Dział 6 - Postępowanie w sprawach świadczeń i wypłata świadczeń. - Zaopatrzenie emerytalne pracowników i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1982.40.267

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 2000 r.

DZIAŁ  VI

Postępowanie w sprawach świadczeń i wypłata świadczeń.

Rozdział  1

Ogólne zasady postępowania.

Art.  88. 

Decyzje w sprawach świadczeń wydają i świadczenia te wypłacają oddziały Zakładu Ubezpieczeń Społecznych właściwe ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej lub inne jednostki organizacyjne określone w przepisach wydanych na podstawie art. 94 i 105, zwane dalej "organami rentowymi".

Art.  89. 

1. 75  Postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku, chyba że ustawa lub przepis szczególny stanowi inaczej.

2. 76  Wnioski w sprawie przyznania świadczeń zgłasza się w organie rentowym za pośrednictwem zakładu pracy lub bezpośrednio, a w stosunku do osób, o których mowa w art. 63¹, za pośrednictwem administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego.

3. 77  Do wniosku w sprawie przyznania świadczeń powinny być dołączone dowody uzasadniające prawo do świadczeń i ich wysokości, określone w drodze rozporządzenia przez Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.

4. 78  Postępowanie w sprawach o renty rodzinne po zmarłym emerycie lub renciście, który pobierał dodatek rodzinny, wszczyna się z urzędu.

Art.  90. 

1. 79  Decyzja powinna być wydana w ciągu 14 dni:

1) od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji,

2) od upływu dodatkowego terminu do przedstawienia niezbędnych dowodów.

11. 80  Wypłata świadczeń powinna nastąpić w terminie 14 dni od daty decyzji wydanej zgodnie z ust. 1.

2. Od decyzji organu rentowego przysługują osobie zainteresowanej środki odwoławcze określone w odrębnych przepisach.

Art.  90¹.  ⁸¹

1. Organ rentowy wydaje decyzję o przyznaniu renty z tytułu okresowej niezdolności do pracy na okres wskazany w orzeczeniu, o którym mowa w art. 25 ust. 3.

2. W razie orzeczenia celowości przekwalifikowania zawodowego organ rentowy wydaje decyzję o przyznaniu renty szkoleniowej na okres 6 miesięcy i kieruje zainteresowanego do wojewódzkiego urzędu pracy w celu poddania przekwalifikowaniu zawodowemu.

3. Na wniosek dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy organ rentowy wydaje decyzję o przedłużeniu prawa do renty szkoleniowej na okres wskazany w tym wniosku, z uwzględnieniem przepisu art. 34 ust. 3.

4. Organ rentowy ponownie kieruje zainteresowanego do lekarza orzecznika, jeżeli dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy zawiadomi o braku możliwości przekwalifikowania do innego zawodu.

Art.  91. 

Jeżeli prawo do świadczeń zostało udowodnione, ale zainteresowany nie przedłożył dowodów nizbędnych do ustalenia wysokości świadczeń, organ rentowy przyznaje zainteresowanemu świadczenia w kwocie zaliczkowej zbliżonej do kwoty przewidywanych świadczeń.

Art.  92. 

1. Wyciągi z akt stanu cywilnego, zaświadczenia wydawane w celu ustalenia uprawnień do świadczeń oraz pisma o wydanie tych dokumentów są wolne od opłat.

2. W sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie osoby zainteresowane i organy rentowe są zwolnione od wszelkich opłat.

Art.  93. 

Organy administracji państwowej i zakłady pracy są obowiązane udzielać organom rentowym pomocy i informacji w sprawach świadczeń przewidzianych w ustawie.

Art.  94.  ⁸²

 Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowy tryb postępowania w sprawach ustalania prawa do świadczeń pieniężnych przewidzianych w ustawie.

Art.  95. 

W postępowaniu w sprawach o świadczenia określone w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej.

Rozdział  2

Obowiązki zakładów pracy.

Art.  96. 

