Rozdział 7 - Przepisy końcowe. - Służba w organach bezpieczeństwa publicznego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1954.34.142

Akt utracił moc

Wersja od: 21 lipca 1954 r.

Rozdział  7.

Przepisy końcowe.

Art.  50.

1. Zdolność fizyczną funkcjonariusza do służby oraz związek pogorszenia stanu zdrowia ze służbą ustalają komisje lekarskie powołane przez Ministra Bezpieczeństwa Publicznego.

2. Minister Bezpieczeństwa Publicznego określi skład oraz zasady i tryb postępowania komisji lekarskich.

Art.  51.

1. Warunek przewidziany w art. 4 pkt 4 nie dotyczy kandydatów do szkół oficerskich bezpieczeństwa publicznego.

2. Czas przebyty w szkole oficerskiej bezpieczeństwa publicznego może być zaliczony na poczet zasadniczej służby wojskowej na zasadach określonych przez Ministra Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Bezpieczeństwa Publicznego.

Art.  52.

Zasady i tryb wykonywania przez funkcjonariuszów powszechnego obowiązku wojskowego określi Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Bezpieczeństwa Publicznego.

Art.  53.

1. W przypadku zwolnienia ze służby podoficerowie i oficerowie bezpieczeństwa publicznego podlegają ocenie kwalifikacyjnej, na której podstawie zostaje im nadany stopień wojskowy, odpowiadający ich kwalifikacjom.

2. Zasady i tryb postępowania przy kwalifikacji określi Minister Obrony Narodowej w porozumieniu z Ministrem Bezpieczeństwa Publicznego.

Art.  54.

1. W przypadku popełnienia przez funkcjonariusza czynu podlegającego ukaraniu w postępowaniu karno-administracyjnym organ powołany do orzekania zawiadamia o tym niezwłocznie przełożonego funkcjonariusza.

2. Organ bezpieczeństwa publicznego ma prawo w ciągu 14 dni od zawiadomienia przejąć sprawę w celu skierowania jej do postępowania dyscyplinarnego.

3. W przypadku popełnienia przez funkcjonariusza czynu, za który w myśl obowiązujących przepisów właściwe organy mogą nakładać kary porządkowe jak również gdy zachodzi potrzeba przymusowego sprowadzenia funkcjonariusza oraz w przypadku gdy właściwe organy uprawnione są do stosowania aresztu jako środka przymuszenia, organy te zwracają się do organów bezpieczeństwa publicznego, które stosują środki przewidziane w przepisach obowiązujących w organach bezpieczeństwa publicznego.

Art.  55.

1. Pracownicy zatrudnieni w organach bezpieczeństwa publicznego na podstawie umowy o pracę odpowiadają w sprawach o przestępstwa przed sądami powszechnymi.

2. Minister Bezpieczeństwa Publicznego określi zasady i tryb odpowiedzialności dyscyplinarnej pracowników wymienionych w ust. 1.

Art.  56.

1. Funkcjonariuszom oraz pracownikom zatrudnionym w organach bezpieczeństwa publicznego na podstawie umowy o pracę, którzy przeszli do pracy w innych organach administracji państwowej lub instytucji państwowej albo przedsiębiorstwie uspołecznionym za zgodą dotychczasowego i nowego zakładu pracy, zalicza się czas służby (pracy) w organach bezpieczeństwa publicznego do czasu pracy wymaganego dla uzyskania praw urlopowych w nowym miejscu pracy.

2. Przepis ust. 1 stosuje się również do funkcjonariuszów i pracowników, którzy przeszli do służby (pracy) w organach bezpieczeństwa publicznego z innych organów administracji państwowej lub instytucji państwowej albo przedsiębiorstwa uspołecznionego.

Art.  57.

W art. 17 § 1 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zmianie przepisów postępowania karnego (Dz. U. Nr 38, poz. 348) pod lit. d) skreśla się wyrazy "i pracownicy".

Art.  58.

W art. IV ust. 1 przepisów wprowadzających Kodeks Karny Wojska Polskiego (Dz. U. z 1944 r. Nr 6, poz. 28 i z 1951 r. Nr 6, poz. 55) skreśla się wyrazy "oraz funkcjonariusze i pracownicy bezpieczeństwa publicznego".

Art.  59.

W ustawie z dnia 18 stycznia 1951 r. o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. Nr 6, poz. 55) art. 20 otrzymuje brzmienie:

"Art. 20. Określone w niniejszej ustawie uprawnienia Ministra Obrony Narodowej przysługują w odniesieniu do Wojsk Wewnętrznych Ministrowi Bezpieczeństwa Publicznego".

Art.  60.

Dekret wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.