Rozdział 8 - Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonariuszy - Służba Więzienna.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.207.1761 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 2006 r.

Rozdział  8

Odpowiedzialność dyscyplinarna funkcjonariuszy

Art.  125.

1. Funkcjonariusz ponosi odpowiedzialność dyscyplinarną za popełnione przestępstwa i wykroczenia niezależnie od odpowiedzialności karnej.

2. Funkcjonariusz podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie dyscypliny służbowej, nieprzestrzeganie etyki zawodowej, a zwłaszcza honoru, godności i dobrego imienia służby, oraz w innych przypadkach określonych w ustawie.

3. Naruszeniem dyscypliny służbowej jest w szczególności:

1) niedopełnienie obowiązków funkcjonariusza wynikających ze złożonego ślubowania, a także przepisów niniejszej ustawy oraz przepisów wydanych na jej podstawie;

2) odmowa wykonania lub niewykonanie polecenia służbowego, z wyjątkiem przypadku określonego w art. 58 ust. 2;

3) zaniechanie czynności służbowej wynikającej z przepisów prawa;

4) wykonanie czynności służbowej w sposób niedbały albo sprzecznie z obowiązującymi zasadami;

5) świadome wprowadzenie w błąd przełożonego lub innego funkcjonariusza, jeżeli spowodowało to lub mogło spowodować szkodę dla służby, funkcjonariusza bądź innej osoby;

6) nadużycie zajmowanego stanowiska do osiągnięcia korzyści materialnej lub osobistej;

7) wprowadzenie się w stan ograniczający zdolność wykonywania zadania służbowego lub uniemożliwiający jego wykonanie.

Art.  126.

1. Funkcjonariuszowi mogą być wymierzone następujące kary dyscyplinarne:

1) upomnienie;

2) nagana;

3) surowa nagana;

4) ostrzeżenie o niepełnej przydatności na zajmowanym stanowisku służbowym;

5) przeniesienie na niższe stanowisko służbowe;

6) obniżenie stopnia;

7) pozbawienie stopnia;

8) ostrzeżenie o niepełnej przydatności do służby;

9) wydalenie ze służby.

2. (skreślony).

3. W stosunku do funkcjonariuszy skoszarowanych, oprócz kar wymienionych w ust. 1 i 2 ²⁰ , można stosować ponadto karę dyscyplinarną zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania przez czas określony nieprzekraczający 14 dni.

4. W uzasadnionych przypadkach można łączyć karę przeniesienia na niższe stanowisko służbowe z karą obniżenia stopnia, a karę wydalenia ze służby z karą pozbawienia stopnia.

Art.  127.

1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie 90 dni od dnia otrzymania przez przełożonego, o którym mowa w art. 130, wiadomości o popełnieniu czynu podlegającego odpowiedzialności dyscyplinarnej.

2. Nie można wymierzyć funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej po upływie 3 lat od dnia popełnienia czynu, o którym mowa w ust. 1; jeżeli jednak czyn stanowi przestępstwo, okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia karalności tego przestępstwa.

3. Termin wymieniony w ust. 1 nie biegnie w razie nieobecności funkcjonariusza w służbie.

Art.  128.

(skreślony).

Art.  129.

1. Za czyny, za które w myśl odrębnych przepisów właściwe organy są uprawnione do nakładania kar porządkowych, funkcjonariusze ponoszą wyłącznie odpowiedzialność dyscyplinarną.

2. Odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają również funkcjonariusze, w przypadkach gdy właściwe organy są uprawnione do stosowania grzywny w celu przymuszenia.

3. Organy, o których mowa w ust. 1 i 2, występują do przełożonego właściwego w sprawach osobowych funkcjonariusza o pociągnięcie funkcjonariusza do odpowiedzialności dyscyplinarnej.

Art.  130.

1. Wymierzanie kar dyscyplinarnych należy do przełożonych właściwych w sprawach osobowych funkcjonariuszy lub wyższych przełożonych. Wymierzenie oficerowi kary dyscyplinarnej wymienionej w art. 126 ust. 1 pkt 9 należy do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej, a kar wymienionych w art. 126 ust. 1 pkt 6 i 7 - do przełożonych, o których mowa w art. 54 ust. 1 i 2.

2. O wyniku postępowania dyscyplinarnego informuje się sąd lub prokuratora, jeżeli postępowanie dyscyplinarne zostało wszczęte na ich wniosek.

Art.  131.

1. Od wymierzonej kary dyscyplinarnej służy zażalenie do właściwego sądu dyscyplinarnego.

2. (skreślony).

3. Zażalenie może wnieść ukarany funkcjonariusz lub wyższy przełożony.

Art.  132.

1. Członkowie sądów dyscyplinarnych są wybieralni.

2. Przy orzekaniu członkowie sądów dyscyplinarnych są niezawiśli.

3. Sądy dyscyplinarne orzekają na podstawie swego przekonania opartego na swobodnej ocenie przeprowadzonych dowodów.

4. (skreślony).

Art.  132a.

1. 21 Od orzeczenia sądu dyscyplinarnego funkcjonariuszowi, wyższemu przełożonemu oraz Ministrowi Sprawiedliwości służy skarga do sądu administracyjnego.

2. Minister Sprawiedliwości może wnieść skargę, o której mowa w ust. 1, w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia orzeczenia wyższemu przełożonemu.

Art.  133.

Minister Sprawiedliwości wyda, w drodze rozporządzenia, regulamin dyscyplinarny określający szczegółowe zasady i tryb przeprowadzania postępowań dyscyplinarnych, wymierzania kar dyscyplinarnych i ich wykonywania, zawieszania, zacierania i darowania, a także odwoływania się od wymierzonych kar, szczegółową organizację sądów dyscyplinarnych, ich właściwość, tryb wybierania ich członków oraz zasady i tryb postępowania przed tymi sądami.

²⁰ Ust. 2 skreślony przez art. 5 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U.01.106.1149), która weszła w życie z dniem 17 października 2001 r.

²¹ Art. 132a ust. 1 zmieniony przez art. 40 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U.02.153.1271) z dniem 1 stycznia 2004 r.