1. Uspołecznione zakłady pracy są obowiązane do:

1) udzielania pracownikowi i pozostałym po nim członkom rodziny informacji o przysługujących im świadczeniach,

2) ustalania na podstawie posiadanej dokumentacji, nie później niż na 2 lata przed osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego, czy ma on okres zatrudnienia wymagany do emerytury, i zawiadomienia pracownika o wyniku tych ustaleń,

3) współdziałania z pracownikiem w gromadzeniu dokumentacji o zatrudnieniu w poprzednich zakładach pracy,

4) wydawania zaświadczeń niezbędnych do ustalenia prawa do świadczeń i ich wysokości.

2. Uspołecznione zakłady pracy są obowiązane również do:

1) przygotowania wniosku o emeryturę i przedłożenia go organowi rentowemu nie później niż na 2 miesiące przed zamierzonym terminem przejścia pracownika na emeryturę, a jeżeli część okresu udowadniana jest zeznaniami świadków - nie później niż na 6 miesięcy przed tym terminem,

2) przygotowania, za zgodą pracownika, wniosku o rentę inwalidzką i przedłożenia go organowi rentowemu na 2 miesiące przed ustaniem prawa do zasiłków chorobowych,

3) poinformowania bezzwłocznie po śmierci pracownika pozostałej po nim rodziny o warunkach uzyskania renty rodzinnej, przygotowania wniosku o rentę i przedłożenia go organowi rentowemu.

3. W trakcie postępowania w sprawach o świadczenia zakłady pracy są obowiązane udzielać pracownikom i ich rodzinom niezbędnej pomocy.

4. 83  Przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do administracji zakładu karnego i aresztu śledczego, jeżeli o świadczenia ubiega się osoba, o której mowa w art. 63¹, lub pozostali po niej członkowie rodziny.

Art.  97. 

1. Jeżeli wskutek niedopełnienia lub nienależytego dopełnienia przez zakład pracy obowiązków określonych w art. 96 ust. 1 i 2:

1) organ rentowy nie mógł wydać decyzji przyznającej emeryturę lub dokonać wypłaty świadczenia w kwocie zaliczkowej od dnia, w którym ustał stosunek pracy - zakład pracy jest zobowiązany na wniosek pracownika przedłużyć stosunek pracy na czas określony do chwili wydania tej decyzji,

2) pracownik lub pozostali po nim członkowie rodziny ponieśli szkodę - zakład pracy jest zobowiązany do wynagrodzenia tej szkody według przepisów prawa cywilnego.

2. Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, jeżeli pracownik utrudnia postępowanie mające na celu ustalenie prawa do emerytury lub renty.

3. 84  Przepisy ust. 1 pkt 2 i ust. 2 stosuje się odpowiednio do administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego, jeżeli wskutek niedopełnienia lub nienależytego dopełnienia przez ten zakład obowiązków określonych w art. 96 ust. 1 i 2 szkodę poniosła osoba, o której mowa w art. 63¹, lub pozostali po niej członkowie rodziny.

Art.  98.  ⁸⁵

 Minister Pracy i Polityki Socjalnej może nałożyć na zakłady pracy obowiązek udzielania pracownikom przechodzącym na emeryturę lub rentę oraz członkom rodzin pozostałym po pracownikach innych form pomocy niż określone w art. 96.

Rozdział  3

Ogólne zasady wypłaty świadczeń.

Art.  99.  ⁸⁶

 Świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Art.  100. 

1. Świadczenia wypłaca się za miesiące kalendarzowe w dniu ustalonym w decyzji organu rentowego jako termin płatności świadczeń.

2. 87  Świadczenia wypłaca się do rąk osoby uprawnionej, za pośrednictwem poczty lub innych osób prawnych upoważnionych do prowadzenia działalności w zakresie doręczania świadczeń albo, na wniosek tej osoby, na jej rachunek w banku.

Art.  101.  ⁸⁸

1. W razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości, przyznane lub podwyższone świadczenia wypłaca się poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż:

1) od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy lub wydano decyzję z urzędu,

2) za okres 3 lat wstecz, licząc od miesiąca, o którym mowa w pkt 1, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również w razie ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości wskutek wznowienia postępowania przed organami odwoławczymi albo wskutek kasacji, z tym że za miesiąc zgłoszenia wniosku przyjmuje się miesiąc wniesienia wniosku o wznowienie postępowania lub o kasację.

Art.  102. 

