urzędowej, w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 pkt 7, podlega karze pieniężnej do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary.

Art.  56.  [Kara pieniężna za używanie nazwy niezgodnie ze specyfikacją produktu lub za naruszenie zakresu ochrony; kara pieniężna za niezgodne z przepisami używanie oznaczenia, skrótu lub symbolu]

1. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która używa nazwy zarejestrowanej jako nazwa pochodzenia, oznaczenie geograficzne lub gwarantowana tradycyjna specjalność albo określeń tradycyjnych niezgodnie ze specyfikacją produktu lub narusza zakres ochrony tej nazwy określony w:

1) art. 13 ust. 1 lub art. 24 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia nr 1151/2012 - w przypadku produktów rolnych i środków spożywczych,

2) art. 103 ust. 2 rozporządzenia nr 1308/2013 - w przypadku win,

3) art. 113 ust. 2 rozporządzenia nr 1308/2013 - w przypadku określeń tradycyjnych,

4) art. 21 ust. 2 rozporządzenia 2019/787 - w przypadku napojów spirytusowych

- podlega karze pieniężnej w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary.

2. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która ponownie używa nazwy zarejestrowanej jako nazwa pochodzenia, oznaczenie geograficzne lub gwarantowana tradycyjna specjalność albo określeń tradycyjnych niezgodnie ze specyfikacją produktu lub narusza zakres ochrony tej nazwy określony w:

1) art. 13 ust. 1 lub art. 24 ust. 1, 2 i 4 rozporządzenia nr 1151/2012 - w przypadku produktów rolnych i środków spożywczych,

2) art. 103 ust. 2 rozporządzenia nr 1308/2013 - w przypadku win,

3) art. 113 ust. 2 rozporządzenia nr 1308/2013 - w przypadku określeń tradycyjnych,

4) art. 21 ust. 2 rozporządzenia 2019/787 - w przypadku napojów spirytusowych

- podlega karze pieniężnej w wysokości do pięćdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary, nie niższej od wysokości kary pieniężnej nałożonej poprzednio za takie naruszenie.

3. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która używa oznaczenia, skrótu lub symbolu z naruszeniem przepisów, o których mowa w:

1) art. 44 ust. 1 lit. a lub b rozporządzenia nr 1151/2012,

2) art. 120 ust. 1 lit. e rozporządzenia nr 1308/2013 lub

3) art. 16 rozporządzenia 2019/787

- podlega karze pieniężnej w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary.

4. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która ponownie używa oznaczenia, skrótu lub symbolu z naruszeniem przepisów, o których mowa w:

1) art. 44 ust. 1 lit. a lub b rozporządzenia nr 1151/2012,

2) art. 120 ust. 1 lit. e rozporządzenia nr 1308/2013 lub

3) art. 16 rozporządzenia 2019/787

- podlega karze pieniężnej w wysokości do pięćdziesięciokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary.

5. Osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która używa określenia tradycyjnego wpisanego do rejestru chronionych określeń tradycyjnych w sektorze wina, o którym mowa w art. 25 rozporządzenia 2019/34, z naruszeniem zakresu jego ochrony określonego w art. 113 ust. 2 rozporządzenia nr 1308/2013, podlega karze pieniężnej w wysokości do dwudziestokrotności przeciętnego wynagrodzenia za rok poprzedzający rok wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary.

Art.  57.  [Nakładanie, wymierzanie i uiszczanie kar pieniężnych]

1. Główny Inspektor nakłada, w drodze decyzji, kary pieniężne, o których mowa w art. 54 ust. 1 oraz art. 55 pkt 1 i 4.

2. Kary pieniężne, o których mowa w art. 55 pkt 2 i 3 oraz art. 56, nakłada, w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzonej kontroli wojewódzki inspektor.

3. Kary pieniężne, o których mowa w art. 54-56, wymierza się z uwzględnieniem stopnia szkodliwości czynu, zakresu naruszenia, dotychczasowej działalności podmiotu dokonującego naruszenia i wielkości korzyści majątkowej, którą podmiot ten uzyskał lub którą mógłby uzyskać w związku z naruszeniem, w przypadku gdy korzyść majątkowa ma zastosowanie.

4. W przypadku niskiego stopnia szkodliwości czynu, niewielkiego zakresu naruszenia i braku stwierdzenia istotnych uchybień w dotychczasowej działalności podmiotu dokonującego naruszenia można odstąpić, w drodze decyzji, od nałożenia kar pieniężnych, o których mowa w art. 54-56.

5. Termin zapłaty kar pieniężnych, o których mowa w art. 54-56, wynosi 30 dni od dnia, w którym decyzja o nałożeniu kary stała się ostateczna.

6. Środki finansowe pochodzące z kar pieniężnych, o których mowa w art. 54-56, są wnoszone na rachunek bieżący dochodów państwowej jednostki budżetowej obsługującej odpowiednio Głównego Inspektora albo wojewódzkiego inspektora, który wydał decyzję o nałożeniu kary.

Art.  58.  [Zwrot kary pieniężnej]

W przypadku uchylenia albo stwierdzenia nieważności decyzji o nałożeniu kary pieniężnej, albo uwzględnienia skargi na decyzję o nałożeniu kary pieniężnej przez organ, który wydał decyzję, albo przez sąd administracyjny uiszczona kara pieniężna podlega zwrotowi w terminie 14 dni od dnia, w którym wydana decyzja lub wydane orzeczenie o zwrocie tej kary stały się ostateczne.

Art.  59.  [Uzupełniające stosowanie do kar pieniężnych przepisów Ordynacji podatkowej]

W zakresie nieuregulowanym w tym rozdziale oraz w Kpa do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 i 2707 oraz z 2023 r. poz. 180, 326, 511 i 556), z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują Głównemu Inspektorowi albo wojewódzkiemu inspektorowi właściwemu ze względu na miejsce przeprowadzenia kontroli.