§ 2. - Warunki i tryb usprawiedliwiania niestawiennictwa oskarżonych, świadków i innych uczestników postępowania karnego z powodu choroby oraz sposób wyznaczania lekarzy uprawnionych do wystawiania zaświadczeń potwierdzających niemożność stawienia się na wezwanie lub zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2003.110.1049

Akt utracił moc

Wersja od: 27 czerwca 2003 r.

§  2.

1. Organ prowadzący postępowanie karne usprawiedliwia niestawiennictwo uczestników tego postępowania z powodu choroby, po przedłożeniu przez nich zaświadczenia potwierdzającego niemożność stawiennictwa, zwanego dalej "zaświadczeniem", wystawionego przez:

1) lekarza publicznego lub niepublicznego zakładu opieki zdrowotnej wyznaczonego w sposób wskazany w § 6, udzielającego świadczeń zdrowotnych na obszarze, na którym mieszka lub przebywa uczestnik postępowania;

2) ordynatora oddziału szpitala, w którym uczestnik postępowania przebywa na leczeniu;

3) lekarza udzielającego świadczeń zdrowotnych w zakładzie opiekuńczo-leczniczym, zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym, sanatorium, prewentorium, innym zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych w odpowiednim stałym pomieszczeniu, w których uczestnik postępowania przebywa na leczeniu.

2. Niestawiennictwo z powodu choroby uczestników postępowania, będących żołnierzami w czynnej służbie wojskowej albo innymi osobami uprawnionymi do korzystania ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez zakłady opieki zdrowotnej utworzone przez Ministra Obrony Narodowej lub Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, usprawiedliwia się również po przedłożeniu przez nich zaświadczenia wystawionego przez właściwego lekarza wojskowego lub właściwego lekarza służby zdrowia Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.

3. Wzór zaświadczenia stanowi załącznik do rozporządzenia.