1. Wypłatę świadczeń wstrzymuje się, jeżeli:

1) powstaną okoliczności uzasadniające zawieszenie prawa do świadczeń lub ustanie tego prawa,

2) osoba pobierająca świadczenia mimo pouczenia lub żądania organu rentowego nie przedłoży dowodów stwierdzających dalsze istnienie prawa do świadczeń,

3) osoba uprawniona do świadczeń nie poddała się badaniu lekarskiemu bez uzasadnionych przyczyn, mimo wezwania organu rentowego,

4) okaże się, że prawo do świadczeń nie istniało,

5) świadczenia nie mogą być doręczone z przyczyn niezależnych od organu rentowego.

2. 89  Wstrzymanie wypłaty świadczeń następuje poczynając od miesiąca:

1) przypadającego po miesiącu, w którym ustało prawo do świadczenia ustalone wskutek okresowej niezdolności do pracy,

2) przypadającego po miesiącu, w którym organ rentowy wydał decyzję o wstrzymaniu wypłaty w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4,

3) za który przysługiwało świadczenie nie doręczone w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 5.

3. 90  Przepis ust. 2 pkt 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli powstaną okoliczności uzasadniające zmniejszenie wysokości świadczeń.

4. 91  Decyzji o wstrzymaniu wypłaty świadczeń nie wydaje się w przypadkach określonych w art. 78 ust. 2 i ust. 3 pkt 1 i 2.

Art.  103. 

1. 92  W razie ustania przyczyny powodującej wstrzymanie wypłaty świadczenia, wypłatę wznawia się od miesiąca ustania tej przyczyny, jednak nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano z urzędu decyzję o jej wznowieniu.

2. Jeżeli wstrzymanie wypłaty świadczeń nastąpiło na skutek błedu organu rentowego, wypłatę wznawia się poczynając od miesiąca, w którym je wstrzymano, jednak za okres nie dłuższy niż 3 lata wstecz licząc od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek o wznowienie wypłaty lub wydano decyzję z urzędu o jej wznowieniu.

Art.  104. 

1. W razie śmierci osoby, która zgłosiła wniosek o świadczenia określone ustawą, świadczenia należne jej do dnia śmierci wypłaca się małżonkowi i dzieciom, z którymi prowadziła wspólne gospodarstwo domowe, a w razie ich braku - małżonkowi i dzieciom, z którymi osoba ta nie prowadziła wspólnego gospodarstwa domowego, oraz innym członkom rodziny uprawnionym do renty rodzinnej lub na których utrzymaniu pozostawała ta osoba.

2. Osoby wymienione w ust. 1 mają prawo do udziału w dalszym prowadzeniu postępowania o świadczenia, nie ukończonego wskutek śmierci osoby, która o te świadczenia wystąpiła.

3. Roszczenia o wypłatę świadczeń, o których mowa w ust. 1, wygasają po upływie 12 miesięcy od śmierci osoby, której świadczenia przysługiwały, chyba że przed upływem tego okresu zgłoszony zostanie wniosek o dalsze prowadzenie postępowania.

Art.  105.  ⁹³

 Minister Pracy i Polityki Socjalnej, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady wypłaty świadczeń.

Rozdział  4

Zwrot nienależnych świadczeń, potrącenia i egzekucja ze świadczeń.

Art.  106. 

1. Osoba, która pobrała nienależne jej świadczenia, jest obowiązana do ich zwrotu.

2. Za kwoty nienależnie pobranych świadczeń w rozumieniu ust. 1 uważa się:

1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenia była pouczona o braku prawa do ich pobierania,

2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub dokumentów albo w innych wypadkach świadomego wprowadzenia w błąd przez osobę pobierającą świadczenia.

3. Nie można żądać zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń za okres dłuższy niż 12 miesięcy, jeżeli osoba pobierająca świadczenia zawiadomiła organ rentowy o zajściu okoliczności powodujących ustanie lub zawieszenie prawa do świadczeń albo wstrzymanie wypłaty świadczeń, a mimo to świadczenia były jej nadal wypłacane, w pozostałych zaś wypadkach - za okres dłuższy niż 3 lata.

4. Organ rentowy może odstąpić od żądania zwrotu kwot nienależnie pobranych świadczeń w całości lub w części, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności.

Art.  107. 

