Art. 36. - Zakwaterowanie sił zbrojnych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1992.5.19 t.j.
Akt utracił moc Wersja od: 10 sierpnia 1995 r.
Art. 36.
1.
Żołnierz zwolniony z zawodowej służby wojskowej pełnionej jako służba stała wskutek utraty stopnia wojskowego, ukarania karą dyscyplinarną usunięcia z tej służby albo skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę pozbawienia wolności, który nie nabył prawa do emerytury wojskowej albo do wojskowej renty inwalidzkiej z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku ze służbą wojskową, podlega przekwaterowaniu wraz z osobami wspólnie z nim zamieszkałymi z zajmowanej kwatery do zastępczego pomieszczenia mieszkalnego.2.
Pomieszczenie zastępcze dostarcza i przydziela właściwy wojskowy organ kwaterunkowy na zasadach określonych w Prawie lokalowym.3.
Koszty przekwaterowania w wypadkach określonych w ust. 1 ponoszą organy wojskowe.4.
Osoby, o których mowa w ust. 1, do czasu ich przekwaterowania uiszczą za zajmowane lokale czynsz i opłaty w wysokości przewidzianej w przepisach Prawa lokalowego.5.
Przepisy ust. 1-4 stosuje się odpowiednio do żołnierza, któremu nie przysługuje prawo do zaopatrzenia emerytalnego wskutek skazania prawomocnym wyrokiem sądu po zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej na karę dodatkową pozbawienia praw publicznych.6.
Minister Obrony Narodowej lub upoważniony przez niego organ wojskowy może przydzielić zamienny lokal mieszkalny osobom, o których mowa w ust. 1, lub pozostawić w lokalu dotychczas zajmowanym.