Art. 19. - Konwencja sporządzona na podstawie artykułu K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie wzajemnej pomocy i współpracy między administracjami celnymi. Bruksela.1997.12.18.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2008.6.31

Akt obowiązujący

Wersja od: 2 lutego 2006 r.

ARTYKUŁ  19

Zasady

1. Administracje celne podejmują współpracę transgraniczną zgodnie z postanowieniami niniejszego tytułu. Udzielają sobie wzajemnej pomocy osobowej i organizacyjnej. Zasadą jest, że każdy wniosek o pomoc powinien zostać przedstawiony w formie wniosku o udzielenie pomocy zgodnie z art. 9. W szczególnych przypadkach określonych w niniejszym tytule, funkcjonariusze organu wnioskującego mogą prowadzić działania na terytorium państwa, do którego kierowany jest wniosek, za zgodą jego władz.

Koordynacja i planowanie operacji transgranicznych należy do kompetencji centralnych jednostek koordynujących określonych w art. 5.

2. Na współpracę transgraniczną w rozumieniu ust. 1 można zezwolić w celu zapobiegania naruszeniom, ich wykrywania i ścigania w następujących przypadkach:

a) nielegalnego handlu narkotykami i substancjami psychotropowymi, bronią, amunicją, materiałami wybuchowymi, dobrami kultury, niebezpiecznymi i toksycznymi odpadami, materiałami rozszczepialnymi lub materiałami i wyposażeniem przeznaczonym do produkcji broni jądrowej, biologicznej lub chemicznej (towary objęte zakazem);

b) handlu substancjami wymienionymi w tabeli I i II Konwencji Narodów Zjednoczonych o zwalczaniu nielegalnego obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi, przeznaczonymi do nielegalnej produkcji narkotyków (prekursory);

c) nielegalnego transgranicznego obrotu towarami podlegającymi podatkom, prowadzonego z naruszeniem zobowiązań podatkowych lub w celu niezgodnego z prawem uzyskania środków pomocy publicznej związanych z przywozem lub wywozem towarów w przypadkach, gdy wielkość transakcji i wynikające z nich ryzyko odnośnie podatków i subwencji może spowodować poważne obciążenia finansowe dla budżetu Wspólnot Europejskich lub Państw Członkowskich;

d) każdego innego obrotu towarowego zakazanego przepisami prawa wspólnotowego lub krajowego.

3. Organ, do którego kierowany jest wniosek nie jest zobowiązany do prowadzenia współpracy w jednej ze szczególnych jej form wymienionych w niniejszym tytule, jeżeli rodzaj planowanego dochodzenia nie jest dopuszczalny albo nie jest przewidziany przez prawo krajowe Państwa Członkowskiego, do którego kierowany jest wniosek. W takim wypadku, organ wnioskujący może z tej samej przyczyny w odwrotnej sytuacji odmówić współpracy transgranicznej, gdy zwraca się o to organ Państwa Członkowskiego, do którego kierowany jest wniosek.

4. Jeżeli nakazuje tak prawo krajowe, właściwe organy zwracają się do swoich krajowych organów sądowych o wyrażenie zgody na planowane dochodzenia. W przypadku, gdy zgoda właściwych organów sądowych wydana jest z zastrzeżeniem niektórych warunków i wymogów, uczestniczące organy zapewniają przestrzeganie tych warunków i wymogów w trakcie dochodzeń.

5. W przypadku gdy na mocy niniejszego tytułu, funkcjonariusze Państwa Członkowskiego działają na terytorium innego Państwa Członkowskiego i wyrządzą tam swoją działalnością szkody, Państwo Członkowskie, na terytorium, którego szkody zostały spowodowane naprawia szkody, zgodnie ze swoim ustawodawstwem krajowym, w ten sam sposób jakby wyrządzone były przez jego własnych funkcjonariuszy. Kwoty wypłacone przez to Państwo Członkowskie ofiarom lub innym upoważnionym do tego osobom lub instytucjom, są mu w całości zwracane przez Państwo Członkowskie, którego funkcjonariusze wyrządzili szkody.

6. Bez uszczerbku dla egzekwowania swoich praw względem stron trzecich i bez uszczerbku dla obowiązku naprawienia szkody zgodnie z ust. 5 zdanie drugie, każde Państwo Członkowskie odstępuje, w przypadku przewidzianym w ust. 5 zdanie pierwsze od żądania od drugiego Państwa Członkowskiego zwrotu kwoty wypłaconych odszkodowań.

7. Informacje uzyskane przez funkcjonariuszy w trakcie współpracy transgranicznej przewidzianej w art. 20-24 mogą zostać użyte, zgodnie z prawem krajowym i zastrzeżeniem szczególnych warunków ustanowionych przez właściwe organy Państwa, w którym uzyskane zostały informacje, jako dowody przez właściwe organy Państw Członkowskich, które je otrzymały.

8. W trakcie operacji, o których mowa w art. 20-24, funkcjonariusze sprawujący misję na terytorium innego Państwa Członkowskiego traktowani są w ten sam sposób jak funkcjonariusze tego Państwa w odniesieniu do naruszeń popełnionych przeciwko nim lub przez nich.