1. 94  Organ rentowy - po odliczeniu należnego podatku dochodowego -może potrącić ze świadczeń pieniężnych określonych w ustawie następujące należności:

1) świadczenia wypłacane w kwocie zaliczkowej,

2) zasiłki wypłacane z tytułu pomocy społecznej, jeżeli przy wypłacie zastrzeżono ich potrącanie,

2a) 95  zasiłki wypłacone z Funduszu Pracy za okres, za który bezrobotnemu przyznano prawo do emerytury lub renty,

3) 96  kwoty nienależnie pobranych emerytur, rent i innych świadczeń z ubezpieczenia społecznego oraz funduszu alimentacyjnego, a także nienależnie pobranych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych w razie braku możliwości potrącenia z wypłacanych zasiłków rodzinnych lub pielęgnacyjnych,

4) 97  koszty utrzymania osób uprawnionych do świadczeń w zakładach lecznictwa stacjonarnego, w domu pomocy społecznej - na wniosek właściwego domu pomocy społecznej oraz koszty wyżywienia takich osób w zakładach szkolenia inwalidów.

2. Poza należnościami wymienionymi w ust. 1 ze świadczeń pieniężnych potrąceniu podlegają świadczenia alimentacyjne, z wyjątkiem wypadków, gdy:

1) świadczenia alimentacyjne mają być potrącane na rzecz kilku wierzycieli, a łączna suma, która może być potrącona, nie wystarcza na pełne pokrycie wszystkich należności alimentacyjnych,

2) świadczenie pieniężne zostało zajęte w trybie egzekucji sądowej lub administracyjnej.

Potrącenia świadczeń alimentacyjnych organ rentowy dokonuje na wniosek wierzyciela na podstawie przedłożonego przez niego tytułu wykonawczego.

3. 98  Świadczenia alimentacyjne - po odliczeniu należnego podatku dochodowego - potrąca się w pierwszej kolejności, a należności wymienione w ust. 1 - w kolejności podanej w tym przepisie.

Art.  108. 

1. Potrącenia nie mogą przekraczać:

1) trzech piątych miesięcznego świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają należności alimentacyjne,

2) połowy miesięcznego świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają należności, o których mowa w art. 107 ust. 1 pkt 1-3,

3) trzech czwartych świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają kwoty na koszty utrzymania osób uprawnionych do świadczeń w domu pomocy społecznej,

4) 99  jednej drugiej świadczenia - jeżeli potrąceniu podlegają koszty utrzymania osób uprawnionych do świadczeń w zakładach lecznictwa stacjonarnego lub koszty wyżywienia takich osób w zakładach szkolenia inwalidów.

2. Potrącenia świadczeń alimentacyjnych, łącznie z potrąceniami świadczeń wymienionych w art. 107 ust. 1 pkt 1-3, nie mogą przekraczać trzech piątych miesięcznego świadczenia pieniężnego.

Art.  109. 

1. 100  Świadczenia pieniężne podlegają egzekucji na zaspokojenie:

1) świadczeń alimentacyjnych - w trzech piątych częściach,

2) należności związanych z kosztami utrzymania w domach pomocy społecznej - w trzech czwartych częściach,

3) innych należności - w jednej czwartej części.

2. 101  W razie zbiegu egzekucji należności alimentacyjnych z egzekucją świadczeń wymienionych w ust. 1 pkt 2 i 3, świadczenia pieniężne podlegają egzekucji w trzech piątych częściach, a w razie zbiegu egzekucji należności kosztów utrzymania w domach pomocy społecznej z należnościami wymienionymi w ust. 1 pkt 3 - w trzech czwartych częściach.

3. Poza tym do egzekucji ze świadczeń pieniężnych stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego albo przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Art.  110. 

1. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa kwoty świadczeń pieniężnych wolne od potrąceń i egzekucji.

2. Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej, w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady dokonywania potrąceń, o których mowa w art. 107 ust. 1 pkt 4.

Art.  111.  ¹⁰²

 W razie przyznania (podwyższenia) świadczeń za okres wsteczny, organ rentowy ma prawo potrącić na zaspokojenie należności, o których mowa w art. 107, całą kwotę wyrównania należną do dnia wydania decyzji ustalającej prawo do świadczeń (ustalającej prawo do świadczeń w podwyższonej wysokości).

