Zadrzewienia dróg publicznych objętych zakresem działania Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.51.332

Akt utracił moc
Wersja od: 11 grudnia 1972 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA GOSPODARKI TERENOWEJ I OCHRONY ŚRODOWISKA
z dnia 2 grudnia 1972 r.
w sprawie zadrzewień dróg publicznych objętych zakresem działania Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska.

Na podstawie art. 30 ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 20, poz. 90) zarządza się, co następuje:
Przepisy niniejszego rozporządzenia stosuje się do dróg publicznych, określonych w art. 14 ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 20, poz. 90), zwanej dalej "ustawą".
Drogi, ulice i place, zwane dalej "drogami", należy obsadzać drzewami i krzewami w celu:
1)
zapewnienia warunków zdrowotnych ludności przez poprawę czystości powietrza oraz ochronę przed nadmiernym nasłonecznieniem i hałasem,
2)
podniesienia wyglądu estetycznego otoczenia dróg i wprowadzenia elementów dekoracyjnych w krajobrazie miast i wsi.
Zadania zarządów dróg określone w art. 28 ustawy należą do organów do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska prezydiów rad narodowych, zwanych dalej "organami do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska", oraz naczelników gmin.
Roczne i wieloletnie plany obsadzania drzewami i krzewami dróg należy podawać do wiadomości państwowym jednostkom organizacyjnym eksploatującym sieci energetyczne, łączności, wodociągowe, kanalizacyjne, ciepłownicze, gazownicze lub komunikacyjne.
1.
Obsadzanie dróg drzewami lub krzewami przy ich budowie i przebudowie może być dokonywane tylko na podstawie projektów technicznych inwestycji zatwierdzonych przez właściwe organy.
2.
Projekty wymienione w ust. 1, dotyczące obsadzenia drzewami i krzewami odcinków dróg przelotowych w granicach miast nie stanowiących powiatów oraz w granicach wsi, należy uzgadniać z właściwymi zarządami dróg.
1.
Drzewa i krzewy powinny być sadzone przy wszystkich drogach, jeżeli pozwalają na to warunki techniczne zagospodarowania nadziemnego i podziemnego, jak również względy ekonomiczne.
2.
Na drogach nowo projektowanych lub modernizowanych najmniejsza szerokość pasa ziemi dla jednego rzędu drzew, w którym są zabronione wykopy, wynosi 3 m.
1.
Drzewa i krzewy przy drogach powinny być sadzone i utrzymywane w odległościach takich, by nie zakłócały ruchu drogowego i nie utrudniały warunków zamieszkiwania.
2.
Drzewa i krzewy powinny być sadzone na gruntach przyległych do istniejącej drogi, gdy w wieloletnim planie gospodarczym jest przewidziane poszerzenie jej korony lub gdy istniejące w dotychczasowych pasach przydrożnych drzewa i krzewy w wyniku poszerzenia drogi podlegają usunięciu.
3.
O zamierzonym obsadzeniu drzewami i krzewami gruntów przyległych do drogi organ do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska lub naczelnik gminy zawiadamia zainteresowanych właścicieli gruntów przyległych co najmniej na rok przed terminem zamierzonego sadzenia.
4.
Drogi obsadzone drzewami nieprawidłowo należy w miarę możliwości zadrzewiać zgodnie z przepisami rozporządzenia.
1.
Organy do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska lub naczelnicy gmin zapewniają stałą pielęgnację drzew i krzewów znajdujących się w obrębie pasa drogowego odpowiednio do istniejących warunków lokalnych, uwzględniając konieczność jednoczesnego stosowania:
1)
zabiegów agrotechnicznych,
2)
ochrony przed chorobami i szkodnikami,
3)
zabiegów pielęgnacyjnych,
4)
ochrony przed uszkodzeniami mechanicznymi,
5)
zasad bezpieczeństwa publicznego.
2.
Prowadzący roboty budowlane wzdłuż dróg jest obowiązany:
1)
zawiadomić o zamierzonych robotach odpowiedni organ do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska lub naczelnika gminy,
2)
zabezpieczyć zadrzewienia (zakrzewienia) przydrożne przed uszkodzeniem,
3)
stosować się do wskazówek organu do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska lub naczelnika gminy.
3.
Przepis ust. 2 nie ma zastosowania w razie wykonywania robót nawierzchniowych bez zmiany szerokości jezdni.
1.
Cięcie koron drzew niezbędne w związku z eksploatacją przewodów nadziemnych i budynków, jak również w związku z ustawianiem znaków drogowych, oświetlaniem dróg oraz w innych koniecznych wypadkach, może być dokonywane tylko za zgodą organu do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska lub naczelnika gminy i pod ich nadzorem albo przez przedsiębiorstwa lub zakłady zieleni.
2.
Usuwanie drzew i krzewów ze względów bezpieczeństwa, zdrowotnych lub estetycznych oraz drzew wykazujących objawy chorobowe może być dokonywane za zgodą organu do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska lub naczelnika gminy.
3.
Poza wypadkami określonymi w ust. 1 i 2 usunięciu podlegają:
1)
drzewa i krzewy martwe,
2)
wywroty,
3)
drzewa i krzewy, których pozostawienie utrudniałoby lub uniemożliwiałoby przebudowę drogi,
4)
drzewa i krzewy, które zagrażają bezpieczeństwu ruchu na drodze przez ograniczenie widoczności na odległość mniejszą niż określona odpowiednim normatywem technicznym,
5)
drzewa i krzewy, których utrzymanie uniemożliwia właściwą eksploatację lub korzystanie z drogi,
6)
drzewa i krzewy, których usunięcie wynika z realizacji planów odmłodzenia lub modernizacji.
4.
Usuniecie drzewa będącego pomnikiem przyrody może być dokonane tylko w koniecznych wypadkach i wymaga uzyskania przez organ do spraw gospodarki terenowej i ochrony środowiska lub naczelnika gminy zgody organu do spraw ochrony przyrody prezydium właściwej wojewódzkiej rady narodowej (rady narodowej miasta wyłączonego z województwa).
Zabrania się na drogach:
1)
samowolnego usuwania drzew i krzewów, ścinania ich gałęzi oraz zrywania i strącania kwiatów, owoców i nasion,
2)
niszczenia i uszkadzania drzew i krzewów, łamania ich gałęzi, obdzierania kory, łamania pali służących do ochrony drzew,
3)
rozkopywania ziemi w odległości mniejszej niż 1,5 m od drzew i krzewów,
4)
sypania soli albo innych środków chemicznych lub polewania (posypywania) nimi chodników i ziemi wokół drzew i krzewów,
5)
składania pod drzewami i krzewami śniegu i nieczystości pochodzących z nawierzchni dróg oczyszczanych środkami chemicznymi.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1973 r.