Art.  112. 

Od osób nie uprawnionych do dalszego pobierania świadczeń określonych w ustawie kwoty nienależnie pobranych świadczeń, o których mowa w art. 106 ust. 2, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, na podstawie ostatecznej decyzji organu rentowego.

⁷⁵ Art. 89 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 10 lit. a) ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz.U.89.35.190) z dniem 8 czerwca 1989 r.

⁷⁶ Art. 89 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

⁷⁷ Art. 89 ust. 3 zmieniony przez art. 55 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz.U.89.35.192) z dniem 1 lipca 1989 r.

⁷⁸ Art. 89 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 10 lit. b) ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym i o świadczeniach z ubezpieczenia społecznego (Dz.U.89.35.190) z dniem 8 czerwca 1989 r.

⁷⁹ Art. 90 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 9 lit. a) ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz.U.96.100.461) z dniem 1 września 1997 r.

⁸⁰ Art. 90 ust. 1¹ dodany przez art. 1 pkt 9 lit. b) ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz.U.96.100.461) z dniem 1 września 1997 r.

⁸¹ Art. 90¹ dodany przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz.U.96.100.461) z dniem 1 września 1997 r.

⁸² Art. 94 zmieniony przez art. 55 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz.U.89.35.192) z dniem 1 lipca 1989 r.

⁸³ Art. 96 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 26 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

⁸⁴ Art. 97 ust. 3 dodany przez art. 1 pkt 27 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

⁸⁵ Art. 98 zmieniony przez art. 55 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz.U.89.35.192) z dniem 1 lipca 1989 r.

⁸⁶ Art. 99 zmieniony przez art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.96.136.636) z dniem 31 grudnia 1996 r.

⁸⁷ Art. 100 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 28 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

⁸⁸ Art. 101 zmieniony przez art. 9 pkt 3 ustawy z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.96.136.636) z dniem 31 grudnia 1996 r.

⁸⁹ Art. 102 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 11 lit. a) ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz.U.96.100.461) z dniem 1 września 1997 r.

⁹⁰ Art. 102 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 11 lit. b) ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz.U.96.100.461) z dniem 1 września 1997 r.

⁹¹ Art. 102 ust. 4 dodany przez art. 1 pkt 11 lit. c) ustawy z dnia 28 czerwca 1996 r. o zmianie niektórych ustaw o zaopatrzeniu emerytalnym i o ubezpieczeniu społecznym (Dz.U.96.100.461) z dniem 1 września 1997 r.

⁹² Art. 103 ust. 1 zmieniony przez art. 9 pkt 4 ustawy z dnia 25 października 1996 r. o waloryzacji emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.96.136.636) z dniem 31 grudnia 1996 r.

⁹³ Art. 105 zmieniony przez art. 55 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 1989 r. o zmianie upoważnień do wydawania aktów wykonawczych (Dz.U.89.35.192) z dniem 1 lipca 1989 r.

⁹⁴ Art. 107 ust. 1 zmieniony przez art. 48 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.91.80.350) z dniem 1 stycznia 1992 r.

⁹⁵ Art. 107 ust. 1 pkt 2a dodany przez art. 2 ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. (Dz.U.94.108.516) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 listopada 1994 r.

⁹⁶ Art. 107 ust. 1 pkt 3 zmieniony przez art. 2 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o zmianie ustawy o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U.97.93.569) z dniem 1 września 1997 r.

⁹⁷ Art. 107 ust. 1 pkt 4 zmieniony przez art. 1 pkt 29 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

⁹⁸ Art. 107 ust. 3 zmieniony przez art. 48 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.91.80.350) z dniem 1 stycznia 1992 r.

⁹⁹ Art. 108 ust. 1 pkt 4 dodany przez art. 1 pkt 30 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

¹⁰⁰ Art. 109 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 31 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

¹⁰¹ Art. 109 ust. 2 zmieniony przez art. 1 pkt 31 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.

¹⁰² Art. 111 zmieniony przez art. 1 pkt 32 ustawy z dnia 24 maja 1990 r. o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U.90.36.206) z dniem 1 stycznia 1990 r.